Γίνεται πολύς λόγος στις ημέρες μας για την Ορθόδοξη Παράδοση. Πολλοί άνθρωποι, απογοητευμένοι από άλλες ανθρωποκεντρικές παραδόσεις, υποψιάζονται την ομορφιά της Ορθόδοξης Παράδοσης. Όμως δεν αρκούνται απλώς σε μια υποψία, αλλά επιδιώκουν να την συναντήσουν και να την βιώσουν. Πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να ξεφύγουν από το άγχος και την ανασφάλεια, την αγωνία και την απελπισία.
Νομίζω όμως ότι γίνεται κάποιο λάθος στην αναζήτησή της. Έχουμε πολλοί από μας την γνώμη ότι Ορθόδοξη Παράδοση είναι κάτι εξωτερικό και επιφανειακό. Διαβάστε Περισσότερα [...]
Οκτ
20
π. Ιερόθεος Βλάχος: Ορθόδοξη Παράδοση
Γίνεται πολύς λόγος στις ημέρες μας για την Ορθόδοξη Παράδοση. Πολλοί άνθρωποι, απογοητευμένοι από άλλες ανθρωποκεντρικές παραδόσεις, υποψιάζονται την ομορφιά της Ορθόδοξης Παράδοσης. Όμως δεν αρκούνται απλώς σε μια υποψία, αλλά επιδιώκουν να την συναντήσουν και να την βιώσουν. Πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να ξεφύγουν από το άγχος και την ανασφάλεια, την αγωνία και την απελπισία.
Νομίζω όμως ότι γίνεται κάποιο λάθος στην αναζήτησή της. Έχουμε πολλοί από μας την γνώμη ότι Ορθόδοξη Παράδοση είναι κάτι εξωτερικό και επιφανειακό. Διαβάστε Περισσότερα [...]
«Λύσατε τον ναόν τούτον, και εν τρισίν ημέραις εγερώ αυτόν…
εκείνος δε έλεγε περί τού ναού τού σώματος αυτού». (Ιωαν. Β’ 19,21)
Ο Κύριος
Η Ανάσταση του Χριστού διαφέρει σαφώς από άλλες αναστάσεις, που έγιναν στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, στο ότι ο Χριστός, ως Θεός αληθινός, ανέστησε τον Εαυτό Του, δηλαδή η ανθρώπινη φύση αναστήθηκε από την θεία φύση, δυνάμει της υποστατικής ενώσεως, ενώ οι άλλες αναστάσεις έγιναν με την δύναμη και την ενέργεια του Θεού. Μπορεί κανείς να πη ότι, όπως ο Χριστός ποιεί την θέωση, ενώ οι άγιοι πάσχουν την θέωση, έτσι
Στην ανθρωπότητα σήμερα επικρατούν δύο κυρίαρχες στάσεις ζωής που μετατρέπονται σε δύο ιδεολογίες, ήτοι ο δυτικός ατομικισμός και ο ανατολικός κολεκτιβισμός. Στον δυτικό ατομικισμό, που χαρακτηρίζεται ως φιλελευθερισμός, κυριαρχεί η ελευθερία του ατόμου και ο ανταγωνισμός εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, ενώ στον ανατολικό κολεκτιβισμό επικρατεί η κυριαρχία του κράτους, που υπονομεύει την ελευθερία του ανθρώπου. Και στις δύο περιπτώσεις καταστρατηγείται ο άνθρωπος ως πρόσωπο και η ανθρώπινη κοινωνία, ως κοινωνία προσώπων.
Τα δύο αυτά
Αγαπητοί μου χριστιανοί της Ιεράς μας Μητροπόλεως,
1. Eύχομαι να είστε καλά και να ζήτε ευτυχισμένα. Εύχομαι η Παναγία Δέσποινα να Σας σκεπάζει και να φυλάγει την οικογένειά σας από κάθε κακό. Να είστε Παναγιοσκέπαστοι, καλοί μου!
Ως Αρχιερεύς του τόπου αυτού, υπεύθυνος για την πνευματική σας προκοπή, επιθυμώ κατά πρώτον να θερμαίνεται η καλή σας καρδιά με την αγάπη του Ιησού Χριστού. Γιατί, σαν να μου φαίνεται, ότι μας καταπλάκωσαν τα διάφορα προβλήματα, οικονομικά και άλλα, απορροφηθήκαμε από αυτά και ξεχάσαμε ότι πρώτο απ᾽ όλα είναι το να αγαπάμε
Στήν ἱστορία ἐμφανίσθηκε ἀπό πολλούς ἡ θεωρία ὅτι ἡ Μόσχα εἶναι ἡ Τρίτη Ρώμη, ἀφοῦ ἡ Πρώτη Ρώμη εἶναι ἡ ἀρχαία Ρώμη, πού ἦταν πρωτεύουσα τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους, ἡ Δεύτερη Ρώμη εἶναι ἡ Κωνσταντινούπολη, τήν ὁποία ἵδρυσε ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, καί ἡ Τρίτη Ρώμη εἶναι ἡ Μόσχα τῆς Ρωσίας.
Ὑπάρχει «Τρίτη Ρώμη»;Ἡ ἰδέα περί τῆς Τρίτης Ρώμης γεννήθηκε μετά τήν Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας (1438-39) καί ἐπισημοποιήθηκε μέ τήν πτώση τῆς Κωνσταντινουπόλεως τό 1453, ὅταν ἡ Βασιλεύουσα κυριεύθηκε ἀπό τούς Ὀθωμανούς, ὁπότε ἀρχίζει, κατά τήν θεωρία