Έγινε προ ολίγου γνωστή η αγγελία της κοιμήσεως του γέροντος Στεφάνου της αδελφότητος των Δανιηλαίων στα Κατουνάκια του Αγ. Όρους. .......Ο μακαριστός γέρων καταγόταν από το Παλαιοχώρι της περιοχής του Παγγαίου. Σε νεαρή ηλικία, το 1947, αναχώρησε για τον ασκητικό βίο στην Αθωνική Πολιτεία μαζί με τον κατά σάρκα αδελφό του Γρηγόριο και τους συντοπίτες του Δανιήλ και Ακάκιο, εντασσόμενοι στο Ι. Κελλίον των Δανιηλαίων μοναχών. Εκεί ακολούθησε τα διακονήματα της αγιογραφίας και της βυζαντινής μουσικής τέχνης, που καλλιεργούσε η Συνοδεία, στα οποία Διαβάστε Περισσότερα [...]

  Γεννήθηκε στα Ακούμια Αγίου Βασιλείου Ρέθυμνου Κρήτης το 1881, ο κατά κόσμον Γεώργιος Αντωνίου Σταματεράκης. Νέος κοινοβίασε στη μονή Διονυσίου, την οποία αγάπησε και διακόνησε με ζήλο ισόβια, από το 1902. Το 1905 εκάρη μοναχός. Έκανε οικονόμος και παροικονόμος στα μετόχια της μονής, στην ίδια τη μονή, καθώς και παραγουμενιάρης. Ηταν ένας μοναχός ταπεινός, ανυπόκριτος, πράος και καλοκάγαθος. Ο παραδελφός του Λάζαρος με ζωηρά λόγια μιλά για την ενάρετη ζωή του με ωραίο τρόπο: Από κοιλίας μητρός ήτο προορισμένος διά τον Παράδεισον. Σπάνιον φαινόμενον Διαβάστε Περισσότερα [...]

Ο μακάριος αυτός μοναχός γεννήθηκε στο χωριό Οχθονιά πλησίον της Χαλκίδος Ευβοίας. Μικρός εργάσθηκε στα μεταλλεία Λαυρίου Αττικής. Προσήλθε στη μονή Διονυσίου το 1914. Η μοναχική του ζωή ήταν άμεμπτη. Η κάθε διακονία του υπήρξε επιμελής, φιλότιμη, πρόθυμη, τίμια και φιλόκαλη. Διεκρίνετο για την πνευματική του καθαρότητα, τη γνήσια ταπεινοφροσύνη, την πλούσια αδελφική αγάπη. Κατά τον παραδελφό του Λάζαρο († 1974): «Εις όλους υπήρχεν ο παρήγορος σύμβουλος και οδηγός και στηριγμός, πράγμα το οποίον και εγώ απήλαυσα κατά την περίοδον της τριετούς δοκιμασίας Διαβάστε Περισσότερα [...]

Ο κατά κόσμον Ευριπίδης Ματάνης γεννήθηκε στη Μεσορώπη της Καβάλας το 1913. Προσήλθε στη μονή Διονυσίου το 1949, όπου εκάρη μοναχός το 1950. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1951, πρεσβύτερος το 1954 και προχειρίσθηκε Πνευματικός το 1976. Διετέλεσε ηγούμενος (1976-1979) μετά την παραίτηση του Γέροντός του Γαβριήλ (†1983). Κατόπιν μόνασε, από το 1982 ήσυχα, ειρηνικά και φιλάδελφα στην Καλύβη των Εισοδίων της Θεοτόκου της Νέας Σκήτης, ασχολούμενος και με τη ραπτική. Ένα έτος προ της εκδημίας του περίπου επέστρεψε στη μονή της μετανοίας του. Γηροκομούμενο στο νοσοκομείο Διαβάστε Περισσότερα [...]

Γεννήθηκε, ο φιλόθεος, φιλάγιος και φιλάδελφος αυτός υποδειγματικός κοινοβιάτης, στο χωριό Αθάνατο της Λάρισας το 1892. Δεν είχε κλείσει τα είκοσι χρόνια του, όταν ανήλθε στον θεσπέσιο Άθωνα, για ν’ αγωνισθεί ισόβια για την κατάκτηση της θεοΰφαντης αρετής. Το 1911 εισέρχεται στη μάνδρα του προστάτη των μοναχών Τιμίου Προδρόμου, που ίδρυσε ο όσιος Διονύσιος (†1388), και συγκαταλέγε­ται στη διακρινόμενη για τους ασκητικούς της αγώνες αδελφότητα της μονής Διονυσίου. Διήλθε διάφορα διακονήματα της μετανοίας του με ζήλο και αγάπη. Διακρίθηκε περισσότερο Διαβάστε Περισσότερα [...]