Ο πατήρ Γερμανός διατυπώνει την έκπληξή του πάνω στη θέση του Αββά, ότι δηλαδή η πτώση του διαβόλου είχε την αρχή της, τότε που ο Εωσφόρος θέλησε να πάρει τη θέση του Θεού.
ΠΑΤΗΡ ΓΕΡΜΑΝΟΣ: Ως τώρα νομίζαμε ότι η αιτία και η αρχή της πτώσεως του διαβόλου, η οποία τον έκανε να ξεπέσει από την τάξη των Αγγέλων, ήταν ο φθόνος και η ζηλότυπη δολιότητά του. Αυτά ήταν που τον οδήγησαν να αποπλανήσει τον Αδάμ και την Εύα.
Για το πώς άρχισε η πτώση του διαβόλου.
ΑΒΒΑΣ ΣΕΡΗΝΟΣ: Όχι, η πηγή της πανουργίας και της πτώσεως του διαβόλου δεν βρίσκεται εδώ. Όπως το Διαβάστε Περισσότερα [...]
Οκτ
11
Αββάς Κασσιανός: Για την πτώση του διαβόλου
Ο πατήρ Γερμανός διατυπώνει την έκπληξή του πάνω στη θέση του Αββά, ότι δηλαδή η πτώση του διαβόλου είχε την αρχή της, τότε που ο Εωσφόρος θέλησε να πάρει τη θέση του Θεού.
ΠΑΤΗΡ ΓΕΡΜΑΝΟΣ: Ως τώρα νομίζαμε ότι η αιτία και η αρχή της πτώσεως του διαβόλου, η οποία τον έκανε να ξεπέσει από την τάξη των Αγγέλων, ήταν ο φθόνος και η ζηλότυπη δολιότητά του. Αυτά ήταν που τον οδήγησαν να αποπλανήσει τον Αδάμ και την Εύα.
Για το πώς άρχισε η πτώση του διαβόλου.
ΑΒΒΑΣ ΣΕΡΗΝΟΣ: Όχι, η πηγή της πανουργίας και της πτώσεως του διαβόλου δεν βρίσκεται εδώ. Όπως το Διαβάστε Περισσότερα [...]
Ο Ανανίας γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1806.
Προτού ενταχθεί στη βατοπαιδινή αδελφότητα, το 1833, είχε σπουδάσει στη Ζωσιμαία Σχολή και είχε χειροτονηθεί διάκονος.
Ως αρχιμανδρίτης διετέλεσε, από τα τέλη της δεκαετίας του 1840 και έως το 1872, ηγούμενος της Μονής Γκόλια, επίτροπος των μετοχίων της Μονής Βατοπαιδίου στη Μολδαβία (και μετά στη Βεσσαραβία) και πληρεξούσιος του Αγίου Όρους για τις υποθέσεις των αθωνικών περιουσιών στη Ρουμανία.
Πέθανε στη Μονή Βατοπαιδίου το 1876.
Ο Ανανίας βοήθησε την παιδεία του Γένους με τη μεγάλη του δωρεά (12.000 φλουριά)
Ο Αθανάσιος ο Βατοπαιδινός (κατά κόσμον Αστέριος Νικολαΐδης) διαδέχθηκε τον Χρυσόστομο Λαυριώτη στη Σχολαρχία της Αθωνιάδας καί τη διηύθυνε δέκα χρόνια, από το 1889 έως το 1899[1].
Ο μοναχός Αθανάσιος γεννήθηκε το 1853 στην Κομοτηνή. Το 1865 ήλθε και κοινοβίασε στην Ι. Μονή Βατοπαιδίου, όπου και το 1873 εκάρη μοναχός. Μαθήτευσε στη σχολή της Μονής του και στη συνέχεια το 1877 στάλθηκε από τη Μονή του και φοίτησε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, από την οποία αποφοίτησε το 1885[2].
Σε ηλικία 36 ετών, το 1889, διορίστηκε Σχολάρχης στην Αθωνιάδα.
Τα πρώτα πέντε χρόνια
Προσήλθε στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου μετά το 1830. Διετέλεσε ηγούμενος στα μετόχια της Μονής στη Μολδοβλαχία. Το 1857 δωρίζει περίτεχνο άγιο Ποτήριο, το 1858 αναλαμβάνει τα έξοδα της επιχρύσωσης του δεσποτικού θρόνου του καθολικού, το 1882 ανακαινίζει τα παρεκκλήσια της Αγίας Τριάδος, των Αρχαγγέλων και των Τριών Ιεραρχών, το 1885 δωρίζει τον μεγάλο πολυέλαιο του καθολικού, που κατασκευάστηκε στη Βιέννη, καθώς και τους πολυελαίους των παρεκκλησίων της Αγίας Ζώνης και του Αγίου Δημητρίου.
Κοιμήθηκε το 1894 στη Μονή Βατοπαιδίου, ενώ η κάρα του σώζεται
Ο κατά κόσμον Ευστράτιος Δημητρίου γεννήθηκε το 1882 στο Δερέκιο Προύσας της Μικράς Ασίας. Μικρό παιδί ήλθε και μόνασε στη Βατοπεδινή σκήτη του Αγίου Δημητρίου. Το 1917 προσήλθε στη μονή Βατοπεδίου και ανέλαβε ισόβια το διακόνημα του δοχειάρη.
Να πως περιγράφει ένας νέος μοναχός, επισκέπτης, το κελλί του και τη ζωή του: «Το περιβάλλον ήταν άκρως ασκητικό. Ο ίδιος, αν και έμενε στο πλούσιο και ιδιόρρυθμο αυτό μοναστήρι, έδειχνε πως εζούσε ζωή σκητιώτικη. Η έκφρασίς του, τα λόγια του, κυρίως όμως το κελλί του, σε πληροφορούσαν εύγλωττα για την ασκητικότητά