Η τραγικότητα μας σήμερα έγκειται στο γεγονός ότι βλέπουμε λάθος την σχέση μας με τον Χριστό.
Βλέπουμε τον Χριστό ως ένα υπερφυσικό ον για να μας κάνει κάποια καλά πράγματα στην εδώ ζωή σε εμάς και τα παιδιά μας.
Σπάνια στην Εκκλησία έρχεται ο κόσμος να φέρει χαρτάκια ονομάτων για μετάνοια. Τα περισσότερα είναι για διάφορα αιτήματα ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. «Πάτερ, υπάρχει ευχή για καλή τυχή», «Γκαντεμιές πολλές πάτερ μου δεν υπάρχει ευχή για να πηγαίνουν καλά τα πράγματα;». Αλήθεια πιστεύουμε ότι υπάρχει άλλη ζωή ; ή θεωρούμε τον Θεό ένα εξωκοσμικό ον για ενδοκοσμικά χατήρια;
Μια μερίδα ανθρώπων έρχεται στην Εκκλησία για λόγους υγείας. Αυτό από την μία δεν είναι κακό ανάλογα με την δύναμη του κάθε ανθρώπου. Αλλά το αίτημα της σωματικής υγείας αν δεν συμπεριλαμβάνει και την ψυχική μαζί με την μετάνοια τότε μάταια κοπιάζουμε.
Από την άλλη όσο αφορά τους γονείς θέλουν τον Χριστό για να κάνει στα παιδιά τους τα πάντα εκτός από το να πιστέψουν σε εκείνον. Αιτήματα για καλή παντρειά, δουλειά, ωραία ζωή, κλπ αλλά αίτημα για μετάνοια και Βασιλεία των ουρανών πουθενά.
Τι όμορφο να δέχεσαι χαρτάκι με όνομα και να του λέει η μάνα «Πάτερ κάνε μια προσευχή να πιστέψει το παιδί μου στο Χριστό και να μπει στον δρόμο της σωτηρίας με μετάνοια». Τι ωραίο ! Κραυγή σχέσης για σωτηρία!….
Τι όμορφο να ρωτάς μια μητέρα τι θα ήθελα για το παιδί της και να λαμβάνεις την απάντηση «Θέλω να το δώ όπως θέλει εκείνο και ο Κύριος στην Βασιλεία των Ουρανών». Αυτή είναι πραγματική γονεϊκή αγάπη, αυτό είναι θέλημα και επιθυμία που μυρίζουν παράδεισο. Τα υπόλοιπα κινούνται στην σχέση συναλλαγής προϊόντων.
Ζητάμε από τον Χριστό τα απίστευτα εκτός από την Βασιλεία των Ουρανών. Θυμάμαι μια περίπτωση που μια Κυρία είπε σε έναν ιερέα πάνω στην κουβέντα : «Πάτερ μου , ότι θέλει ο Θεός για το παιδί μου !» και ο ιερέας της είπε (για να αποκαλυφθεί η βαθύτερη επιθυμία): «Ο Θεός θέλει να γίνει το παιδί σου μοναχός» για να πάρει την αφοπλιστική απάντηση «Ε! όχι ! και μοναχός πάτερ μου, Είπαμε!! ! θέλω να δω εγγονάκια».
Βλέπουμε λοιπόν ότι έχουμε λάθος υπαρξιακή στάση ζωής προς τον Χριστό. Του ζητάμε να ευλογήσει τις εγωιστικές ενδοκοσμικές επιλογές μας για να περάσουμε στην εδώ ζωή καλά και μέχρι εκεί. Τέτοια σχέση πάσχει….
Να ζητάμε αγαπητοί μου την Βασιλεία των Ουρανών, να προσευχόμαστε στο Θεό για μετάνοια όσο αφορά τους δικούς μας ανθρώπους. Τι να το κάνεις να είναι ο άνθρωπος σου βιολογικά ζωντανός αλλά στην ουσία να είναι νεκρός πνευματικά και να βαδίζει στο δρόμο της απώλειας.
Υπάρχει άλλη ζωή ! Μας περιμένει! Έχουμε ήδη το προσκλητήριο έτοιμο από το βάπτισμα! Ας μην χάνουμε καιρό , ας γονατίσουμε στον Βασιλέα των όλων και ας του ζητήσουμε να μας αποκαλύψει το θέλημα του ! Ας κρατήσουμε τον Σταυρό μας και ας περπατήσουμε με ανδρεία τον δρόμο του Γολγοθά ……..ξέρουμε ότι πέρα από τον πόνο ακολουθεί η Ανάσταση…Καλή πορεία !