Σεπτεμβρίου 26, 2010 — Χαράλαμπος 
– Γέροντα, τί είπατε στους μαθητές πού ήρθαν σήμερα καί σας είπαν ότι κάλεσαν τό
πνεύμα;
-Τί νά τούς πώ; Τούς έδωσα πρώτα ένα καλό ξεσκόνισμα! Είναι άρνηση πίστεως αυτό
πού έκαναν. Από τήν στιγμή πού καλούν τόν διάβολο καί τόν δέχονται, αρνούνται τόν Θεό.
Γι’ αυτό τούς είπα κατ’ αρχάς νά μετανοήσουν, νά εξομολογηθούν ειλικρινά, καί στο εξής νά
προσέχουν νά έκκλησιάζωνται, νά κοινωνούν μέ ευλογία του πνευματικού τους, γιά νά
εξαγνισθούν. Έχουν ελαφρυντικά, επειδή είναι παιδιά καί τό έκαναν σάν παιχνίδι. Αν ήταν
μεγάλοι, θά πάθαιναν μεγάλο κακό ό διάβολος θά αποκτούσε μεγάλη εξουσία επάνω τους
αλλά καί αυτά τώρα τά τραντάζει.
– Δηλαδή, Γέροντα, τί έκαναν ακριβώς;
– Αυτό πού κάνουν πολλοί… Βάζουν σέ ένα τραπέζι ένα ποτήρι μέ νερό καί γύρω-γύρω
τοποθετούν τά γράμματα τού αλφαβήτου Α, Β, Γ, κ.λπ. Βάζουν μετά τό δάχτυλο τους μέσα
στο νερό καί καλούν τό πνεύμα, δηλαδή τόν διάβολο. Τό ποτήρι γυρίζει, σταματά μπροστά
σέ γράμματα καί σχηματίζει λέξεις. Αυτά κάλεσαν τό πνεύμα καί, όταν ήρθε, τό ρώτησαν:
Υπάρχει Θεός;. Δέν υπάρχει!, τούς λέει. Ποιος είσαι έσύ;, τό ρωτούν. Ό σατανάς!,
τούς λέει. Υπάρχει σατανάς;. Υπάρχει!. Δηλαδή βλακείες χονδρές! Δέν υπάρχει Θεός
καί υπάρχει σατανάς! Όταν τό ξαναρώτησαν, αν ύπάρχη Θεός, τούς είπε: Ναί, υπάρχει.
Μιά ναί, μιά όχι, οπότε προβληματίσθηκαν τά παιδιά. Έτσι οικονόμησε ό Θεός, γιά νά
βοηθηθούν. Μιά κοπέλα άπό τήν συντροφιά τους τήν χτύπησε τό ποτήρι. Επέτρεψε ό Θεός
νά τήν χτυπήση, γιά νά συνέλθουν καί τά άλλα παιδιά.
Σήμερα πολλοί, όταν θέλουν νά κάνουν κακό σέ κάποιο πρόσωπο, καταφεύγουν σέ
μάγους πού χρησιμοποιούν τήν κέρινη κούκλα του βουντού. Οί μάγοι τό έχουν κάνει αυτό
παιχνίδι, χόμπι.
– Γέροντα, τί κάνουν;
– Φτιάχνουν μιά κούκλα άπό κερί καί, όταν κάποιος τούς ζητάη νά βλαφθή ό εχθρός του
π.χ. στά μάτια, καρφώνουν μία βελόνα στά μάτια της κούκλας καί αναφέρουν τό όνομα
αυτού πού θέλουν νά βλάψουν, κάνοντας διάφορα μαγικά. Καί πράγματι τό άτομο εκείνο,
άν ζή αμαρτωλή ζωή καί δέν έξομολογήται, προσβάλλεται άπό δαιμονική ενέργεια στά
μάτια. Πάνε νά βγουν τά μάτια του άπό τόν πόνο! Κάνει εξετάσεις, άλλά οί γιατροί δέν
βρίσκουν τίποτε.
Νά, καί τά μέντιουμ τί κακό κάνουν! Δέν φθάνει πού παίρνουν τά χρήματα άπό τούς
ανθρώπους, άλλά διαλύουν καί οικογένειες. Πάει λ.χ. κάποιος στό μέντιουμ καί λέει κάποιο
πρόβλημα πού έχει. Κοίταξε, του λέει εκείνο, μιά συγγενής σου πού είναι λίγο μελαχρινή,
λίγο ψηλή κ.λπ. σού έχει κάνει μάγια. Ψάχνει αυτός νά βρή ποιά άπό τό σόι του έχει αυτά
τά χαρακτηριστικά. Κάποια θά βρή πού νά μοιάζη έστω καί λίγο. Ά, αύτη είναι, λέει, πού
μού έκανε μάγια καί τόν πιάνει ένα μίσος εναντίον της. Κι εκείνη ή φουκαριάρα νά μήν
ξέρη τίποτε – μπορεί νά τόν έχη ευεργετήσει κιόλας -, καί αυτός νά έχη μιά αγανάκτηση
εναντίον της, νά μή θέλη ούτε νά τήν δή! Ξαναπάει στό μέντιουμ κι εκείνο τού λέει: Τώρα
πρέπει νά λύσουμε τά μάγια. Καί γιά νά τά λύσουμε, δώσε μερικά χρήματα. Έ, άφού τά
βρήκε, λέει αυτός, πρέπει νά τόν ανταμείψω! Δώσ’ του χρήματα…
Βλέπεις ό διάβολος τί κάνει; Βάζει σκάνδαλα. Ένώ ένας καλός άνθρωπος, ακόμη κι άν
ξέρη κάτι συγκεκριμένο γιά κάποιον, ποτέ δέν θά πή: ό τάδε σέ έχει βλάψει, άλλά θά
προσπαθήση νά τόν βοηθήση. Κοίταξε, θά του πή, μή βάζης λογισμούς. Νά έξομολογηθής
καί μή φοβάσαι. Καί έτσι βοηθάει καί τόν έναν καί τόν άλλον. Γιατί καί αυτός πού έβλαψε
τόν άλλον, όταν τόν βλέπη νά τού φέρεται μέ καλωσύνη, προβληματίζεται μέ τήν καλή
έννοια, καί μετανοεί.
