Μια από τις ξεχωριστές αγιορείτικες μορφές ήταν ο Ιωακείμ ο Ιβηρίτης. Γεννήθηκε στον Χορτιάτη της Θεσσαλονίκης το 1868[1]. Ήταν ο νεώτερος γιος από τα επτά παιδιά του ιερέως Δημητρίου Παπαδημητρίου. Όταν αποφάσισε να φύγει για το Άγιον Όρος για να μονάσει, φοιτούσε στην Ε’ τάξη του Γυμνασίου Θεσσαλονίκης. Πήγε στην Ι. Μονή Ιβήρων και υποτάχθηκε στον Γέροντα Κύριλλο. Εκάρη μοναχός και από Άγγελος, που ήταν το βαπτιστικό του, μετονομάστηκε σε Ιωακείμ[2]. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης[3] και διετέλεσε γραμματέας και Αντιπρόσωπος της Ι. Μονής Διαβάστε Περισσότερα [...]

Ο κατά κόσμον Μιχαήλ Ιωάννου Καραγιάννης γεννήθηκε στο χωριό Ράφτι Αρκαδίας το έτος 1889. Το 1909 προσήλθε στο Ιβηρίτικο Κελλί της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Παλαιά ονομαζόταν «του Δεσπότη», γιατί το είχε κτίσει ο επίσκοπος Γαλακτίων, τον 17ο αιώνα. Αυτός είχε κτίσει και τον πύργο της μονής Ιβήρων. Στα τελευταία έτη του 19ου αιώνος οι Μωραΐτες Γέροντες Γεράσιμος και Κοσμάς από το γειτονικό Ιβηρίτικο Κελλί των Τριών Ιεραρχών – Σαράβαρη ήλθαν και το ανήγειραν εκ βάθρων πετρόκτιστο και ωραίο και από τότε ονομάσθηκε «Μωραΐτικο». Στους Γέροντες αυτούς Διαβάστε Περισσότερα [...]

Ο κατά κόσμον Αθανάσιος Γούσης γεννήθηκε στη Ραιδεστό της Ανατολικής Θράκης το 1892 από φτωχούς γονείς. Οκτάχρονος ορφάνεψε και ήλθε μ’ ένα συγγενή του στο Άγιον Όρος και για μία δωδεκαετία διακόνησε τη μονή Ιβήρων. Κατόπιν, το 1924, φόρεσε το τίμιο του μοναχού ένδυμα και μετά μία δεύτερη δωδεκαετία εστάλη σ’ ένα μετόχι της μονής στη Σπάρτη. Από το Ιβηρίτικο αυτό μετόχι, το 1932, πήγε στη μονή των Αγίων Τεσσαράκοντα. Κατόπιν αποβλέποντας στη δική του και των άλλων ωφέλεια μετέβαινε από μοναστήρι σε μοναστήρι και από χωριό σε χωριό, για να βοηθήσει Διαβάστε Περισσότερα [...]

Ο κατά κόσμον Ιωάννης Παπαγεωργίου γεννήθηκε στον Πτελεό Αλμυρού Βόλου το 1903. Στην ιερά μονή Καρακάλλου προσήλθε το 1929. Εκάρη μοναχός το 1932 από τον ενάρετο ηγούμενο Κοδράτο (†1940). Αγάπησε τη μονή του και κοπίασε πολύ γι’ αυτή. Διετέλεσε και προϊστάμενός της. Εθεωρείτο το αστέρι των καλογέρων του αυστη­ρού κοινοβίου του Καρακάλλου. Το 1978, λόγω διαφόρων πικρών γεγο­νότων, για τα οποία δεν έφταιγε ουδόλως, αναγκάσθηκε ν’ αναχωρήσει από τη μονή του. Φιλοξενήθηκε, γηροκομήθηκε και αναπαύθηκε, στο γειτονικό Φιλοθεΐτικο Κελλί του Αγίου Δημητρίου, Διαβάστε Περισσότερα [...]

(Δάσκαλος στην Αθωνιάδα 1855-1861) Ο Σωφρόνιος δίδαξε 6 χρόνια από το 1855-1861. Τα δύο πρώτα 1855-1856 και 1856-1857 με τον Ιερώνυμο[1]. Ένα χρόνο μαζί με τον Νικηφόρο Γλυκά, 1857-58. Και τρία χρόνια με τον Ευθύμιο Αλεξανδρόπουλο. (1858-1859, 1859-1860, 1860-1861). Το 1859-1861 είχε συνδιδάσκαλο και τον Δανιήλ Παντοκρατορινό. «Ο αείμνηστος Σωφρόνιος ήν καλώς κατηρτισμένος και έχαιρεν υπόληψιν εν αγίω Όρει μεγάλην, ένθα και κατέλιπε μνήμην άληστον». Καταγόταν από την Κεφαλληνία. «Ήτο υψηλού αναστήματος και λίαν δασύφωνος. Διό και οσάκις ελειτούργη ή έψαλλεν, άπας ο ναός, οσονδήποτε μέγας Διαβάστε Περισσότερα [...]