ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΠΑΓΙΔΕΣ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΣ ΕΚΔΙΚΗΣΕΩΣ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ ΠΟΝΗΡΟΙ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ ΦΙΛΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΑΡΕΣΚΕΙΑ ΖΗΛΟΦΘΟΝΙΑΣ ΜΕΙΟΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΟΓΙΖΟΜΑΣΤΕ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΕΜΝΑ ΔΙΚΑΙΑ ΑΓΝΑ ΕΥΑΡΕΣΤΑ ΚΑΛΗ ΦΗΜΗ ΚΑΘΕ ΑΡΕΤΗ ΑΞΙΕΠΑΙΝΟ ΚΑΛΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΕΙΡΗΝΗ ΘΕΟΥ Διαβάστε Περισσότερα [...]

  Ενεδρεύει ο εχθρός διάβολος, όπως το λιοντάρι στη φωλιά του, και κρύβει για κακό μας παγίδες και δίχτυα από λογισμούς ακάθαρτους και ασεβείς. Αλλά και εμείς, αν δεν κοιμόμαστε, θα μπορέσουμε να του στήνομε μεγαλύτερες και φοβερότερες παγίδες και δίχτυα και ενέδρες. Γιατί η προσευχή, οι ψαλμοί, η αγρυπνία, η ταπεινοφροσύνη, η υπηρεσία προς τον πλησίον και το έλεος, η ευχαριστία και η ακρόαση των θείων λόγων, γίνονται ενέδρα και παγίδα και λάκκος και μάστιγες και αγχόνη και δίχτυα για τον εχθρό. Άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος Πηγή: www.iellada.gr Διαβάστε Περισσότερα [...]

Πηγαίνοντας μια Κυριακή στην Εκκλησία της σκήτης ο Αββάς Μακάριος, πού είχε χάρισμα από τον Θεό να διακρίνει με τα μάτια της ψυχής, όσα οι άλλοι δεν έβλεπαν με τα σωματικά τους μάτια, είδε την καλύβα κάποιου Μοναχού τριγυρισμένη από πονηρά πνεύματα. Πολλά είχαν τη μορφή παιδιών, πού έκαναν κάθε λογής αταξία. Άλλα έμοιαζαν με άσεμνες γυναίκες. Χόρευαν, πηδούσαν κι έκαναν διάφορα ανόητα καμώματα… Χωρίς άλλο, συλλογίσθηκε ο Όσιος, έχει κυριευθεί από αμέλεια ο Αδελφός, γι αυτό έχουν τόσο θάρρος μαζί του οι δαίμονες. Σαν τελείωσε η Λειτουργία, πήγε Διαβάστε Περισσότερα [...]

Πώς πρέπει να κάθεται ο ησυχαστής στη προσευχή και να μη σηκώνεται γρήγορα Πώς πρέπει να κάθεται ο ησυχαστής στην προσευχή και να μη σηκώνεται γρήγορα Άλλοτε σε σκαμνί, το πιο πολύ, επειδή είναι κουραστικό? άλλοτε πάλι, πιο σπάνια, σε στρωσίδι προσωρινά, για κάποια άνεση. Πρέπει το κάθισμά σου αυτό να γίνεται με υπομονή, όπως λέει ο Απόστολος: «Να επιμένετε καρτερικά στην προσευχή»(Κολ. 4, 2), και να μην αδημονείς και σηκώνεσαι γρήγορα από τον οδυνηρό κόπο και τη νοερή φωνή και το αδιάκοπο σφίξιμο του νου. Γιατί λέει ο Προφήτης: «Με έπιασαν πόνοι Διαβάστε Περισσότερα [...]

  Οἱ ἐμπειρίες τῆς θεώσεως εἶναι ἀνάλογες μὲ τὴν κάθαρση τοῦ ἀνθρώπου. Ὅσο περισσότερο καθαρισθεῖ ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὰ πάθη, τόσο ἀνώτερη ἐμπειρία λαμβάνει τοῦ Θεοῦ, βλέπει τὸν Θεό, κατὰ τὸ «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται» (Ματθ. ε´ 8).   Ὅταν ἀρχίζει ὁ ἄνθρωπος νὰ μετανοεῖ, νὰ ἐξομολογεῖται καὶ νὰ κλαίει γιὰ τὶς ἁμαρτίες του, λαμβάνει τὶς πρῶτες ἐμπειρίες τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Τέτοιες δὲ ἐμπειρίες εἶναι πρῶτα τὰ δάκρυα τῆς μετάνοιας, ποὺ φέρουν χαρὰ ἀνεκλάλητη στὴν ψυχή, καὶ ἡ βαθειὰ Διαβάστε Περισσότερα [...]