O Κύριος υμών Ιησούς Χριστός μας υποσχέθηκε:
«Εγώ θα είμαι μαζί σας παντοτινά, ως τη συντέλεια του κόσμου» (Ματθ, 28:20). Και λέγοντας ότι θα είναι μαζί μας, δεν εννοεί εξωτερικά, γύρω μας ή δίπλα μας, αλλά εσωτερικά, μέσα μας.

 
«Όποιος μ’ αγαπάει, θα τηρήσει το λόγο μου. Και τότε ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θα έρθουμε σ’ αυτόν και θα κατοικήσουμε μαζί του» (Ιω. 14:23).

Η ανακαινιστική ενέργεια του Τριαδικού Θεού στη ψυχή μας δεν είναι παρά η κοινωνία του με το πνεύμα μας…   

Δεν πρόκειται για κοινωνία στη ψυχή μας δεν είναι παρά η κοινωνία του με το πνεύμα μας… ενός μόνο θείου προσώπου, αλλά και των τριών προσώπων της αδιαίρετης Αγίας Τριάδος με το πνεύμα μας.

Όταν λέμε πως ο Υιός του Θεού έκανε ή κάνει κάτι και το Άγιο Πνεύμα έκανε ή κάνει κάτι άλλο, δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι η ανακαινιστική ενέργειά τους στη ψυχή μας είναι διαχωρισμένη.
– Αυτή η ενέργεια προέρχεται αδιαίρετη από τον Τριαδικό Θεό. –

«Δεν ξέρετε πώς είστε ναός του Θεού και πώς το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα σας;» (Α’ Κορ. 3:16).

Η κοινωνία με το Θεό συντελείται μόνο με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αυτό είναι που ετοιμάζει μέσα μας την κατοικία της Αγίας Τριάδος. Όταν, λοιπόν, ενεργοποιηθεί το πνεύμα, αποκτά πάλι ο άνθρωπος τη φυσική θεία γνώση του ότι υπάρχει Θεός δημιουργός, προνοητής και μισθαποδότης.Η γνώση αυτή γεννάει στην καρδιά πρώτα ένα αίσθημα πλήρους εξαρτήσεως από το Θεό και ύστερα το φόβο του Θεού.

Η αφυπνισμένη πια συνείδηση, με τη σειρά της, πληροφορεί τον άνθρωπο για τη ζοφερότητα της καταστάσεως του και το αδιέξοδο της πορείας του. “Πού πηγαίνω;”, αρχίζει ν’ αναρωτιέται με αγωνία….“Πού θα καταφύγω;”. Μα δεν χρειάζεται να καταφύγει πουθενά. Βρίσκεται πια στα χέρια του Θεού, του κριτή και ανταποδότη.

Αφότου ανταποκριθεί στο καλό μήνυμα της εν Χριστώ σωτηρίας, με λαχτάρα και ζήλο ρίχνεται στον αγώνα για την απόκτηση των ευαγγελικών αγαθών.Έτσι η ψυχή μας ετοιμάζεται για την κοινωνία με το Θεό.Έτσι εκδηλώνεται και σήμερα. Φτάνει εμείς να εκτελούμε με τρόπο αντάξιο της όσα σχετίζονται μ’ αυτήν.

Γιατί δεν πραγματοποιούνται όλα από το Άγιο Πνεύμα. Κάτι πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Και αυτό το “κάτι” δεν είναι ασήμαντο. Το Άγιο Πνεύμα μας αφυπνίζει και το Ευαγγέλιο μας υποδεικνύει από που ν’αρχίσουμε. 

Αυτά γίνονται από το Θεό. Ύστερα ο Θεός σταματάει και περιμένει τη συναίνεσή μας.
Με τις πρώτες ενέργειες του, σαν να ρωτάει: “Θέλεις να βγεις από το αδιέξοδο; Κάνε αυτό!”.Είναι η πιο κρίσιμη στιγμή.

– Η προαίρεση είναι η πηγή και η αρχή του αγώνα για τη σωτηρία.- Αυτή καθεαυτή, βέβαια, είναι αδύναμη. Όταν όμως, ενισχυθεί από τη θεία χάρη, γίνεται παντοδύναμη και ξεπερνάει κάθε εμπόδιο. Εκδηλώνεται ως άσβεστος ζήλος για την ευαρέστηση του Θεού, ως ειλικρινής πόθος για την εκπλήρωση του θείου θελήματος, και συνυπάρχει με την ακράδαντη πίστη στο Χριστό και στην εν Χριστώ σωτηρία.

Με το ζήλο τούτο εκπληρώνεται ο προαιώνιος σκοπός του Θεού, που «μας διάλεξε πριν θεμελιώσει τον κόσμο, να γίνουμε δικοί του διά του Χριστού, άγιοι και άμεμπτοι στην τελική του κρίση» (Εφ. 1:4).

Δικός του, βλέπεις, γίνεται όποιος «καταγίνεται με ζήλο στα καλά έργα».
 (Τίτ. 2:14).

Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου,
«Ο δρόμος της ζωής»