Ὁ Στάρετς Σάββας ἔτρεφε ἰδιαίτερη , μπορεῖ νά πεῖ κανείς, τρυφερή ἀγάπη καί ἀφοσίωση στή Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί δέν ἔβρισκε λόγια γιά νά ἐκφράσει κατά τήν δική Της ἀγάπη στούς ἀνθρώπους καί τή δική του πρός Αὐτόν.
Κάποιος χριστιανός εἶδε ἕνα θαυμαστό ὅραμα τῶν μονῶν τοῦ παραδείσου πού εἶχαν μιά ἀσύνήθιστη ὀμορφιά. Ἰδιαιτέρως διακρινόταν γιά τήν ὀμορφιά του ἕνα ἀνάκτορο. Ρώτησε:
-Ποιός κατοικεῖ ἐκεῖ;
-Ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἀπάντησαν.
-Καί πού εἶναι τώρα; Γιατί δέν εἶναι ἐδῶ;
-Βρίσκεται στή γῆ…. βοηθάει τούς ἀνθρώπους.

Ὁ πατήρ Σάββας συχνά προσέφευγε κατά τήν προσευχή στήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί τήν ὀνόμαζε «Βροντή κατά τῶν δαιμόνων», γιατί δέν ὑπάρχει τίποτε φοβερώτερο γιά τούς δαίμονες ἀπό τήν πα¬ρουσία τῆς Παναγίας.  Αὐτοί δέν μποροῦν νά βλάψουν τόν ἄνθρωπο, ἄν ἐκεῖνος δέν ἐγκαταλείψει τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο.
Ὅλη ἡ ζωή τοῦ στάρετς πέρασε κάτω ἀπό τήν προστασία τῆς Παναγίας. Ὁ στάρετς μέσα στό ἱερό πολλές φορές, ὄταν εἶχε ἐλεύθερο χρόνο, συνομιλοῦσε φωναχτά μ’ αὐτήν, ξεχνώντας ὅτι κοντά του βρίσκονταν ἄνθρωποι.  Διηγόταν πῶς προσευχόταν ὁ ἡγούμενος Ἀλέξιος στή Μητέρα τοῦ Θεοῦ.  Συχνά μιλοῦσε μαζί Της σάν κάποιο κοντινό του ἄνθρωπο!
-Κι ἐγώ σᾶς ζητῶ ἀγαπημένα μου τέκνα, ἔλεγε, μέ ζῆλο να προσεύχεσθε στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, πάντοτε νά παίρνετε τήν εὐλογία της γιά κάθε ἔργο σας.  Καί μήν λησμονεῖτε νά τήν εὐχαριστεῖτε μετά τό τέλος τοῦ ἔργου σας γιά τήν βοήθεια πού σᾶς ἔστειλε.  Σᾶς ζητῶ ἰδιαιτέρως νά κάμετε τό
Θεομητορικό Κανόνα -150 φορές τό «Θεοτόκε Παρθένε»-καί νά διαβάζετε τό «ἀκοίμητο Ψαλτήρι».
Τό θεόπνευστο βιβλίο τοῦ ψαλτηρίου εἶναι γραμμένο ἀπό τόν προφήτη Δαυΐδ μέ τήν ἔμπνευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀπό τήν ἀνάγνωση τοῦ Ψαλτηρίου ὑπάρχει μεγάλη ὠφέλεια. Ἕνας εὐσεβής χριτιανός εἶχε θερμή ἐπιθυμία νά διαβάζει τό «Ψαλτήριον», ἀλλά μετά ἀπό ἀμέλεια ὁ ζῆλος του ψυχράθηκε.  Τότε ἐμφανίστηκε στόν ὕπνο του ἡ Παναγία καί τοῦ εἶπε τρυφερά: «Πρέπει, τέκνο μου, νά διαβάζεις τό Ψαλτήρι. Αὐτό εἶναι ἡ ζωή σου».
Κάποτε ὁ π. Σάββας στή βιογραφία τοῦ ἱερομονάχου Παρθενίου βρῆκε ἕνα σημεῖο ὅπου λεγόταν ὅτι εἶχε δεχθεῖ ἕνα λογισμό ἀμφιβολίας γιά τό ἄν ἡ Ὑπεραγία Παρθένος ἦταν ἡ πρώτη μοναχή στή γῆ.  Κοιμήθηκε ἐλαφρά καί βλέπει μέσα ἀπό τήν Πύλη τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου νά ἔρχεται μέ τή συνοδεία μεγάλου πλήθους ἀγγέλων μια μεγαλοπρεπή Μοναχή μέ μοναχικό μανδύα καί ράβδο στά χέρια.  Πλησιάζοντας σ’ αὐτόν τοῦ λέει: «Παρθένιε, ἐγώ εἶμαι μοναχή». Ἐκεῖνος ξύπνησε καί ἀπό τότε ὀνόμαζε τήν Παναγία Ἡγουμένη τῆς Λαύρας.

http://anavaseis.blogspot.com/2010/08/blog-post_9308.html