Η τραγικότητα μας σήμερα έγκειται στο γεγονός ότι βλέπουμε λάθος την σχέση μας με τον Χριστό.
Βλέπουμε τον Χριστό ως ένα υπερφυσικό ον για να μας κάνει κάποια καλά πράγματα στην εδώ ζωή σε εμάς και τα παιδιά μας.
Σπάνια στην Εκκλησία έρχεται ο κόσμος να φέρει χαρτάκια ονομάτων για μετάνοια. Τα περισσότερα είναι για διάφορα αιτήματα ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. «Πάτερ, υπάρχει ευχή για καλή τυχή», «Γκαντεμιές πολλές πάτερ μου δεν υπάρχει ευχή για να πηγαίνουν καλά τα πράγματα;». Αλήθεια πιστεύουμε ότι υπάρχει άλλη ζωή ; ή θεωρούμε τον Θεό ένα Διαβάστε Περισσότερα [...]
Απρ
11
Μόνο για το τώρα ή και για το μετά ; Συντάκτης π. Σπυρίδων Σκουτής
Η τραγικότητα μας σήμερα έγκειται στο γεγονός ότι βλέπουμε λάθος την σχέση μας με τον Χριστό.
Βλέπουμε τον Χριστό ως ένα υπερφυσικό ον για να μας κάνει κάποια καλά πράγματα στην εδώ ζωή σε εμάς και τα παιδιά μας.
Σπάνια στην Εκκλησία έρχεται ο κόσμος να φέρει χαρτάκια ονομάτων για μετάνοια. Τα περισσότερα είναι για διάφορα αιτήματα ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. «Πάτερ, υπάρχει ευχή για καλή τυχή», «Γκαντεμιές πολλές πάτερ μου δεν υπάρχει ευχή για να πηγαίνουν καλά τα πράγματα;». Αλήθεια πιστεύουμε ότι υπάρχει άλλη ζωή ; ή θεωρούμε τον Θεό ένα Διαβάστε Περισσότερα [...]
Ο Χιονιάς ή για άλλους πιο ειδικούς που «βαπτίζουν» πλέον με βάση τα γράμματα της Ελληνικής αλφαβήτου, ο «Τηλέμαχος», άφησε για τα καλά την παγωμένη επέλασή του, σε βουνά,
δρόμους, σπίτια, αυτοκίνητα και σε όποια άλλη επιφάνεια, μπορεί να σταθεί πάνω του χιόνι!
Σαν εικόνα είναι όμορφα όλα αυτά! Πραγματικά το βλέμμα αιχμαλωτίζεται ευχάριστα, σε χιονισμένα τοπία που διαφοροποιεί προς το καλύτερο την κάθε περιοχή. Όμως στην ουσία όλα είναι χειρότερα και μία απλή βόλτα και παραμονή σε χιονισμένη περιοχή, σε προσγειώνει απότομα, αφού το τίμημα
“Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον, και σου δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαίαν, όπως αν αποκαλυφθώσιν εκ πολλών καρδιών διαλογισμοί…” (Λουκ. β΄ 32-35),
Ο Συμεών προφήτευσε μ’ αυτόν τον τρόπο την αντιμετώπιση του Κυρίου από τους Ιουδαίους, αλλά και τη Σταυρική Θυσία Του.Την καταστροφή της Συναγωγής και την ανάσταση της Εκκλησίας, την καταστροφή των δαιμόνων και την ανάσταση των αγίων, όπως, παραδείγματος χάριν, σώζεται ο Ματθίας και καταστρέφεται ο Ιούδας. Ο Θεάνθρωπος Χριστός
Όταν αναφέρομαι στήν Ρωμηοσύνη, δέν τήν εννοώ από εθνοφυλετικής καί εθνικιστικής πλευράς, αλλά ως τόν ιδιαίτερο τρόπο ζωής σέ σχέση μέ τόν Θεό, τόν άνθρωπο, τήν Εκκλησία, τήν λατρεία καί γενικότερα τήν κοινωνία. Πρόκειται γιά μιά ενιαία εκκλησιαστική καί πολιτιστική παράδοση, η οποία διαφοροποιείται από άλλες παραδόσεις, ανατολικού καί δυτικού τρόπου ζωής.
Μέσα από αυτήν τήν προοπτική μπορούμε νά δούμε τό έργο τού μεγάλου λογοτέχνη Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη καί μπορούμε νά τό προσδιορίσουμε ως έκφραση τής εκκλησιαστικής καί φιλοκαλικής παράδοσης,
Για να είμαστε ορθόδοξοι και να έχουμε την βεβαιότητα της σωτηρίας μας δεν μας χρειάζεται καμμιά νεοπατερική, μεταπατερική και συναφειακή θεολογία. Μας χρειάζονται δύο πράγματα: Το πρώτο, να μείνουμε σταθεροί, όπως έχουμε καθήκον, στην ορολογία των Πατέρων των Οικουμενικών Συνόδων, γιατί αυτή η ορολογία αποτελεί σημαντικό μέρος της Ορθοδόξου Παραδόσεως, το αληθινό και αυθεντικό consensus patrum, αλλά να μείνουμε εδραίοι και στην αποκεκαλυμμένη αλήθεια που δόθηκε στους Πατέρες. Και το δεύτερο, να αναζητήσουμε «ζωντανούς οργανισμούς», οι οποίοι ζουν