Αυγ 17

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ: Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Ο “ΗΘΙΚΟΛΟΓΟΣ”

Τα αποσπάσματα είναι από το βιβλίο: "Βίος και Λόγοι", Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, έκδ. Ι. Μονής Χρυσοπηγής, Χανιά, 2005 και αποτελούν απομαγνητοφωνημένα λόγια του Γέροντα από αυθόρμητες καθημερινές συνομιλίες του με πνευματικά του παιδιά) "Όποιος αγαπάει λίγο, δίνει λίγο όποιος αγαπάει περισσότερο δίνει περισσότερο κι όποιος αγαπάει πάρα πολύ τι έχει αντάξιο να δώσει; Δίνει τον εαυτό του..."  ...Ο Χριστός θέλει κι ευχαριστείται να σκορπάει τη χαρά, να πλουτίζει τους πιστούς Του με χαρά. Εύχομαι "ίνα η χαρά υμών η πεπληρωμένη". Αυτή είναι Διαβάστε Περισσότερα [...]
Αυγ 17

ΞΑΦΝΙΚΑ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ ΤΗ ΝΥΚΤΑ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΑΝ ΗΜΕΡΑ – ΣΤΑΡΕΤΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

Μια ολοσκότεινη νύχτα, ο ηγούμενος της Μονής Οπτίνα π. Μωϋσής εξύπνησε τον κατά σάρκα αδελφό του Αλέξανδρο (κατόπιν Στάρετς Αντώνιο) και του είπε : - Πήγαινε στο ποτάμι να ιδείς, αν έχουν τα δίκτυα μας ψάρια ! - Να είναι ευλογημένο ! απάντησε. Και ξεκίνησε. Προχωρεί μέσα στο πυκνό δάσος. Βρέχει και φυσάει ένας δυνατός αέρας. Τα δένδρα βουίζουν παράξενα. Ήχοι ασυνήθιστοι ακούγονται. Δεν βλέπει τίποτε. Ψηλαφάει, να βρει το δρόμο του. Ένας σκοτεινός φόβος έρχεται στην ψυχή του. Αρχίζει να τρέμει. Και τότε θυμάται, πόσο βοηθάει η ευχή του Γέροντα, και Διαβάστε Περισσότερα [...]
Αυγ 17

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

  Χάρις Όταν η Θεία Χάρις επισκέπτεται την ψυχή, την τέρπει και την θερμαίνει. Όταν απομακρύνεται, την γεμίζει ανησυχία και αδημονία. Συνήθως απομακρύνεται για να την δοκιμάση ή για να την τιμωρήση για κάτι κακό που δέχθηκε και μολύνθηκε. Στην πρώτη περίπτωσι επιστρέφει σύντομα, μόλις η ψυχή την αναζητήση θερμά. Στην δεύτερη όμως δεν επιστρέφει, αν δεν προηγηθή ειλικρινής μετάνοια και καθαρή εξομολόγησις». Η χάρις του Αγ. Πνεύματος είναι φωτιά. Η φωτιά διατηρείται με ξύλα. Ξύλα πνευματικά είναι η προσευχή… Μόλις η χάρις εγγίζη την καρδιά, Διαβάστε Περισσότερα [...]
Αυγ 17

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΕ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ, ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.

Share Button
Αυγ 17

Γ.Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης -Περί Πνευματικοῦ Ζήλου‏

Ὁ σκύλος ὅταν ἀντιληφθῆ, ὅτι κάτι ἔρχεται νὰ κάνη κακὸ στὰ πρόβατα, φωνάζει, γαυγίζει ἔντονα, ἀπειλητικά, νιώθοντας ὅτι ἔχει κάποια εὐθύνη πάνω στὰ πρόβατα, στὸ ἀφεντικὸ ποὺ τὸν ἔχει, ποὺ τὸν ταΐζει. Εἶναι φυσικό του νὰ τὸ κάνει αὐτό. Καὶ ὅσο γαυγίζει καὶ φωνάζει, ὁ κλέφτης, ὁ λύκος, τὸ ἀγρίμι, δὲν πλησιάζει τὸ κοπάδι. Ἐὰν στὸ σκυλὶ αὐτὸ ἔρθει ὁ λογισμός, ὅτι δὲν ὑπάρχει φόβος, δὲν ὑπάρχει λύκος, δὲν κρύβεται κάποιος κλέφτης καὶ ἀρχίζει νὰ σπάζει ἡ προσοχή του, τὸ ἄγρυπνο γιὰ τὸ κοπάδι, τὸν πλησιάζει ὁ νυσταγμός, κάθεται Διαβάστε Περισσότερα [...]