Πολυαγαπημένε μας Πατέρα Κωνσταντίνε, όλη μου η ζωή γεμάτη αναμνήσεις από εσένα!!
Θυμάμαι σαν παιδί, σε μία από τις εκδρομές μας στην Άνδρο….
Εκεί στο προαύλιο του Μοναστηρίου, που Όλοι μαζί μαζευόμασταν για το απόδειπνο, ένα βράδυ δύο από εμάς είχαμε την φαεινή ιδέα να γυρίσουμε και να σου πούμε δυνατά μπροστά σε όλους,
“Καληνύχτα Μπαμπά”!!, γιατί έτσι σε νιώθαμε!….
Κι εσύ με αυτό το γλυκό σου χαμόγελο, γεμάτο αγάπη, έβαλες τα πράγματα στην θέση τους!!!
Και μας απάντησες, “όχι Μπαμπάς, αλλά Πνευματικός Πατέρας”!!! Και γέμισες την καρδιά μας ζεστασιά και αγάπη!!!
“Καληνύχτα λοιπόν Πνευματικέ μου ΠΑΤΈΡΑ”!!!, γιατί πάντα στην καρδιά μου, στη σκέψη μου, θα είσαι εκεί, ζωντανός!!!