Toυ Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμία
Μη παραζήλου εν πονηρευομένοις μηδέ ζήλου τους ποιούντας την ανομίαν· 2 ότι ωσεί χόρτος ταχύ αποξηρανθήσονται και ωσεί λάχανα χλόης ταχύ αποπεσούνται. 3 Ελπισον επί Κύριον και ποίει χρηστότητα και κατασκήνου την γην, και ποιμανθήση επί τω πλούτω αυτής. 4 Κατατρύφησον του Κυρίου, και δώσει σοι τα αιτήματα της καρδίας σου. 5 Αποκάλυψον προς Κύριον την οδόν σου και έλπισον επ᾽ αυτόν, και αυτός ποιήσει 6 και εξοίσει ως φως την δικαιοσύνην σου και το κρίμα σου ως μεσημβρίαν. 7 Υποτάγηθι τω Κυρίω και Διαβάστε Περισσότερα [...]
Μαρ
04
Tω Δαυίδ Γράφει ο Μητροπολίτης Γόρτυνος: Το πρόβλημα της θεοδικίας – Ψαλμός ΛΣΤ’ (ΛΖ’) 36Α
Toυ Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμία
Μη παραζήλου εν πονηρευομένοις μηδέ ζήλου τους ποιούντας την ανομίαν· 2 ότι ωσεί χόρτος ταχύ αποξηρανθήσονται και ωσεί λάχανα χλόης ταχύ αποπεσούνται. 3 Ελπισον επί Κύριον και ποίει χρηστότητα και κατασκήνου την γην, και ποιμανθήση επί τω πλούτω αυτής. 4 Κατατρύφησον του Κυρίου, και δώσει σοι τα αιτήματα της καρδίας σου. 5 Αποκάλυψον προς Κύριον την οδόν σου και έλπισον επ᾽ αυτόν, και αυτός ποιήσει 6 και εξοίσει ως φως την δικαιοσύνην σου και το κρίμα σου ως μεσημβρίαν. 7 Υποτάγηθι τω Κυρίω και Διαβάστε Περισσότερα [...]
Τὸ πρόβλημα τῆς θεοδικίας συγκλονίζει πολλούς. Γιατί ὑποφέρει ὁ δίκαιος σ’ αὐτὴ τὴ ζωή; Γιατί εὐημερεῖ ὁ ἄδικος; Γιὰ τὸν πιστὸ δὲν μπορεῖ νὰ δοθεῖ ἀπάντηση σ’ αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν πραγματικὴ ἐλπίδα τοῦ χριστιανοῦ, ποὺ δὲν ἀναφέρεται ἀσφαλῶς στὴν ἀντιμετώπιση τῶν δυσχεριῶν αὐτῆς τῆς ζωῆς.
Τονίζοντας τὴν ἐλπίδα αὐτὴ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὑπογραμμίζει: Ἐὰν μόνον διὰ τὴν ζωὴν αὐτὴν ἔχομεν ἐλπίσει εἰς τὸν Χριστόν, τότε εἴμεθα οἱ πιὸ ἀξιολύπητοι ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους… ἀλλὰ ὁ Χριστὸς πραγματικὰ
Ἕνα ἀγωνιῶδες ἐρώτημα ποὺ δημιουργεῖται στὴν ψυχὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ ἰδιαίτερα τῶν εὐσεβῶν εἶναι: «Γιατί εὐτυχοῦν οἱ ἀσεβεῖς; Πῶς ὁ δίκαιος Θεὸς ἀφήνει τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ καταπατοῦν τὸν ἅγιο νόμο Του καὶ ζοῦν, συχνὰ μάλιστα ἐπιδεικτικὰ καὶ προκλητικά, μὲ τρόπο ἀσεβὴ καὶ ἀλαζονικό, νὰ εὐημεροῦν; Ποῦ εἶναι ἡ δικαιοσύνη τοῦ σοφοῦ καὶ ἀγαθοῦ Θεοῦ;». Τέτοια ἐρωτήματα καὶ τέτοιοι προβληματισμοὶ βασανίζουν συχνὰ τοὺς θεοσεβεῖς ἀνθρώπους. Ἰδιαίτερα ὅταν διαπιστώνουν ὅτι, ὄχι σπάνια, οἱ καλοὶ καὶ δίκαιοι
Τους εγνώρισα και τους δύο καλώς και συνεδέθην μετ' αυτών διά του συνδέσμου της κατά Χριστόν αγάπης. Τους εγνώρισα κατά τα έτη 1905 – 1907, υπηρετών εις τας τάξεις του στρατού. Εγνώρισα πρώτον τον αείμνηστον Αλέξανδρον Παπαδιαμάντην, τον οποίον παρηκολούθουν τακτικώς ψάλλοντα εις τον δεξιόν χορόν κατά τας ολονυκτίας, αι οποίαι εγίνοντο εις το εκκλησάκι του προφήτου Ελισαιέ πλησίον του Παλαιού Στρατώνος. Κατόπιν εκεί εγνώρισα και τον Αλέξανδρον Μωραϊτίδην, όστις έψαλλε αριστερά. Έψαλον δε και οι δύο μετά πολλής συνέσεως, προσοχής, φόβου και
Συμβουλαί του Οσίου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου εις νέον πνευματικόν
Εν Πάρω τη 5/2/1976
...Εφ' όσον δεν υπάρχει πνευματικός, π. Παύλε, και ο Σεβασμιότατος σε προτείνη, να δεχθής. Να εφοδιασθής με τα αναγκαία βιβλία πού γράφουν διά την εξομολόγησιν, το Εξομολογητάριον του Αγίου Νικόδημου, το Πηδάλιον και άλλα βιβλία τα όποια θα τα έχης ως οδηγούς....
Το έργον του Πνευματικού είναι βαρύ, αλλ' εάν το δεχθής προθύμως, διά να ωφελήσης ψυχάς, να προσεύχεσαι και παρακαλής τόν Θεόν νά σου κάμη ελαφρόν το έργον αυτό. Να μη παύσης δε να ζητής οδηγίας από τον Σεβασμιώτατον