ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΜΠΟΝΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΕΝ ΤΗ ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΓΓΕΝΑΤΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΚΕΦ. 3ον ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ.
Αι εντολαι αυται ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΚΥΡΙΟΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΔΙ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΟΥ & ΠΛΗΣΙΟΝ ΩΣ ΣΕΑΥΤΟΝ, αποτελουν αυτοαποκαλυψιν του Θεου ενωπιον ημων.Η τηρησις αυτων είναι δυνατη ουχι αλλως, ει μη όταν απεκδυθωμεν τον παλαιον ανθρωπον & ενδυθωμεν τον ΝΕΟΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ, ΤΟΝ ΕΚ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΤΑΒΑΝΤΑ.
Η αγαπη δε ενοποιει ημας εν τω ΕΙΝΑΙ. Το πληρωμα της αγαπης οδηγει να αγαπωμεν μεχρι αυτοληθης τουτεστιν αυτομισους.
Το περιεχομενον της ζωης του μετ εντασεως προσευχομενου ανθρωπου είναι ομοιον προς απεραντον ωκεανον ζωντος υδατος.
Το πνευμα ημων πλουτει ημας ακαταπαυστως, αλλ ουχι τοσον ως προς το πληθος νεων λογων η εννοιων, οσον ως προς την εμβαθυνσιν αποκτηθεντων βιωματων………
Επι ετη εισετι δε & δεκαετιας, η παρατεινομενη εναλλαγη καταστασεων οδυνης η παρακλησεως- ανωθεν κατερχομενης – διαπαιδαγωγει το πνευμα ημων,απεργαζομενη τουτο ικανωτερο προς νεας – μορφας σκεψεως & προσληψεις του ΕΙΝΑΙ εν γενει.
Ο νους εθιζεται να σκεπτηται ασχηματιστως ολον τον κοσμον, η καρδια δε να φερη ευκτικως & μετα πονου αγαπης εν εαυτη τον κοσμον τουτον εν τω συνολω αυτου.Εν τη τοιαυτη πνευματικη συνθεσει διαμενει η ωριμος προσευχη του χριστιανου του παρισταμενου τω Θεω δι ολου του ΝΟΥ, δι ολης της καρδιας, εν τη ενωσει αυτων εις εν.
Ο ασκητης ανισχυρος να εκφραση δια λογου παν ότι φερει εν εαυτω , συχνακις προσευχεται ανευ λογων εχων εν τουτοις σφαιρικην επιγνωση των οσων ελαβε πειραν η εν πληρει καταδυσει εν τω Θεω μεχρι ληθης της γης.
ΠΗΓΕΣ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ: Π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΕΣΣΕΧ
