Πρωτογενῶς καί πρωτίστως, νά εὐχαριστήσω πάντοτε καρδιακά, τόν οἰκεῖο Μητροπολίτη, τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιῶς, γιά τήν εὐλογία πού μᾶς δίνει νά ὁμιλοῦμε στή δική του περιοχή καί βεβαίως καί κατ᾽ ἐξοχήν τούς ἐφημερίους καί τόν προϊστάμενο τοῦ ναοῦ ἐδῶ γιά τήν ἀγάπη πού εἶχαν νά μᾶς προσκαλέσουν. Ὅπως εἴπαμε, ὅλες οἱ ὁμιλίες αὐτές ἀναφέρονται στό χῶρο τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου καί στό Διάταγμα τῶν Μεδιολάνων. Ἄν θέλετε, αὐτήν τήν ὁμιλία πού θά σᾶς κάνω νά τήν χαρακτηρίσω μέ ἕναν τίτλο, περίπου νά ξέρετε τί θά λέγαμε, Διαβάστε Περισσότερα [...]

Είναι μερικοί γεροντάδες , που με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος μας οδηγούν στην Ελευθερία , δια της Αληθείας και της Αγάπης !
Σε αυτούς τους γεροντάδες και σε αυτή τη Χάρη Χρωστάμε το “καθαρό οξυγόνο” που αναπνέουμε!
Ευχαριστούμε!!!

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/07/blog-post_605.html

  Αν το δέντρο δεν λυγίσει στην ορμή του ανέμου θα σπάσει. του Νικήτα Καυκιού Η αλήθεια της ψυχής είναι δώρο των ουρανών. Η αντίσταση γιγαντώνει την απειλή των προβλημάτων. Ο πόλεμος ενισχύει την αντιπαλότητα. H επίθεση κρύβει αδυναμία και φόβο. Οι νικητήριες ιαχές έχουν την ίδια μυστική χροιά με τους θρήνους της ήττας. Η αδυναμία γεννά την ψευδαίσθηση των δικαιωμάτων. Η φυλακή μας είναι κτισμένη πάνω στα λιθάρια του εγωισμού. Οι ανάγκες, τραυματίζουν την επικοινωνία. Η αμυντική υπερηφάνεια, διαστρέφει τις δυνατότητες αυτογνωσίας και Διαβάστε Περισσότερα [...]

  Η ομορφιά είναι αιωνιότητα που κοιτάζει τον εαυτό της στον καθρέπτη. Αλλά εσύ είσαι η αιωνιότητα και εσύ είσαι ο καθρέπτης. Khalil Gibranτου Νικήτα Καυκιού   "Οι διαστάσεις του χρόνου: Φυσικός, υπαρξιακός και αιώνιος χρόνος"   Χρόνος και Αιωνιότητα   Κάθε χρόνο περιμένουμε τον ερχομό του νέου έτους. Όμως ο καινούργιος χρόνος δεν θα έλθει ποτέ. Ο νέος χρόνος θα είναι ακριβώς όπως και ο παλαιός. Στην πραγματικότητα ο νέος χρόνος θα είναι ο παλαιός χρόνος. Διότι άλλωστε ο χρόνος δεν υπάρχει. Είναι ένα συμβατικό μέγεθος χωρίς οντότητα Η Διαβάστε Περισσότερα [...]

Εμφανίστηκε τότε μια Χαναναία γυναίκα, που βγήκε από την περιοχή εκείνη, και είπε κραυγάζοντας: «Ελέησέ με, Κύριε, Γιε του Δαβίδ. Η θυγατέρα μου δαιμονίζεται άσχημα». Εκείνος όμως δεν της αποκρίθηκε ούτε λέξη. Τον πλησίασαν τότε οι μαθητές του και τον παρακαλούσαν λέγοντας: «Απομάκρυνέ την, γιατί μας ακολουθεί φωνάζοντας». Κι εκείνος αποκρίθηκε: «Δε στάλθηκα, παρά μονάχα για τα χαμένα πρόβατα του λαού Ισραήλ». Εκείνη όμως ήρθε και τον προσκυνούσε λέγοντας: «Κύριε, βοήθα με». Αλλ' εκείνος της αποκρίθηκε: «Δεν είναι σωστό να πάρει κανείς το ψωμί Διαβάστε Περισσότερα [...]