Η συναίσθηση ότι ούτε μια τρίχα της κεφαλής μας δεν μπορεί να πέσει χωρίς τη θέληση του Θεού, προσφέρει γαλήνη καί ειρήνη εσωτερική, που φαίνονται καθαρά στα πρόσωπα των πιστών. Έτσι συναντά κανείς, μερικές φορές, κυρίως σε μοναστήρια, πρόσωπα μοναχών που θα νόμιζες πως έχουν κατέβει απευθείας από κάποια παλιά εικόνα.
“Ενας γέροντας μοναχός, ο πατήρ Κόνων, διηγόταν πως στα νειάτα του, ως υποτακτικός ενός αγίου γέροντα, αρρώστησε βαριά. Ο γιατρός του έγραψε φάρμακα, που έπρεπε να τα παίρνει μαζί με γάλα. Αλλά τότε ήταν Μεγάλη Σαρακοστή και ο νεαρός μοναχός ρώτησε σχετικά τον πνευματικό του. Ο γέροντας ήταν κατηγορηματικός: Όχι γάλα κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής. «Αλλά ο γιατρός —αντέτεινε ο μοναχός— μου είπε πως αν δεν πάρω γάλα θα πεθάνω». «Καλώς, ας πεθάνεις λοιπόν, παιδί μου, ας πεθάνεις», του αποκρίθηκε. «Είναι, ίσως, θέλημα τον Θεού». Φυσικά, ο νεαρός μοναχός υπάκουσε στο γέροντα του. «Και, όπως βλέπετε, είμαι ακόμη εν ζωή», μας έλεγε χαμογελώντας (*).Ο πατήρ Κόνων πάντα χαμογελάει. Είναι ο Άγιος Νικόλαος του μοναστηρίου. Καλεί στο κελλί του όλους τους προσκυνητές του μοναστηρίου και τους προσφέρει καρύδια, ψωμί, μήλα, μέλι. Το κελλί του είναι πάντα γεμάτο από κόσμο. “Ολοι του ζητούν μια συμβουλή ή, απλά, μια ζεστή λέξη. «Όταν δεχόμαστε τους ξένους, είναι ο Θεός που επισκέπτεται το σπίτι μας», τους λέει.
Lidia Staniloae-περιοδικό ”Σύναξη” /proskynitis
Ο άγιος Γέροντας των αγιορείτικων δασών Τύχων ο Ρώσος |
(*) Σημείωση του blog μας: Αυτή η απόλυτη αυτοπροσφορά του π. Κόνωνα στο Θεό (μια ερωτική προσφορά εμπιστοσύνης, γεμάτη από θείο έρωτα – δηλ. την έλξη προς το Θεό) είναι η διαφορά του από μένα, που εκείνον τον κάνει μεγάλο πνευματικό αθλητή, ενώ εγώ είμαι ένας δειλός που σε κάθε πρόβλημα κλαίγεται…
Βέβαια, σ’ αυτό το σημείο ο άνθρωπος φτάνει σταδιακά, κι αυτό ακριβώς είναι η οδός του Χριστού, η οδός της κάθαρσης της καρδιάς από τα πάθη, του φωτισμού από το Άγιο Πνεύμα και τελικά της θέωσης (ένωσης με το Θεό). Δε σημαίνει καθόλου εγκατάλειψη της ζωής, αλλά την απόχτηση της συνείδησης πως η αληθινή ζωή είναι η ενότητα με το Χριστό, άρα είτε ζω εδώ, είτε στον ουρανό (μάλλον πολύ περισσότερο στον ουρανό), δε με απασχολεί ο σωματικός θάνατος – το μυστικό όλων των χριστιανών μαρτύρων.
Αξίζει νομίζω να δείτε την περίπτωση του π. Νικόδημου, που αρνήθηκε να δεχτεί μεταμόσχευση καρδιάς, ξέροντας πως το μόσχευμα θα αφαιρεθεί από δότη που είναι ακόμα ζωντανός (“εγκεφαλικά νεκρός”): Ένας άγγελος έφυγε από ανάμεσά μας.
Είμαι πολύ δειλός, για να ζητήσω τέτοιες δοκιμασίες από τον Κύριο. Ο Χριστός το ήξερε, γι’ αυτό μας έδωσε την προσευχή που λέει “μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμός” (=μη μας βάλεις σε δοκιμασία). Γενηθήτω το θέλημά Σου, Αιώνιε Φίλε.