Ακούγοντας τη διήγηση για τη σταύρωση και το θάνατο του Χριστού, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, με εντυπωσιάζει συνεχώς μια λεπτομέρεια της ιστορίας: η μέχρι τέλους αφοσίωση μιας χούφτας ανθρώπων, κυρίως γυναικών, για τις οποίες το ευαγγέλιο δεν λέει σχεδόν τίποτε άλλο.Αυτό που γνωρίζουμε είναι πως οι μαθητές του Χριστού, όλοι τους, έφυγαν και τον άφησαν μόνο. Ο Πέτρος Τον αρνήθηκε τρεις φορές. Ο Ιούδας Τον πρόδωσε. Τα πλήθη ακολουθούσαν το Χριστό ενώ κήρυττε, και όλοι περίμεναν να πάρουν κάτι απ’ Αυτόν: προσδοκούσαν βοήθεια, θαύματα Διαβάστε Περισσότερα [...]

Ο χριστιανισμός είναι η θρησκεία της σωτηρίας. Αυτό σημαίνει πως δεν είναι απλά ένα ´´πρόγραμμα βελτιώσεως της ζωής´´, πως δεν συνιστά απλά μια επινόηση για να υπερνικήσουμε τις καθημερινές αντιξοότητες της ζωής, ούτε και ένα σύνολο αφηρημένων αρχών και κανόνων συμπεριφοράς. Η σωτηρία προϋποθέτει πως κάποιος χάνεται. Εκείνος που πνίγεται, εκείνος που καταβροχθίζεται από τις φλόγες, εκείνος που πέφτει από το χείλος του γκρεμού δεν προσεύχεται για κάποια ανακούφιση, ούτε προφέρει παρηγορητικές λέξεις, αλλά προσεύχεται για τη σωτηρία. Ωστόσο Διαβάστε Περισσότερα [...]

Ο π.Αλέξανδρος Σμέμαν στο Συμπλήρωμα του βιβλίου του «Μεγάλη Σαρακοστή: Πορεία προς το Πάσχα» δίνει τον ορισμό της εκκοσμίκευσης: «Τι είναι εκκοσμίκευση; … Είναι μια παγκόσμια αντίληψη πραγμάτων και κατά συνέπεια ένας τρόπος ζωής στον οποίο τα βασικά θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης -οικογένεια, επιστήμη, επάγγελμα, τέχνη κ.λ.π.- όχι μόνο δεν βασίζονται στη θρησκευτική πίστη, ούτε κάποια σχέση έχουν μ΄ αυτή, αλλά απορρίπτεται κάθε αναγκαιότητα ή πιθανότητα τέτοιας σχέσης. Οι εκκοσμικευμένες περιοχές της ζωής θεωρούνται αυτόνομες. Δηλαδή κατευθύνονται Διαβάστε Περισσότερα [...]

Πεντηκοστή, ψηφιδωτό (Ιερά Μονή Οσίου Λουκά). Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε». Αὐτὰ τὰ λόγια δὲν εἰπώθηκαν ἀπὸ ἕναν ἄθεο ἢ ἀπὸ ἕναν παραπαίοντα πιστό, ἢ ἀπὸ κάποιον ποὺ ἁπλὰ εἶναι ἀγκιστρωμένος στὶς δραστηριότητές του χωρὶς χρόνο γιὰ ἀνώτερες συζητήσεις. Εἰπώθηκαν ἀπὸ τὸν ἀπόστολο Ἰωάννη τὸν Θεολόγο ( Ἰωάν. 1:18), ἡ πίστη τοῦ ὁποίου, γιὰ σχεδὸν δύο χιλιάδες χρόνια, συνεχίζει νὰ ἐμπνέει ἐκείνους ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὶς Ἐπιστολές του. «Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε». Ὅμως ἂν ἀληθεύει κάτι τέτοιο, ποιό μπορεῖ Διαβάστε Περισσότερα [...]

Όταν η μετάληψη ολόκληρης της σύναξης σε κάθε Λειτουργία, που εξέφραζε τη μετοχή στην ακολουθία, έπαψε να είναι ο κανόνας και αντικαταστάθηκε από την πρακτική της σπάνιας προσέλευσης, έγινε πλέον φυσικό ότι θα προηγούνταν αυτής της προσέλευσης το μυστήριο της Μετανοίας –δηλαδή της εξομολόγησης και καταλλαγής των πιστών με την Εκκλησία, με τη μεσιτεία της συγχωρητικής ευχής. Η πρακτική αυτή – επαναλαμβάνω, φυσική και προφανής στην περίπτωση της σπάνιας προσέλευσης στη θεία Κοινωνία – επέτρεψε την εμφάνιση μιας νέας θεωρίας στους κόλπους Διαβάστε Περισσότερα [...]