Πότε ἡ ὑπομονή εἶναι τέλεια

ΧΕΙΡΑΓΩΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ

(Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου, ἀπόσπασμα ἐπιστολῶν)

Ἡ ὑπομονή σας πρέπει νά εἶναι τέλεια καί νά κρατήσει ὡς τό τέλος.

Καί πότε εἶναι τέλεια ἡ ὑπομονή;

Ὅταν σηκώνει κανείς τίς δοκιμασίες ὄχι μόνο καρτερικά, ἀγόγγυστα, ἀλλά καί μέ χάρα, εὐγνωμονώντας τόν Θεό γιά ὅ,τι παραχωρεῖ, ὅσο βαρύ κι’ ἄν εἶναι, ὅπως θά Τόν εὐγνωμονοῦσε γιά μία μεγάλη εὐεργεσία.

Πιστέψτε ἀκράδαντα –γιατί αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια– πώς, ὑπομένοντας τήν ἄδικη κατηγορία, ἀξιώνεστε νά συμπεριληφθεῖτε στή χορεία τῶν μαρτύρων. Δέν πρέπει νά χαίρεστε γι’ αὐτό; Ἀπεναντίας, ἀφήνοντας τήν καρδιά σας νά κυριεύεται ἀπό τή λύπη καί τό παράπονο, ἐκμηδενίζετε τήν ἀξία καί  τήν ὠφέλεια τοῦ θείου δώρου.

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θά κριθοῦν ἀπό τόν Κύριο στή Δευτέρα Παρουσία Του. Οἱ δίκαιοι, ὅμως, θά παρασταθοῦν στό θεϊκό Κριτήριο μέ ἀγαλλίαση ἀνέκφραστη, καθώς θά ὁδηγηθοῦν στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ καί στήν αἰώνια χαρά. «Εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου» (Ματθ. 25, 21), θά ἀκούσει τότε κάθε γνήσιος δοῦλος τοῦ Χριστοῦ, ὅποιος δηλαδή ἔχει πίστη ὀρθή καί ζωή θεάρεστη.

Πίστη καί ζωή, βλέπετε, εἶναι οἱ δύο ἀπαραίτητες προϋποθέσεις τῆς σωτηρίας. Ὅπως εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς, «οὐ πᾶς λέγων μοι, Κύριε, Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἀλλά ὁ ποιῶν τό θέλημα τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. 7,21).

«Ὑπομονῆς ἔχετε χρείαν» (Ἑβρ. 10, 36). Ἡ συμβουλή δέν εἶναι δική μου, ἀλλά τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Νά ὑπομείνετε, λοιπόν. Μέ τήν ὑπομονή κερδίζεται ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς, ἤ μᾶλλον ἀγοράζεται σάν ἀκριβό ἐμπόρευμα.

Ὑπομονή! Ὑπομονή καί γενναιοψυχία! Πιστέψτε πώς ὅλα ἀπό τό Θεό προέρχονται καί ὅλα γιά τό καλό σας παραχωροῦνται, ἔστω κι ἄν δέν μπορεῖτε νά τό δεῖτε καθαρά. Ἄλλωστε, ἡ πίστη χρειάζεται σ’ ἐκεῖνα πού δέν βλέπουμε. Γι’ αὐτό λέει ὁ ἀπόστολος: «Ἐστι πίστις…πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων» (Ἑβρ. 11, 1).

Ὁ Κύριος ἄς σᾶς ἐλεήσει καί ἄς ἀνακουφίσει, ὅπως Ἐκεῖνος ξέρει, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς πολυεύσπλαχνης Παναγίας Μητέρας Του καί τοῦ ἀκοίμητου φύλακα ἀγγέλου σας. Νά σκέφτεστε ὅσους ὑποφέρουν, ὅσους καταδιώκονται, ὅσους βασανίζονται, ὅσους καταπιέζονται… καί νά παίρνετε κουράγιο ἀπό τήν ὑπομονή τους.

Ἡ ὑπέρβαση τῆς δυσκολίας τί σημαίνει;  Ὅτι ὑπομένετε. Ὑπομένοντας, φυσικά, πονᾶτε. Ἀλλά δέν γίνεται ἀλλιῶς.

Εἶστε, εἶναι ἀλήθεια, πολύ εὐαίσθητη καί πληγώνεστε βαθειά ἀπό τήν τραγική κατάσταση πού ἀντιμετωπίζετε. Βέβαια, γιά τήν ψυχοσύνθεσή σας δέν ἔχετε καμμιάν εὐθύνη.

Εὐθύνη, ὅμως ἔχετε γιά τήν πιθανή ὑποταγή σας σέ ἐμπαθῆ αἰσθήματα. Ἄν ὀργίζεστε, μαλώνετε, κατηγορεῖτε, βαρυγγομᾶτε, τότε ἁμαρτάνετε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἄν μονάχα πονᾶτε, ἀλλά ὑπομένετε δίχως γογγυσμό, δέν ἁμαρτάνετε.

Πάνω ἀπ’ ὅλα ἀσκηθεῖτε στήν ἀγάπη. Τό αἴσθημα τῆς ἀγάπης ἄς κυριαρχεῖ στήν καρδιά σας. Τά ἔργα τῆς ἀγάπης ἄς κυριαρχοῦν στή ζωή σας. Ἀγάπη νά νιώθετε γιά ὅλους καί νά δείχνετε σέ ὅλους, ἀκόμα καί σ’ ἐκείνους πού σᾶς πικραίνουν.

Νά λέτε: Δόξα τῷ Θεῷ γιά ὅλα! Δόξα τῷ Θεῷ πού μοῦ στέλνει κάτι γιά νά ὑπομένω! Δόξα τῷ Θεῷ πού μοῦ δίνει μίαν ἀκόμα εὐκαιρία γιά νά μπῶ στή Βασιλεία Του, τή Βασιλεία πού ἀνήκει σέ ὅσους ὑπομένουν ὥς τό τέλος: «Ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται» (Ματθ. 24, 13).

Ἐμεῖς βάζουμε τήν ὑπομονή. Καί ὁ Θεός τή σωτηρία.

Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://HristosPanagia3.blogspot.com