Μοναχός Ιωαννίκιος (1927-2011) κατά κόσμον Ευστράτιος Παπακωνσταντίνου του Νικολάου και της Ελένης από την Αγγίστα Σερρών. Προσήλθε στο Παντοκρατορινό Κελλί των Εισοδίων της Θεοτόκου (Ραβδούχου), παρά τη μονή Κουτλουμουσίου, όπου εκάρη μοναχός το 1959. Kατόπιν αναχώρησε για το εξωτερικό. Επανήλθε το 1987. Eκοιμήθη σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης κι ετάφη στην ιδιαίτερη πατρίδα του.
Περιοδικό ΠΡΩΤΑΤΟΝ, τεύχ.123, Ιουλ.-Σεπ. 2011
Περισσότερες φωτογραφίες: http://athosprosopography.blogspot.gr
Αναρτήθηκε από Keliotis Giannis στις 3/24/2015 06:17:00 μ.μ. Διαβάστε Περισσότερα [...]
Φεβ
06
Ιωαννίκιος μοναχός Ραβδούχος
Μοναχός Ιωαννίκιος (1927-2011) κατά κόσμον Ευστράτιος Παπακωνσταντίνου του Νικολάου και της Ελένης από την Αγγίστα Σερρών. Προσήλθε στο Παντοκρατορινό Κελλί των Εισοδίων της Θεοτόκου (Ραβδούχου), παρά τη μονή Κουτλουμουσίου, όπου εκάρη μοναχός το 1959. Kατόπιν αναχώρησε για το εξωτερικό. Επανήλθε το 1987. Eκοιμήθη σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης κι ετάφη στην ιδιαίτερη πατρίδα του.
Περιοδικό ΠΡΩΤΑΤΟΝ, τεύχ.123, Ιουλ.-Σεπ. 2011
Περισσότερες φωτογραφίες: http://athosprosopography.blogspot.gr
Αναρτήθηκε από Keliotis Giannis στις 3/24/2015 06:17:00 μ.μ. Διαβάστε Περισσότερα [...] 
Ιερομόναχος Ισαάκ Σταυρονικητιανός, ο Λιβανέζος Αγιορείτης Πνευματικός (φωτ. μοναχού Γαβριήλ
Φιλοθεΐτου)
Ο κατά κόσμον Φάρες Αττάλα γεννήθηκε στο Ναμπάυ του πολύπαθου Λιβάνου το 1937. Νέος μόνασε στην πατρίδα του. Στη συνέχεια ήλθε για σπουδές στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Την περίοδο αυτή γνωρίσθηκε και συνδέθηκε πνευματικά με πατέρες του Αγίου Όρους και κυρίως με τον μακαριστό Γέροντα Παΐσιο (f 1994), του οποίου στάθηκε καλός βιογράφος.
Το 1979 έλαβε το μέγα και αγγελικό σχήμα και από Φίλιππος ονομάσθηκε ‘Ισαάκ. Το 
Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου
Ἡ παράδοση τοῦ Μεγάλου Σχήματος
Ἡ ἀγάπη πρός τόν κόσμο, σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου, δέν εἶναι δυνατόν νά συνδυαστεῖ καί νά συνυπάρχει μέ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, σύμφωνα μέ τόν ὅσιο Ἰσαάκ τόν Σύρο:Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ὁ ἀληθινός ὅν εἴρηκεν, ὅτι οὐ δύναταί τις μετά τοῦ πόθου τοῦ κόσμου τήν ἀγάπην κτήσασθαι τοῦ Θεοῦ, οὐδέ μετά τῆς κοινωνίας αὐτοῦ δυνατόν κοινωνίαν κεκτῆσθαι πρός τόν Θεόν, οὐδέ σύν τῇ μερίμνῃ αὐτοῦ ἔχειν τήν μέριμναν τοῦ Θεοῦ[1].
Σύμφωνα 
1. Για την περίπτωση της τύχης της περιουσίας που έχει αποκτήσει ο μοναχός μετά από την κουρά του, πρέπει να γίνει ξανά διάκριση ανάμεσα σε μοναχούς κοινοβίων Μονών και ιδιορρύθμων Μονών.
Όσον αφορά τους μοναχούς που εκάρησαν και εγκαταβιώνουν σε κοινόβιες Μονές, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: οι μοναχοί των κοινοβίων Μονών, παρόλο που δεν στερούνται ικανότητας δικαίου και δικαιοπραξίας, εντούτοις δεν μπορούν να αποκτήσουν περιουσία μετά από την κουρά τους διότι υπάρχει η απαγορευτική προς τούτο διάταξη του εδ. δ’ του άρθρ. 101 Κ.Χ.Α.Ο.