Το 1908 προσήλθε στην Καλύβη του Αγίου Γερασίμου του Νέου της ιεράς σκήτης Αγίου Παντελεήμονος – Κουτλουμουσίου προς εκμάθηση της αγιογραφίας. Γέροντας ήταν ο πρώτος υποτακτικός του Γέροντος Χατζη-Γιώργη († 1886) ενάρετος Αβράμιος († 1915) μετά της ευλαβούς συνοδείας του, που ήταν όλοι Βορειοηπειρώτες. Εκεί εκάρη μοναχός στις 9.2.1912, Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Όπως αναφέρει σε επιστολή του της 9.6.1985 προς τον Δίκαιο Γέροντα Άνθιμο, τότε η σκήτη είχε ογδόντα πατέρες. Εδώ μαθήτευσε στην αυστηρή πνευματική ζωή, με τη γνωστή Χατζηγιωργιάτικη παράδοση, την Διαβάστε Περισσότερα [...]
Ιούν
27
Ιερομόναχος Γεράσιμος Κουτλουμουσιανοσκητιώτης (1892 – 8 Απριλίου 1991) Newsroom
Το 1908 προσήλθε στην Καλύβη του Αγίου Γερασίμου του Νέου της ιεράς σκήτης Αγίου Παντελεήμονος – Κουτλουμουσίου προς εκμάθηση της αγιογραφίας. Γέροντας ήταν ο πρώτος υποτακτικός του Γέροντος Χατζη-Γιώργη († 1886) ενάρετος Αβράμιος († 1915) μετά της ευλαβούς συνοδείας του, που ήταν όλοι Βορειοηπειρώτες. Εκεί εκάρη μοναχός στις 9.2.1912, Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Όπως αναφέρει σε επιστολή του της 9.6.1985 προς τον Δίκαιο Γέροντα Άνθιμο, τότε η σκήτη είχε ογδόντα πατέρες. Εδώ μαθήτευσε στην αυστηρή πνευματική ζωή, με τη γνωστή Χατζηγιωργιάτικη παράδοση, την Διαβάστε Περισσότερα [...]
Εισήλθε στην ήσυχη και απόμερη μονή του άγιου πρωτομάρτυρος Στεφάνου-Κωνσταμονίτου το 1926 κι εκάρη μοναχός το 1928. Από το 1945 ήταν προϊστάμενος της μονής του. Διετέλεσε και τοποτηρητής της. Στα 60 έτη της κοινοβιακής βιοτής του υπήρξε ασυμβίβαστος πλήρως με ότι το αντιμοναχικό. Είχε υψηλούς πνευματικούς στόχους και τους έφθασε. Η ασκητική του ζωή ήταν γεμάτη θυσίες. Υπήρξε μακάριος άνδρας, ο καλοκάγαθος αυτός Κρητικός, ο ήπιος, γλυκός και πάντοτε φιλήσυχος Κωνσταμονίτης. Τα παθήματα του
έγιναν μαθήματα. Οι δοκιμασίες και οι πειρασμοί τον
Γεννήθηκε στα Βουρλά της Μ. Ασίας το 1914. Ήλθε στο Άγιον Όρος το 1937. Επέστρεψε στον κόσμο, όπου πήρε μέρος στον πόλεμο κατά των κατακτητών Γερμανών.
Σε μία μάχη γλύτωσε ως εκ θαύματος. Να πως το διηγείται ο ίδιος: «Κάποτε βρεθήκαμε σ’ έναν λόφο που έβαλαν θεριστική βολή οι Γερμανοί. Όσοι βρεθήκανε εκεί στον λόφο όλοι σκοτωθήκανε έκτος ελαχίστων. Πέφταν δίπλα οι οβίδες και εγώ προσπαθούσα να διαπιστώσω αν τά ’χω τα χέρια μου, τό ’χω το στήθος μου ή μου έφυγε;
Με σκέπασαν τα χώματα και δεν με έπιανε βολή, γιατί είχα Τίμιο Ξύλο πάνω μου και πίστευα.
Χαιρόταν να μελετά την Αγία Γραφή και να πηγαίνει στο κατηχητικό σχολείο. Από μικρός μπήκε στη βιοπάλη σπουδάζοντας συγχρόνως. Συνδέθηκε πνευματικά με τον μακαριστό Αυγουστίνο Καντιώτη (†2010) κι άρχισε αλληλογραφία με τον π. Χρυσόστομο Παπασαραντόπουλο (†1972), που ήταν στην Αφρική. Ο πόθος της Ιεραποστολής φούντωνε συνέχεια μέσα του. Είχε επαφές και με τον Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο (†1980) της μονής Λογγοβάρδας της Πάρου. Ήξερε τεχνικά, μηχανικά, ηλεκτρολογικά, ηλεκτρονικά, νοσηλευτικά, ναυαγοσωστικά και οικοδομικά πράγματα. Παρακολούθησε το
Το γέννημα της περιφήμου Ναυπάκτου, αλλά και το βλάστημα και θρέμμα της Ιεράς Μονής Διονυσίου, αλλά και το καύχημα ολοκλήρου του αγιορειτικού κόσμου.
Νέος 25 περίπου ετών, απόφοιτος ανωτάτων σπουδών, αφού προηγουμένως σύμφωνα με τους νόμους ετέλεσε την στρατιωτικήν του θητεία, υπακούοντας στην φωνήν της πατρίδος επιτάσσεται ξανά κατά τον φοβερόν εκείνον πόλεμον του 40, όπου και με ανδρείο πατριωτικό φρόνημα προχωρά στην πρώτη γραμμή.
Μέχρι τότε δεν είχεν την κλήσιν προς τον Μοναχισμόν. Όμως ο Πανάγαθος, όπου τον επέλεξεν εκ κοιλίας μητρός,