Γέροντας Γαβριήλ Διονυσιάτης – Άγιον Όρος πριν 35 χρόνια (βίντεο) -ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ- Γεννήθηκε στο χωριό image1Μεσενικόλα της Καρδίτσης το 1886 από γονείς ευσεβείς τον Θεοδόσιο και την Κωνσταντίνα, και από μικρός διακρινόταν τόσο για την ευλάβειά του όσο και για τον υπερβολικό πατριωτισμό του. Στην ηλικία των 17 ετών πήγε κρυφά, εθελοντής, στ΄ αντάρτικα του μεγάλου Μακεδονομάχου Παύλου Μελά. Το 1910 κατόρθωσε ύστερα από πολλές δυσκολίες να εγκαταλείψει τα εγκόσμια, να έρθει στο Άγιο Όρος, και να εγκαταβιώσει στην Ιερά Μονή Διαβάστε Περισσότερα [...]

  Από τις φωτισμένες γραμμές του μακαριστού Γέροντος Γαβριήλ,καθηγουμένου της Ι.Μ.Διονυσίου του Αγίου Όρους, ήδη από έτος 1959, φαίνεται πόσο προφητικά διέβλεψε ο Γέρων τα όσα συνέβηκαν προ καιρού με την κατάρευση του κομμουνισμού,αλλά και τα συμβαίνοντα στις ημέρες μας με την οικονομική κρίση, η οποία μαστίζει την καταρρέουσα καπιταλιστική Ευρώπη καθώς και την υπό πτώχευση Πατρίδα μας. « ..Η απρόοπτος και συντομωτάτη καταστροφήν της «Βαβυλώνος» και της «Πόρνης της μεγάλης της καθημένης επί των υδάτων των πολλών......πρόδηλον καθίσταται ότι Διαβάστε Περισσότερα [...]

«Με την δύναμιν της ελευθερίας ανέθορε από την τέφραν του 1917 η περικαλλής αυτή νέα Θεσσαλονίκη, το καμάρι της Πατρίδος μας, η ωραιοτέρα πόλις των Βαλκανίων, αυτή την οποίαν ζηλοφθονούν μερικά τσακάλια του βορρά, αλλά ματαιοπονούν, αέρα δέρουν! Η Θεσσαλονίκη μας ήτο ανέκαθεν, είναι και θα είναι ελληνική!»

 

 

 

 

του Γέροντα Γαβριήλ Διονυσιάτη ......Σεπτέμβριος του 1941. Εκ των στρατοπέδων της Γερμανικής Κατοχής, και ιδίως του Παύλου Μελά Θεσσαλονίκης, αι αποδράσεις επληθύνοντο καθ’ ημέραν και νύκτα τη βοηθεία του Ελληνικού υπηρετικού προσωπικού. Οι πλείστοι των δραπετών ήσαν Νεοζηλανδοί στρατιώται και Κύπριοι εκ των αιχμαλωτισθέντων κατά την μάχην της Κρήτης, και μερικοί, ιδία αξιωματικοί, Άγγλοι. Τους τοιούτους, μη γνωρίζοντας διόλου την χώραν, καθωδήγουν ειδικοί πράκτορες της μετέπειτα Εθνικής Αντιστάσεως, και ως προσφορώτερον τόπον αποκρύψεως Διαβάστε Περισσότερα [...]

Άγνωρες δυνάμεις κι ένα αόρατο χέρι με σπρώχνανε, το αποφάσισα. Με ένα ξερόκλαδο για μπαστούνι, πήρα το μονοπάτι στο δάσος εδώ στο Όρος το Ιερό, πέρασα αγριοκαστανιές, βάτα, καρυδιές, ελιές και θάμνους πολλούς, τρύπωσα, ξετρύπωσα ανάμεσα νεροφαγιές, σκόνταψα σε χωμένες στα ξερά φύλλα ρίζες, ακροβάτησα να διασχίσω το ποταμάκι, έστριψα δεξιά, βρέθηκα στη σκήτη του. Απ’ όξω περίμεναν κάμποσοι προσκυνητές. Χαιρέτισα, φάνηκε ένας μεσήλικας καλόγερος, με κέρασε λουκούμι και νερό, δεν πήρα, είχα αγωνία, βλέπεις και τον παρακάλεσα αν μπορούσα να δω τον Διαβάστε Περισσότερα [...]