-Γέροντα, γιατί έχω αμέλεια;
-Α-μέλεια; Γιατί σου λείπει το …μέλι! Δεν έχει, φαίνεται, γλυκαθή από τα πνευματικά.
-Γέροντα, μετά από μιά περίοδο αμελείας, βοηθάει να ξεκινήσω σιγά-σιγά; Την μια μέρα να κάνω ένα κοσμποσχοίνι, την άλλη δύο κ.λ.π.;
-Να έχης την διάθεση να αρχίσης και να βιάσης λίγο τον εαυτό σου, για να βάλης μια αρχή. Ακόμη και κουρασμένος αν είναι κανείς, αν βιάση λίγο τον εαυτό του, περνάει η κούραση και νιώθει καλά. Αυτή η μικρή προσπάθεια που κάνει, έχει μεγάλη σημασία, γιατί ο Θεός την διάθεση θέλει για να επέμβη• και αυτό είναι που θα μας σώση, η θεία επέμβαση.
-Γέροντα, ακόμη και όταν έχω χρόνο, δεν έχω διάθεση να κάνω πνευματικά.
-‘Ε, συμβαίνει καμμιά φορά αυτή η ανορεξία, αλλά χρειάζεται λίγη βία. Όταν κανείς είναι αδιάθετος, συνήθως δεν έχει όρεξη για φαγητό, αλλά βιάζει τον εαυτό του και τρώει. Έχει-δεν έχει όρεξη, τρώει κάτι ελαφρό στην αρχή, γιατί δεν σηκώνει το στομάχι του, και έρχεται σιγά-σιγά η όρεξη. Αν δεν φάη, πως θα στυλωθή; Έτσι κι εσύ, δεν πρέπει να αφήσης τον εαυτό σου ρέμπελο, γιατί θα καταστραφή. Να του δώσης ελαφρά πνευματική τροφή, ώστε σιγά-σιγά να συνέλθη. Να κάνης μια προσπάθεια λίγο-λίγο, για να αρχίσης.
-Πράγματι, Γέροντα, η δυσκολία μου είναι να αρχίσω να κάνω πνευματικά.
-Ναι, γιατί τα λάδια σου είναι παγωμένα. Να κάνης λίγες μετάνοιες, λίγη μελέτη, λίγο κομποσχοίνι, για να ζεσταθή η καρδιά. Να λες: «Θα κάνω μόνον πέντε μετάνοιες». Αν πάρη μπρος η μηχανή, μετά δεν θα μπορής να την σταματήσης• φρενάρισμα θα θέλη.

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ ς’ – ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ)