Μέσα στην ζέστη του καλοκαιριού ανατέλλει η ελπίδα της άνοιξης. Την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου την ονόμασαν Πάσχα του Καλοκαιριού, γιατί προαναγγέλλει την υπέρβαση του θανάτου, την μοναδική ελπίδα του ανθρώπου.
Τα τροπάρια που ψάλλονται στην Εκκλησία αυτήν την μεγάλη ημέρα ομιλούν συνεχώς για την υπέρβαση του θανάτου, ο οποίος θάνατος αποτελεί την μεγαλύτερη περιπέτεια του ανθρώπου, αλλά και ολόκληρης της κτίσης. Έτσι, η ακολουθία της Κοιμήσεως είναι ένα πανηγύρι ζωής. Ο θάνατος της Παναγίας ονομάζεται Κοίμηση. “Τη ενδόξω κοιμήσει Διαβάστε Περισσότερα [...]
Μάι
19
Κύριο ἄρθρο: “Ζωὴν προμνηστεύεται θάνατος” Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου
Μέσα στην ζέστη του καλοκαιριού ανατέλλει η ελπίδα της άνοιξης. Την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου την ονόμασαν Πάσχα του Καλοκαιριού, γιατί προαναγγέλλει την υπέρβαση του θανάτου, την μοναδική ελπίδα του ανθρώπου.
Τα τροπάρια που ψάλλονται στην Εκκλησία αυτήν την μεγάλη ημέρα ομιλούν συνεχώς για την υπέρβαση του θανάτου, ο οποίος θάνατος αποτελεί την μεγαλύτερη περιπέτεια του ανθρώπου, αλλά και ολόκληρης της κτίσης. Έτσι, η ακολουθία της Κοιμήσεως είναι ένα πανηγύρι ζωής. Ο θάνατος της Παναγίας ονομάζεται Κοίμηση. “Τη ενδόξω κοιμήσει Διαβάστε Περισσότερα [...]
(Ἀπάνθισμα κηρυγμάτων ἀπὸ τὴν «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ» τῶν ἐτῶν 1980 καὶ 1983)
Ἐκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»,
Θεσσαλονίκη 2010
«ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ,
ἀλλ’ οὐ πολλοὺς πατέρας…»
. Ὅταν ὁ «ἄρχων τῶν Ἰουδαίων» Νικόδημος, ἐπισκέφθηκε νύκτα τὸν Χριστό, Ἐκεῖνος τοῦ μίλησε γιὰ μία γέννηση πέρα ἀπὸ τὴν σωματικὴ – βιολογική. Τοῦ ἀπεκάλυψε τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση τοῦ πιστοῦ «ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος», μὲ τὴν ὁποία εἰσέρχεται κανεὶς στὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὴν τὴν γέννηση μιλεῖ σήμερα καὶ ὁ Ἀπ. Παῦλος, ὑπογραμμίζοντας
«Ὀσμὴ Γνώσεως»Ἐκδόσεις «Τέρτιος»,
Κατερίνη 1985, σελ. 127-130
«Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου».
(Ματθ. ε´14 )
. Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, ἀπεκάλεσε τοὺς μαθητάς Του, «φῶς τοῦ κόσμου». Ὁ χαρακτηρισμὸς αὐτὸς ἔχει ὀντολογικὴ σημασία καὶ ὄχι ἠθική. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι οἱ μαθηταὶ εἶναι «φῶς τοῦ κόσμου», ὄχι ἁπλῶς γιατί ἔχουν μερικὰ ἐξωτερικὰ ἔργα (κοινωνικὴ ἐργασία), ἀλλὰ γιατί εἶναι κατοικητήρια τῆς Ἁγίας Τριάδος, γιατί ἔχουν αἰσθητὰ στὴν καρδιά τους τὴν Χάρι τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.
. Τὸ
Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,
ἀρ. τ. 2041, 15.03.2012
Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»
ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Δεῖτε τὰ …“μεταπατερικά” -δηλ. τὰ …«μαζὶ !!! μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρας» (βλ. σχετ.: http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/03/02/μεταπατερικότηταμαζὶ-μὲ-τοὺς-πατέρ/)- κριτήρια (“στάνταρ”) τῶν πολιτικῶν καὶ βγάλτε τὰ συμπεράσματά σας γιὰ τὸ κατάντημά μας.
. Καὶ βεβαίως στὶς ἐπικείμενες ἐκλογὲς θὰ ἀποδείξουμε πάλι τὸ μεγαλεῖο τῆς φυλῆς μας, ἡ ὁποία καθοδηγουμένη ἀπὸ τὰ …«μετα-πατερικὰ» κριτήρια καταγράφει παγκόσμια ρεκόρ στὴν πολιτικὴ
ΠΕΙΡΑΙΑΣ 15-2-2012
. Γιά νά ἀποφύγουμε κάθε ἐνδεχόμενη ὁρολογική σύγχυση, θά προβοῦμε εὐθύς ἐξ ἀρχῆς σέ μιά ἀπαραίτητη διευκρίνιση τοῦ νεόκοπου ὅρου «μετα-πατερικός». Ἡ νέα αὐτή ἐπιστημονική ὁρολογία ἐπιδέχεται ποικίλες ἑρμηνεῖες, οἱ ἐπικρατέστερες ὅμως ἐπιστημονικῶς εἶναι, κατά τή γνώμη μας, οἱ ἑξῆς δύο: α) Ὅταν στό πρῶτο συνθετικό τῆς λέξεως μετα- προσδίδεται χρονική σημασία, ὁπότε στήν προκειμένη περίπτωση γίνεται λόγος γιά τό τέλος τῆς Πατερικῆς ἐποχῆς. Καί β) ὅταν στό πρῶτο συνθετικό τῆς λέξεως προσδίδεται κριτική σημασία,