Ο Όσκαρ Ά. Ρομέρο (Όσκαρ Άρνούλφο Ρομέρο Ύ Γκαλδαμέζ), αρχιεπίσκοπος του Σάν Σαλβαδόρ από τις 3 Φεβρουαρίου 1977, δολοφονήθηκε στις 24 Μαρτίου 1980 σε ηλικία 63 ετών από τις ακροδεξιές «ομάδες θανάτου» μέσα στον καθεδρικό ναό του Σάν Σαλβαδόρ, καθώς τελείωνε το κήρυγμα του. Ή μορφή του είναι αντιπροσωπευτική της μαρτυρικής παρουσίας του χριστιανισμού στην εξαθλιωμένη καΐ όδυνωμένη Λατινική Αμε­ρική.

Τα παρακάτω αποσπάσματα κηρυγμάτων και μηνυμάτων του Όσκαρ Ρομέρο έχουν μεταφραστεί από βιβλίο ”The church is all of you-Thoughts of Archbishop Oscar Romero, Λονδίνο 1985.

Ή «σάρκα» εΐναι το συγκεκριμένο πρόσωπο. Σάρκα είμαστε εμείς πού βρισκόμαστε εδώ — άνθρωποι στους οποίους είναι ορατά τα σημάδια του χρόνου: το παιδί πού μόλις αρχίζει να ζει, ό σθεναρός έφηβος, ό γέρος πού πλησιάζει στο τέλος. Ή σάρκα είναι ή αληθινή ανθρώπινη κατάσταση, τα ανθρώπινα όντα μέσα στην αμαρτία, τα ανθρώπινα όντα μέσα σε οδυνηρές καταστάσεις, ό λαός ενός έθνους πού φαίνεται να βρίσκεται σε αδιέξοδο. Ή σάρκα εϊμαστε όλοι εμείς πού ζοϋμε ενσαρκωμένοι. Ή σάρκα, αύτη ή εύθραυστη σάρκα, αυτή ή σάρκα πού έχει αρχή και τέλος, πού αρρω­σταίνει και πεθαίνει, πού άμαρτάνει, πού δυστυχεί ή ευτυχεί ανάλογα με το αν υπα­κούει το Θεό — αυτό το πράγμα έγινε ό Λόγος. Ό Λόγος σαρξ έγένετο.

7 Δεκεμβρίου 1978

Ή παρούσα μορφή του κόσμου παρέρχεται*

και απομένει ή χαρά του να έχει χρησιμοποιηθεί αυτός ό κόομος

για να εγκαθιδρυθεί ό νόμος του Θεού εδώ.

Κάθε πολυτέλεια, όλες οί δόξες, ολόκληρος ό ατομικιστικός καπιταλισμός,

όλες οΐ νόθες επιτυχίες της ζωής θα παρέλθουν μαζί με τη μορφή του κόσμου.

Όλα αυτά παρέρχονται.

Αυτό πού δεν παρέρχεται είναι ή αγάπη.

Όταν κανείς μεταμορφώνει τα δικά του χρήματα,

τη δική του περιουσία, τη δική του εργασία,

σε διακονία των άλλων,

τότε ή χαρά της μοιρασιάς καί ή χαρά του αίσθήματος ότι όλοι είναι οικογένεια του

δέν-χάνεται.

Στή δύση της ζωής σου

θα κριθείς από το αν αγάπησες. 21 Ιανουαρίου 1979

* (Απόσπασμα από το κήρυγμα πού έκανε στην κηδεία του π. Όκτάβιο Όρτΐζ κσί τεσσάρων νέων που σκοτώθηκαν από τις δυνάμεις ασφαλείας, οί όποιες επέδραμαν σε ένα οίκημα όπου μια ομάδα νέων είχε συγκεντρωθεί για πνευματική περισυλλογή. Χιλιάδες άνθρωποι μαζεύτηκαν έξω από τον καθεδρικό ναό για την κηδεία την Κυριακή το πρωί. Ή φράση «στη δύση της ζωής σου θα κριθείς από το αν αγάπησες» είναι παραλλαγή λόγων του Αγίου Ιωάννη του Σταυροϋ).

“Ενας πολιτισμός αγάπης

πού δεν θα απαιτούσε δικαιοσύνη από τους ανθρώπους

δεν θα ήταν έυας αληθινός πολιτισμός.

Δεν θα συγκροτούσε γνήσιες ανθρώπινες σχέσεις.

Είναι μια καρικατούρα αγάπης

το να προσπαθεί κανείς να καλύψει με ελεημοσύνες

τη δικαιοσύνη πού λείπει,

το να φτιάχνει μπαλώματα χρησιμοποιώντας μια έπίφαοη καλοκαγαθίας

όταν ή κοινωνική δικαιοσύνη λείπει.

Ή αληθινή αγάπη αρχίζει με τη διεκδίκηση εκείνου πού εΐναι δίκαιο

στις σχέσεις εκείνων πού άγαποϋν.

12   Απριλίου 1979

Πρέπει να καταλάβετε καλά ότι ή σύγκρουση είναι ανάμεσα στην κυβέρνηση και ατό λαό. Υπάρχει σύγκρουση με την Εκκλησία, επειδή παίρνουμε το μέρος του λάου. Επιμένω ότι ή Εκκλησία δεν επιδιώκει τη σύγκρουση με την κυβέρνηση. Εγώ από την πλευρά μου δεν θέλω καυγάδες με την Κυβέρνηση. “Οταν λένε ότι είμαι ανατρεπτικός καί ότι ανακατεύομαι στις πολιτικές διαμάχες, εγώ απαντώ ότι αυτό δεν είναι αλήθεια. Προσπαθώ να προσδιορίσω την αποστολή της Εκκλησίας, που είναι ή προέκταση του Χρίστου. Ή Εκκλησία πρέπει να σώσει το λαό και να τον συντρο­φεύει στην αναζήτηση δικαιοσύνης. Επίσης δεν πρέπει να τον αφήσει να ακολουθήσει την άδικη βία, το μίσος καί την εκδίκηση. Μ’ αυτή την έννοια συμπορευόμαστε με το λαό, ‘ένα λαό πού υποφέρει φοβερά. Σίγουρα αυτοί πού καταπιέζουν το λαό πρέπει να βρίσκονται οέ σύγκρουση με την Εκκλησία. (Συνέντευξη στη Vida Nueva)

Επαναλαμβάνω αυτό πού σας είπα κάποτε παλαιότερα,

όταν φοβηθήκαμε ότι θα μέναμε χωρίς ραδιοφωνικό σταθμό:

Τό καλύτερο μικρόφωνο του Θεού είναι ό Χριστός,

και το καλύτερο μικρόφωνο του Χρίστου είναι ή Εκκλησία,

καί ή Εκκλησία είναι όλοι εμείς.

Ό καθένας σας

ατήν εργασία του, στο λειτούργημα του,

ή μοναχή, οί έγγαμοι, ό επίσκοπος, ό ϊερέας,

ό μαθητής ή ό φοιτητής,

ό εργάτης, ό χειρωνάκτης, ή εργαζόμενη γυναίκα,ό καθένας στον τομέα του,

ζήστε την πίστη έντονα

και νοιώστε ότι στο περιβάλλον σας είσαστε ένα αληθινό μικρόφωνο

του Θεού, του Κυρίου μας.

27 Ιανουαρίου 1980

Δεν πρέπει να αναζητούμε τον μικρό Ίησοϋ

στις όμορφες παραστάσεις των χριστουγεννιάτικων φατνών μας.

Πρέπει να τον αναζητούμε ανάμεσα στα υποσιτιζόμενα παιδιά

πού σήμερα πήγαν για υπνο χωρίς να φανέ,

ανάμεσα στα φτωχά παιδιά πού πουλούν εφημερίδες

και πού θα κοιμηθούν σε κατώφλια, σκεπασμένα με εφημερίδες. 24 Δεκεμβρίου 1979

“Οποιος έχει επιλεγεί για τις ανάγκες της κοινωνίας

να είναι υπουργός,

να είναι πρόεδρος της δημοκρατίας,

να είναι αρχιεπίσκοπος,

να είναι υπάλληλος,

είναι ό υπηρέτης του λάου του Θεού.

Αυτό δεν πρέπει νά το ξεχνάμε.

Ή συμπεριφορά πού πρέπει να δείχνουμε σ’ αυτές τις θέσεις

δεν είναι του τύπου «Εγώ είμαι ό αρμόδιος εδώ!

Πρέπει να γίνει αυτό πού θέλω εγώ!»

Είσαι απλώς μια ανθρώπινη ύπαρξη, ύπηρέτης του Θεού.

Πρέπει να είσαι στη διάθεση του Κυρίου

και πρόθυμος στο κάλεσμα Του να υπηρετείς το λαό

σύμφωνα με το θέλημα του Θεοϋ

και όχι σύμφωνα με τις ιδιοτροπίες σου.

23 Σεπτεμβρίου 1979

«Ή βασιλεία του Θεοϋ εΐναι ήδη παρούσα στη γη μας μυστηριακά.

Όταν έλθει ό Κύριος, ή βασιλεία Του θα ολοκληρωθεί».

Αύτη είναι ή ελπίδα πού εμπνέει τους Χριστιανούς.

Ξέρουμε ότι κάθε προσπάθεια για να βελτιώσουμε την κοινωνία,

ιδιαίτερα όταν ή αδικία και ή αμαρτία είναι τόσο βαθειά ριζωμένες,

είναι μια προσπάθεια πού ό Θεός την ευλογεί,

πού ό Θεός την επιθυμεί,

πού ό Θεός την απαιτεί από μας*.

24 Μαρτίου 1980

* (Ή παράγραφος αυτή είναι από το τελευταίο κήρυγμα του Αρχιεπισκόπου Ρομέρο. Δολοφονήθηκε καθώς το τελείωνε).

 

Μετάφραση-σημειώσεις: Ελένη Ταμαρέση-Παπαθανασίου

περιοδικό ”Σύναξη τ.26/1988.

Μεταφορά στο διαδίκτυο www.proskynitis.blogspot.com