Του πλούσιου και του Λαζάρου
Ο πλούσιος της παραβολής αυτής (Λκ.16.19-31) είχε ζήσει μια άσκοπη, άδεια και ανόητη ζωή και όταν μπήκε στην αιωνιότητα ανακάλυψε ότι δεν είχε αποκομίσει τίποτα από τη γη· μέσα του είχε μία έρημο, ένα κενό. Γεμάτος φρίκη για το γεγονός ότι οι μόνοι άνθρωποι πάνω στη γη τους οποίους αγαπούσε ακολουθούσαν την ίδια πορεία και θα κατέληγαν στον ίδιο τόπο της απομόνωσης, στην κατάσταση εκείνη του εσωτερικού κενού, στρέφεται στον Αβραάμ με το αίτημα να σταλεί ένας μάρτυρας από την αιωνιότητα για να προειδοποιήσει και να Διαβάστε Περισσότερα [...]
Ιούν
04
Η λύτρωση από την απιστία (Λουκ. ιστ 19-31)Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003))
Του πλούσιου και του Λαζάρου
Ο πλούσιος της παραβολής αυτής (Λκ.16.19-31) είχε ζήσει μια άσκοπη, άδεια και ανόητη ζωή και όταν μπήκε στην αιωνιότητα ανακάλυψε ότι δεν είχε αποκομίσει τίποτα από τη γη· μέσα του είχε μία έρημο, ένα κενό. Γεμάτος φρίκη για το γεγονός ότι οι μόνοι άνθρωποι πάνω στη γη τους οποίους αγαπούσε ακολουθούσαν την ίδια πορεία και θα κατέληγαν στον ίδιο τόπο της απομόνωσης, στην κατάσταση εκείνη του εσωτερικού κενού, στρέφεται στον Αβραάμ με το αίτημα να σταλεί ένας μάρτυρας από την αιωνιότητα για να προειδοποιήσει και να Διαβάστε Περισσότερα [...]
MIA ANAKAΛΥΨΗ
Προσευχή σημαίνει αναζήτηση του Θεού, συνάντηση με τον Θεό, και προώθηση πιο πέρα από τη συνάντηση, στην κοινωνία μαζί Του. Η προσευχή είναι λοιπόν μια πράξη, ένα βίωμα, μια στάση.
Μια στάση όχι μόνο σε σχέση με τον Θεό αλλά και σε σχέση με τον κόσμο της δημιουργίας. Προκύπτει από τη συναίσθηση ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε δεν είναι απλώς δυσδιάστατος, φυλακισμένος στις συντεταγμένες του χρόνου και του χώρου -ένας κόσμος επίπεδος στον οποίο συναντούμε την επιφανειακή όψη των πραγμάτων, μια θαμπή επιφάνεια που σκεπάζει το κενό…
Η
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Ο Κύριος μας προειδοποιεί σήμερα πόσο δύσκολο είναι για έναν άνθρωπο πλούσιο να εισέλθει στην Βασιλεία του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι η Βασιλεία του Θεού είναι ανοιχτή μόνο στους αναγκεμένους, σ’ εκείνους που είναι φτωχοί, που στερούνται τα πάντα στη γη; Όχι. Η Βασιλεία του Θεού είναι ανοιχτή σε όλους που δεν είναι σκλαβωμένοι στα πράγματα που κατέχουν.
Όταν διαβάζουμε τον πρώτο Μακαρισμό, «Ευλογημένοι είναι οι φτωχοί στο πνεύμα, διότι σ’ αυτούς ανήκει η Βασιλεία των Ουρανών», μας
Η συνάντηση του Θεού μαζί μας μέσα σε επίμονη προσευχή, πάντα οδηγεί στη σιωπή. Πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε δύο ειδών σιωπές. Τη σιωπή του Θεού και τη δική μας εσωτερική σιωπή: Πρώτα η σιωπή του Θεού, συχνά πιο δυσβάσταχτη και από την άρνησή Του -η σιωπή της απουσίας για την οποία μιλήσαμε πιο πάνω. Ύστερα, η σιωπή του ανθρώπου, πιο βαθιά και από την ομιλία, και σε πιο στενή επικοινωνία με το Θεό από κάθε λόγο. Η σιωπή του Θεού στις προσευχές μας μπορεί να διαρκέσει πολύ λίγο η να μας φαίνεται πως διαρκεί μια αιωνιότητα. Ο Χριστός έμεινε σιωπηλός
Ο Θεός είναι διατεθειμένος να μείνη τελείως έξω από την ζωή μας, είναι έτοιμος να το σηκώση αυτό σαν ένα σταυρό, αλλά δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να γίνη απλώς ένα μέρος της ζωής μας.
Έτσι όταν σκεπτόμαστε την απουσία του Θεού, δεν αξίζει να ερωτήσουμε τον εαυτό μας: ποιος φταίει γι’ αυτό;
Πάντοτε αποδίδουμε την ενοχή στον Θεό, πάντοτε κατηγορούμε Εκείνον, είτε κατ’ ευθείαν, είτε μπροστά στους ανθρώπους, ότι είναι απών, ότι ποτέ δεν είναι παρών όταν Τον χρειαζόμαστε, ποτέ δεν ανταποκρίνεται οσάκις καταφεύγουμε σ’ Αυτόν.
Είναι στιγμές