Ούτε ψυχρός εί, ούτε ζεστός. Αποκάλυψις Γ 15 Έτσι εισερχόμεθα χριστιανοί μου, σιγά σιγά, συν Θεώ, στην 7η επιστολή προς τον επίσκοπο Λαοδικείας, μέσα στην Αποκάλυψη. Η Λαοδικεία ήτο Ελληνική πόλις. Κτίστηκε από τον Αντίοχο τον 2ο, στην εύφορη κοιλάδα του Λύκου κοντά στην Έφεσο. Οι κάτοικοί της ήταν εύποροι και πλούσιοι. Ήταν κέντρο εμπορικό, επιστημονικό, ιατρικό. Εν τούτοις όμως, παρόλα τα πλούτη και την πρόοδο που είχαν υστερούσαν φοβερά σε θρησκευτική ζωή. Η Εκκλησία της Λαοδικείας είχε ιδρυθεί από τον Απόστολο Παύλο δια μέσου του Διαβάστε Περισσότερα [...]

    Σήμερα χριστιανοί μου θα κάνουμε ένα διαφορετικό κήρυγμα από όσα μέχρι τώρα συνηθίζουμε να λέμε. Θα πούμε τρείς μικρές ιστορίες, από τις οποίες θα βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα για τις μεγάλες γιορτές που έρχονται μεθαύριο. Βέβαια τις δύο τις είπα και σε μία βραδινή Λειτουργία, θα τις επαναλάβουμε με τις σωστές της λεπτομέρειες. Μια κυρία μου διηγείτο, όταν ήτο επτά χρονών περίπου, συνέβη κάτι το συνταρακτικό την παραμονή των Χριστουγέννων. Σε μια επαρχιακή πόλη της Μακεδονίας, στη μαύρη και φοβερή Κατοχή του ’41 με ’42, όπου οι εκτελέσεις Διαβάστε Περισσότερα [...]

Σήμερα χριστιανοί μου έχουμε δύο μεγάλα γεγονότα τα οποία γιορτάζουμε πανηγυρικά και θεοφιλώς. Το πρώτον είναι η γιορτή των δυό μεγάλων Αγίων και θεοστέπτων βασιλέων Κωνσταντίνου και Ελένης, και δεύτερον ο θεολογικότατος διάλογος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού με μια αμαρτωλή γυναίκα, την Σαμαρείτιδα, την μετέπειτα Αγία Φωτεινή, στην οποία αποκαλύπτει πρώτον ότι ο ίδιος είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Σωτήρας του κόσμου. «Εγώ είμαι ο λαλών σοι», διεκήρυξε και εις αυτήν και εις τους αιώνας των αιώνων, και δεύτερον ότι ο Θεός είναι Πνεύμα. «Πνεύμα Διαβάστε Περισσότερα [...]

Κυριακή Ε. Λουκα 5.11.2006 Την Τετάρτη το βράδυ χριστιανοί μου, σας είχα μιλήσει για κάποιο νέο που μύριζε σαν δενδρολίβανο, κι αυτό οφείλετο στην ευχή που καλλιεργούσε μέρα νύχτα, για πέντε περίπου χρόνια από τότε που τον συνάντησα για πρώτη φορά. Από το νέον αυτόν μου έκανε βαθυτάτη επίσης εντύπωση η σιωπή του, με το να μελετά διαρκώς μέσα του το όνομα του Ιησού, έπαψε να πολυλογεί, έγινε λιγομίλητος, αλλά με γλυκύ χαμόγελο στα χείλη και σαφής, επέβαλε στον εαυτόν του τη σιωπή, βίαζε το στόμα του ώστε να λέγει τα χρήσιμα και τα απαραίτητα, κατάλαβε Διαβάστε Περισσότερα [...]

  Χριστιανοί μου, διαβάζοντας αυτές τις ημέρες το βιβλίο που λέγεται «Νηπτική Θεωρία του Ανωνύμου Ησυχαστού», που αποκαλείται με πολλή ταπείνωση απελπισμένος … διεπίστωσα ότι απευθύνεται όχι μόνον προς τους μοναχούς πάσης ασκητικής βιωτής και πολιτείας, αλλά και προς όλους τους φιλοαναγνώστες και φιλοπόνους Ορθοδόξους πιστούς χριστιανούς που αγωνίζονται με πολύ φιλότιμο μέσα στον κόσμο. Η φτωχή μου σαρανταοχτάχρονη πείρα ιερατικής ζωής, μου απέδειξε ότι όντως υπάρχουν εργάτες της μονολογίστου ευχής, δηλαδή το «Κύριε Ιησού Χριστέ Διαβάστε Περισσότερα [...]