Κατά διήγηση του ίδιου Ερημίτου (ως και άλλου εκ Κατουνακίων), περί το έτος 1905, ζούσαν στον Άγιο Βασίλειο ή σε κάποιο κοντινό ερημητήριο, ένας υποτακτικός ονόματι Αρσένιος μαζί με τον Γέροντά του που λεγόταν Θεοφύλακτος.
Ο υποτακτικός λοιπόν αυτός έτυχε να βρίσκεται στο μονοπάτι που οδηγεί από το κάτω Χαϊρι προς τον «Άγιο Νείλο» και συγκεκριμένα στο σημείο που ξεχωρίζει το άλλο μικρό μονοπάτι το οποίο άγει δια αναβάσεως προς το Κελλί του Οσίου Πέτρου του Αθωνίτου. Στο μέρος αυτό, λοιπόν, συνάντησε ο υποτακτικός 11 μοναχούς με φθαρμένα και Διαβάστε Περισσότερα [...]
Αυγ
31
Αόρατοι Ασκητές προς Ερημίτη: «Ακολούθα μας»
Κατά διήγηση του ίδιου Ερημίτου (ως και άλλου εκ Κατουνακίων), περί το έτος 1905, ζούσαν στον Άγιο Βασίλειο ή σε κάποιο κοντινό ερημητήριο, ένας υποτακτικός ονόματι Αρσένιος μαζί με τον Γέροντά του που λεγόταν Θεοφύλακτος.
Ο υποτακτικός λοιπόν αυτός έτυχε να βρίσκεται στο μονοπάτι που οδηγεί από το κάτω Χαϊρι προς τον «Άγιο Νείλο» και συγκεκριμένα στο σημείο που ξεχωρίζει το άλλο μικρό μονοπάτι το οποίο άγει δια αναβάσεως προς το Κελλί του Οσίου Πέτρου του Αθωνίτου. Στο μέρος αυτό, λοιπόν, συνάντησε ο υποτακτικός 11 μοναχούς με φθαρμένα και Διαβάστε Περισσότερα [...] 
Στην Καλύβη Γενέσιον της Θεοτόκου, που βρίσκεται στην περιοχή της Καψάλας και υπάγεται στην Ι.Μ. Παντοκράτορος, ασκούνταν παλιά τέσσερις πατέρες. Ενώ η μοναχική τους ζωή πήγαινε καλά, οι τρεις πατέρες συμφώνησαν να φύγουν, να αλλάξουν Κελλί, με την πρόφαση ότι το Κελλί δεν είχε νερό.
Προσπαθούσαν να πείσουν και τον τέταρτο. Εκείνος όμως δεν εδέχετο απ’ουδενί να αφήσει την μετάνοιά του. Παρακινούσε τους πατέρες να κάνουν προσευχή όλοι μαζί, για να τους οικονομήσει ο Θεός λίγο νεράκι που το εχρειάζοντο. Ο ίδιος συνεχώς προσευχόταν με δάκρυα 
Από ομιλία του πατρός Μεθοδίου Κρητικού
Ένας Ρουμάνος γέροντας μου διηγήθηκε την εξής ιστορία:
Κάπου στην Ισπανία σε ένα εξομολογητήριον υπάρχει ένας Εσταυρωμένος με περίεργη στάση, με το ένα χέρι καρφωμένο στο Σταυρό και το άλλο κατεβασμένο παράλληλα με το σώμα. Τον συνοδεύει μια μικρή ιστορία.
Παλιά βρισκόταν σε ένα εξομολογητήριον όπου εξομολογούσε ένας πνευματικός. Μία ημέρα,πήγε για εξομολόγηση ένας πιστός, ο οποίος με πόνο ψυχής του εξομολογήθηκε ένα βαρύτατο αμάρτημα. “Πω πω παιδάκι μου πώς το έκανες αυτό το πράγμα! Σε παρακαλώ 
Αν σου πω, νήστεψε πολλές φορές μου προβάλλεις ως δικαιολογία την ασθένεια του σώματος.
- Αν σου πω, δώσε στους φτωχούς μου λες ότι είσαι φτωχός και έχεις να αναθρέψεις παιδιά.
- Αν σου πω να έρχεσαι τακτικά στις Συνάξεις της Εκκλησίας, μου λες, έχω διάφορες μέριμνες.
- Αν σου πω, πρόσεχε αυτά που λέγονται στην Εκκλησία και κατανόησε το βάθος των λόγων του Θεού, μου προβάλλεις ως δικαιολογία την έλλειψη μορφώσεως.
- Αν σου πω, φρόντισε να βοηθήσεις ψυχικά τον αδελφό σου, μου λες ότι δεν υπακούει όταν τον συμβουλεύω, αφού πολλές φορές του μίλησα 
Περί τῆς θεραπείας τοῦ νοῦ ὡς τοῦ ρόλου τῆς Ἐκκλησίας
Πατερική Θεολογία, π. Ἰωάννη Ρωμανίδη
Ὁμιλία Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου*
(Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία πού μπορεῖτε νά ἀκούσετε ἐδῶ.)
Εἰσαγωγικά
Μέ τήν ἔναρξη τῶν κυριακάτικων συνάξεων γιά φέτος θεωρήσαμε ἀναγκαῖο, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, νά ἐξετάσουμε κάποια θέματα, πού ἀφοροῦν τόν ἄνθρωπο καί τήν Ἐκκλησία.
Θά ἀναφερθοῦμε δηλαδή σέ βασικά ζητήματα, σχετικά μέ τό τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τί εἶναι ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, τί εἶναι ὁ νοῦς καί ποιός εἶναι ὁ ρόλος τῆς Ἐκκλησίας.