Φωνή εκ του τάφου: Μελαγχολικοί ενοράσεις διά την Ελλάδα
Η ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ
Του Γέροντος μοναχού π. Θεοκλήτου Διονυσιάτου
Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μεταξύ άλλων, λέγει, ότι «οι Μοναχοί είναι οι κήρυκες της ερχόμενης Βασιλείας, οι προφήται της Καινής Διαθήκης». Την φράση αυτή μού θύμισαν κάποιες συζητήσεις, που είχα τελευταίως με τρεις φίλους ησυχαστές, που και οι τρεις, ωσάν από
προφητική διαίσθηση, ισχυρίζοντο για την επέλευση απίθανων εθνικών καταστάσεων. Και ποιες καταστάσεις είναι αυτές; Ότι, τάχα, η Ελλάς, σταδιακώς, δεν Διαβάστε Περισσότερα [...]
Οκτ
08
Θεόκλητος Μοναχός Διονυσιάτης – Ἡ ἀλλοτρίωση τοῦ Ἑλλαδικοῦ χώρου
Φωνή εκ του τάφου: Μελαγχολικοί ενοράσεις διά την Ελλάδα
Η ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ
Του Γέροντος μοναχού π. Θεοκλήτου Διονυσιάτου
Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μεταξύ άλλων, λέγει, ότι «οι Μοναχοί είναι οι κήρυκες της ερχόμενης Βασιλείας, οι προφήται της Καινής Διαθήκης». Την φράση αυτή μού θύμισαν κάποιες συζητήσεις, που είχα τελευταίως με τρεις φίλους ησυχαστές, που και οι τρεις, ωσάν από
προφητική διαίσθηση, ισχυρίζοντο για την επέλευση απίθανων εθνικών καταστάσεων. Και ποιες καταστάσεις είναι αυτές; Ότι, τάχα, η Ελλάς, σταδιακώς, δεν Διαβάστε Περισσότερα [...]
Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι από την πρώτη ηλικία της πνευματικής μας ζωής είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση. Βαπτιζόμενοι αναδυόμαστε από την κολυμβήθρα στρατιώτες. Να καταλάβουμε ότι είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση και χρειάζεται αδιάλειπτος αγώνας. Αλλά προσοχή, ο αγώνας μας πρέπει να γίνεται νομίμως, δηλαδή μέσα στα πλαίσια της διδασκαλίας του Χριστού, των Αποστόλων και των Αγίων.
Η ουσία της μυστικής ενώσεως έγκειται σ’ αυτό : «Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος εστίν ο αγαπών με. Ο δε αγαπών με αγαπηθήσεται υπό του πατρός μου και
Τί εἶναι κατὰ βάθος ἡ διδασκαλία τῶν νεορθοδόξων; Εἶναι ἕνα θεωρητικὸ σύστημα ποὺ συγκροτεῖται ἀπό στοιχεῖα παρέχοντα συνεχή καὶ ἀδιάπτωτη εὐδαιμονία, χαρά, εὐφορία, αἰσιοδοξία, ἐρωτικὲς ἀπολαύσεις, ὑποσχόμενο τὴν τελείωση τῶν βιούντων κατὰ τὰ πρότυπα τῶν νεορθοδόξων μὲ κατάληξη τὸν θεῖον ἔρωτα καὶ τὴν θέωση. Δηλαδὴ πρόκειται γιὰ ἕνα τρόπο ζωῆς, μέσα στὴν Ἐκκλησία, ποὺ συνίσταται ἀπό, κατ’ ἐπιλογήν, δογματικὲς καὶ πνευματικὲς θέσεις, ὑφιστάμενες ἀπαραιτήτως, προκρούστιες ἐπεξεργασίες καὶ ὑποτασσσόμενες σὲ ἀναπλαστικὲς
(Ἀπὸ τὴν ὁμιλία ποὺ εἶχε κάμει στὴ Λεμεσὸ τὸ Νοέμβριο τοῦ 1981 ὁ πατὴρ Θεόκλητος Διονυσιάτης.)
Τώρα ποὺ εὑρισκόμεθα εἰς τὸν 20ον αἰώνα, εἰς τὸν κόσμον αὐτὸν μὲ τὰς συγχρόνους ἀντιλήψεις του, μὲ τὰς ἰδιότυπους δομάς του, μὲ τὴν ἀλλοφροσύνην του, μὲ τὴν σύνεσίν του, μὲ τὴν ἀλογίαν του καὶ τὴν λογικήν του, ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει νὰ πῆ τίποτε νεώτερον ἀπ’ ὅ,τι εἶπε. Ἁπλῶς μπορεῖ νὰ χρησιμοποιῆ μεθόδους διαφόρους αἱ ὁποῖαι ἐπιβάλλονται λόγῳ τῶν συνθηκῶν τοῦ συγχρόνου κόσμου. Ὅ,τι ὅμως εἶπε διὰ τῶν Ἁγίων Πατέρων, συνεχίζει
Το θέμα αυτό, πρέπει να ομολογήσω, δεν μου είναι ευχάριστο. Γιατί αναπόφευκτα θίγονται πρόσωπα φιλικά, γνωστά, αξιόλογα. Αλλά αν σήμερα καταπιάνομαι μ’ αυτό το υπό συζήτηση πρόβλημα, αυτό οφείλεται στην από καιρό ενόχληση, θα έλεγα, που υφίσταμαι, για να πω τη γνώμη μου δημοσίως. Γράφω δημοσίως, γιατί στις συζητήσεις μας εδώ, κυρίως με φοιτητές και διαφόρους θεολογούντες ή ενδιαφερομένους επιστήμονες, δεν οκνώ να εκφράζω ελευθέρως τι φρονώ περί των λεγομένων νεορθοδόξων.
Θέτοντας το ερώτημα, αν όντως υπάρχουν νεορθόδοξοι, γίνεται