Ο μοναχός Νικηφόρος Λαυριώτης, κατά κόσμον Παπουτσής Μηνάς του Γερασίμου και της Ελισάβετ, γεννήθηκε στην Κιουτάχεια της Μικράς Ασίας το 1902. Στο Άγιον Όρος προσήλθε το 1927 και εκάρη μοναχός το 1935. Υπηρέτησε δια βίου την ιερά μετάνοιά του, στην οποία και κοιμήθηκε ειρηνικά.   Πηγή:  agioritikesmnimes.blogspot.gr Διαβάστε Περισσότερα [...]

Μητροφάνης μοναχός Μικραγιαν-νανίτης, ο Κρητικός (1909-1982) Γεννήθηκε στις Αλώνες Ρεθύμνου το 1909. Το κοσμικό του όνομα ήταν Εμμανουήλ Πετράκης του Ιωσήφ και της Αριστέας. Στο Άγιον Όρος ήλθε το 1928 και υποτάχθηκε στον διακεκριμένο μοναχό Αβιμέλεχ, γέροντα της Καλύβης της Κοιμήσεως στη Μικρή Αγία Άννα. Μόνασε επί μακρόν στην ιερά μονή των Ιβήρων. Στο τέλος της ζωής του επανήλθε στη μετάνοιά του, όπου γηροκομήθηκε από τους παραδελφούς του. Κοιμήθηκε ειρηνικά το 1982. Ήταν απλός και αγνός μοναχός. Πηγή:  agioritikesmnimes.blogspot.gr Διαβάστε Περισσότερα [...]

Η αγάπη του Θεού εχάρισε στην Εκκλησία αγιασμένους πατέρες, οι οποίοι εσφράγισαν τον 18ο και τον 19ο αιώνα με την φωτεινή παρουσία τους, την ορθόδοξη θεολογία τους, την αυστηρή ασκητική τους ζωή, τα θεοφώτιστα συγγράμματά τους και τις παραδοσιακές μοναστικές τους αρχές. Οι πατέρες μας αυτοί άφησαν ανεξίτηλη την σφραγίδα τους στην εκκλησιαστική ζωή μέχρι τις ημέρες μας. Ωνομάσθηκαν σκωπτικά «κολλυβάδες» και η πνευματική τους δραστηριότητα «κολλυβαδικό κίνημα», επειδή την αφορμή για την εμφάνισί της έδωσε το γεγονός ότι οι μοναχοί της Ιεράς Διαβάστε Περισσότερα [...]

Πολλοί εκλαμβάνουν τη σιωπή Του ως ένδειξη τού ότι ο Θεός «δεν υπάρχει», «πέθανε». Αν όμως σκεφτόμαστε σε ποιά θέση φέρνουμε το Θεό με τα πάθη μας, τότε θα βλέπαμε ότι Αυτός δεν έχει άλλη επιλογή, παρά μόνο να σιωπήσει. Ζητάμε από Αυτόν να μας υποστηρίξει στις αδικίες μας. Δεν μας ενοχοποιεί φανερά. Μας αφήνει να πορευτούμε στους πονηρούς δρόμους μας και να θερίσουμε τους καρπούς των προσωπικών μας αμαρτιών. Αν όμως στραφούμε προς Αυτόν με μετάνοια, τότε έρχεται γρήγορα, γρηγορότερα από όσο περιμέναμε. Γνωρίζοντας τις ανάγκες μας, πολύ Διαβάστε Περισσότερα [...]

Από τότε που ο πρώτος άνθρωπος αμάρτησε, οι άνθρωποι σκοτίστηκαν τόσο πολύ στο ίδιο το κέντρο της ύπαρξής τους (την καρδιά), που πολύ συχνά δεν έχουνε συνείδηση ή συναίσθηση της πανταχού παρουσίας του Θεού κι έτσι, έχουνε την εντύπωση πως τέσσερεις τοίχοι με μια οροφή από πάνω, τους κρύβουνε από Εκείνον, που όλα τα γεμίζει με την παρουσία Του και που βλέπει ακόμη και όποιον κρύβεται σε κάποιο τόπο μυστικό. "εἰ κρυβήσεταί τις ἐν κρυφαίοις, καὶ ἐγὼ οὐκ ὄψομαι αὐτόν; μὴ οὐχὶ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν ἐγὼ πληρῶ; λέγει Κύριος" (Ιερεμ. 23,24). Διαβάστε Περισσότερα [...]