Η Οσία Ισιδώρα. Τοιχογραφία στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού Έσσεξ Αγγλίας.
Στο γυναικείο μοναστήρι που βρισκόταν απέναντι στην Μονή του αγίου Παχωμίου στην Ταβέννησι [15 Μαϊου], στην αντίπερα όχθη του Νείλου, εγκαταβίωνε μια μοναχή που υποκρινόταν την σαλή και την δαιμονισμένη, με σκοπό να επισύρει πάνω της την χλεύη των ανθρώπων. Ντυμένη στα κουρέλια, εκτελούσε τις πιο ταπεινές εργασίες του μαγειρίου και για τροφή αρκούνταν στα ψίχουλα που μάζευε από την τράπεζα. Μία ημέρα, ήλθε στο μοναστήρι κατόπιν εντολής αγγέλου Διαβάστε Περισσότερα [...]
Δεκ
19
Η αγία Ισιδώρα η δια Χριστόν σαλή
Η Οσία Ισιδώρα. Τοιχογραφία στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού Έσσεξ Αγγλίας.
Στο γυναικείο μοναστήρι που βρισκόταν απέναντι στην Μονή του αγίου Παχωμίου στην Ταβέννησι [15 Μαϊου], στην αντίπερα όχθη του Νείλου, εγκαταβίωνε μια μοναχή που υποκρινόταν την σαλή και την δαιμονισμένη, με σκοπό να επισύρει πάνω της την χλεύη των ανθρώπων. Ντυμένη στα κουρέλια, εκτελούσε τις πιο ταπεινές εργασίες του μαγειρίου και για τροφή αρκούνταν στα ψίχουλα που μάζευε από την τράπεζα. Μία ημέρα, ήλθε στο μοναστήρι κατόπιν εντολής αγγέλου Διαβάστε Περισσότερα [...] 


Σήμερα ήρθε ένας κύριος πού μόλις μπήκε μέσα στο Μοναστήρι, είπα:
«Αύτός ό άνθρωπος κάτι καλό έχει μέσα στήν ψυχή του».
Δέν ξέρω, μιά άλλοίωσι ήρθε μέσα στήν ψυχή μου. Είχε ένα προσωπάκι πού έλαμπε. Πριν έρθη στο αρχονταρίκι, μιλούσα μέ λαϊκούς γιά τήν προσευχή, τί δύναμι έχει ή προσευχή καί τί σοβαρό είναι όταν ό άνθρωπος προσέχη στο θέμα τής ψυχής.
Όχι προσευχή νά τελειώσουμε μόνο τα κομποσχοίνια μας -και αυτό βέβαια τό δέχεται- άλλα να νοιώσουμε τον Δεσπότη μας Χριστό, νά Τον νοιώσουμε στην καρδιά μας, αύτή είναι πραγματική προσευχή. Καθώς
Εἶναι ἄγνωστο σὲ πολλοὺς ἀνθρώπους, ὅτι οἱ ψυχὲς ποὺ φεύγουν ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωή, εἶναι ζωντανὲς καὶ βρίσκονται σὲ μία σχέση μὲ τοὺς ἀνθρώπους τους ἐδῶ στὴ γῆ. Δὲν μποροῦμε νὰ προχωρήσουμε στὴ ζωή μας, ἐὰν κρατᾶμε ὁποιαδήποτε κακία ἢ μίσος σὲ κάποιον κεκοιμημένο μας. Πρέπει νὰ τὸν συγχωρήσουμε ὅ,τι καὶ ἂν μᾶς ἔκανε, διότι ἡ ψυχὴ τοῦ κεκοιμημένου δὲν ἀναπαύεται, ἀλλὰ οὔτε καὶ ἡ δική μας.
Ἂν θέλουμε ἑπομένως ἡ ζωή μας νὰ προχωράει ἤρεμα, ἀλλὰ καὶ ἡ ψυχή μας νὰ ἔχει εἰρήνη, θὰ πρέπει νὰ τακτοποιήσουμε τὰ συναισθήματά