Του αρχιμ.Ιακώβου Κανάκη Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος όρισε τον Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία του κράτους, εισήλθε μέσα στην Εκκλησία ένα πνεύμα εκκοσμίκευσης. Οι χριστιανοί που επιθυμούσαν να ζήσουν την «ζεστασιά» της «πρώτης Εκκλησίας» αποφάσισαν να φεύγουν από τις πολυπληθείς πόλεις και να ζουν κατά μόνας ή ως μικρές ομάδες σε έρημα μέρη. Αυτή είναι η αρχή του μοναχισμού. Οι άνθρωποι που θα ζουν στις ερημιές (στα μοναστήρια αργότερα) δεν θα το κάνουν επειδή μισούν τον κόσμο αλλά επειδή αγαπούν τον κόσμο. Όπως και σήμερα οι μοναχοί ζουν Διαβάστε Περισσότερα [...]

*Άλλο ένα μαργαριτάρι που έζησε στην αφάνεια και την σαλότητα, για να κερδίσει την αιώνια σωτηρία. Από τις τιμές και τις δόξες – στην αφάνεια, την παντελή πτωχεία και την τέλεια ταπείνωση. Ήρθε στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος, του Ρωσικού και έγινε μοναχός κάποιος Αξιωματικός του Τσαρικού στρατού στην Βαλτική θάλασσα. Ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα άρχισε να κάνει τρέλες. Ένα μεσημέρι ανέβηκε σε μια ψηλή καπνοδόχο και φώναζε. Τον κατέβασαν και τον έδιωξαν από το μοναστήρι. Πίστευαν ότι τρελάθηκε. Ήρθε στις Καρυές και έκανε παρόμοια. Διαβάστε Περισσότερα [...]

Διηγήθηκαν για τον αββά Μακάριο τον μεγάλο ότι περπατώντας κάποια φορά στην έρημο, βρήκε παραπεταμένο πάνω στο χώμα ένα κρανίο νεκρού. Το κούνησε λίγο με το φοινικένιο ραβδί του λέγοντάς του: “Συ, ποιος είσαι; Αποκρίσου με”. Το κρανίο του μίλησε και είπε: “Εγώ ήμουν αρχιερέας των ειδωλολατρών που παρέμειναν σ΄ αυτόν τον τόπο, κι εσύ είσαι ο αββάς Μακάριος που έχει μέσα σου το άγιο Πνεύμα. Όποια ώρα λοιπόν σπλαχνίζεσαι αυτούς που είναι στην κόλαση, παρηγορούνται λίγο”. Τον ρωτάει ο αββάς Μακάριος: “Και τι λογής παρηγοριά έχουν;” Και απαντά Διαβάστε Περισσότερα [...]

  *Μια ιστορία που δείχνει την εγκράτεια και τα θαυμαστά μέτρα των πατέρων της εποχής. -Μια φορά επεθύμησε η όρεξη του Αββά Μακάριου σταφύλια νωπά. Εκείνη την ώρα έτυχε να του στείλει ένας αδελφός νωπά και ωραία σταφύλια. Και για να βασανίσει την όρεξη, ευθύς τα έστειλε σε άλλον αδελφό, που ήταν κλινήρης και είχε επιθυμήσει σταφύλια. Ο οποίος αφού τα είδε, χάρηκε πάρα πολύ και ευθύς ( χωρίς να απλώσει τελείως σε εκείνα ) είπε και τα έστειλαν σε άλλον λέγοντας: -Τάχα δεν τα ορέγεται αυτός; Εκείνος πάλι ο αδελφός, που τα έλαβε ( παρ’ όλο που ήταν Διαβάστε Περισσότερα [...]

  *Άλλο ένα από τα μυρίπνοα άνθη της αγιορείτικης ερήμου, που έζησε εν πτωχεία, στην αφάνεια και την νοερά προσευχή. -Σύμφωνα με την διήγηση του κτήτορα της σκήτης των Μολδαβών, π.Νήφωνα, αυτός ο δούλος του Θεού ζούσε σε μια σπηλιά όχι μακριά απ’την σπηλιά του οσίου Πέτρου του Αθωνίτου. Για το πόσα χρόνια έζησε εκεί, πως ονομαζόταν, δεν έχουμε πληροφορίες. Η ζωή του απέβλεπε στην τελεία πτωχεία, γι’αυτό δεν είχε τίποτα πάνω στο σώμα του, ούτε στην σπηλιά. Ήταν ξυπόλητος χωρίς μανδύα και ντυνόταν με κουρελιασμένα ράσα. Κάποτε αυτό το μέρος Διαβάστε Περισσότερα [...]