Ανέκδοτη Επιστολή Αγίου Λουκά, Επισκόπου Κριμαίας προς πνευματικό του τέκνο (αποσπάσματα)

Συμφερούπολη, Αύγουστος 1949

Αδελφέ Σέργιε, Κύριος ο Θεός να σε ευλογεί, να σε παρηγορεί και να σου δίνει ουράνιες ευλογίες!

Παιδί μου σ’ ευχαριστώ για το καινούργιο ράσο που μου έφτιαξες με πολλή φροντίδα και αγάπη. Το φοράω στις αρχιερατικές Θείες Λειτουργίες και έτσι είσαι και εσύ παρών δίπλα μου όπως επιθυμούσες.

[…..] Σου έδωσα την ευλογία να ζεις πιο απομονωμένος από τον θόρυβο του κόσμου, πιο αποτραβηγμένος.

Για το αν θα γίνεις παιδί μου μοναχός ή όχι, ας γίνει όπως θα θελήσει ο Κύριος. Εγώ σου δίνω την ευλογία μου να ακολουθήσεις τον δρόμο τον πιο πνευματικό και γόνιμο.- για όποιον μπορεί να καταλάβει- που μας δείχνει ο μέγας Απόστολος Παύλος. Μπορείς να δοκιμάσεις εαν θέλεις στην Μονή Πσκόβ-Πετσέρσκα.

Παιδί μου σε παρακαλώ να προσέχεις από ποιόν δέχεσαι παραγγελίες για ρούχα. Ο Θεός να σε φωτίζει. Μπορεί να έρθουν άνθρωποι με φόβο Θεού, ή άνθρωποι αδιάφοροι, εσύ να εργάζεσαι το ίδιο για όλους χωρίς να τους ξεχωρίζεις. Φυλάξου από κάποια παγίδα που μπορεί να σου στήσει ο διάβολος μέσω κάποιας νεαρής κοπέλας που μπορεί να έρθει να παραγγείλει κάτι με θράσος ή χωρίς. Εάν δεις ότι έρχεται πιο πολλές φορές και επιμένει σε κάτι τότε εσύ σαν τον σώφρονα Ιωσήφ με τρόπο να την απομακρύνεις. Είναι καλύτερα μερικές φορές να δείξουμε μια φαινομενική έλλειψη ευγένειας, αρνούμενοι μια παραγγελία ή τρόφιμα ή χρήματα, παρά να πληγώσουμε την καρδιά μας.

[…] Παιδί μου εσύ θα ζήσεις και θα δεις το τέλος του αθεισμού, του τόσο υπερήφανου στην μικρότητά του. Θα δεις πολλά και κυρίως την άνθηση του μοναχισμού, όχι για πολύ καιρό όμως. Η δίψα για να ακούσει κάποιος μια συμβουλή, μια διδαχή, θα είναι μεγάλη, τόσο μεγάλη που οι μοναχοί θα γυρίζουν όλον τον κόσμο για να βρουν κάποιον που θα τους καθοδηγήσει στον εσωτερικό πνεματικό αγώνα.

 […] Πολύ καλά κάνατε και την ίδια ημέρα πήγατε στοΟζέρ (πρόκειται για την λίμνη Λαντόγκα). Η ησυχία του δάσους, η ομορφιά του τοπίου, η ειρήνη του τόπου εκείνου, αρωμάτισε τις ψυχές σας. Σας προτρέπω να βγαίνετε συχνά στην φύση, να παίρνετε μαζί σας λίγο φαγητό και δύο πνευματικά βιβλία και να διαβάζετε ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Με ρωτάς εάν είναι βλαβερό να πίνεις καφέ. Εαν έχεις την ευλογία του πνευματικού σου, δεν είναι επιβλαβές. Και εγώ πίνω ένα καφεδάκι μετά τη Θεία Λειτουργία, κάποιες φορές και το απόγευμα όταν δέχομαι πολύ κόσμο ή έχω κάτι να διαβάσω.

Για το άλλο πρόβλημα για το οποίο μου γράφεις και συγκεκριμένα για το ότι η μητέρα σου, μετά τον θάνατο του πατέρα σου, σε κάλεσε να μείνεις στο πατρικό σου σπίτι, εκ μέρους μου δεν πολυέχεις την ευλογία. Πρώτα θα πρέπει να αποχωριστείς τον αγαπητό σε εσένα Θωμά και έπειτα μένοντας κοντά στη μητέρα σου αυτό δεν θα είναι καλό για την πνευματική σου εργασία. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Μην ανησυχείς αφού να, μετά το Πάσχα παντρεύτηκε η αδελφή σου και η μητέρα σου θα έχει τώρα ένα στήριγμα.

[…] Μου έστειλες κάποια ποιήματα τα οποία έγραψες κατά τις εξορμήσεις σου στην φύση. Στείλε μου κι άλλα. Εγώ περίμενα αλλά δεν μου έστειλες άλλα. Γλυκάθηκε η καρδιά μου με αυτά που μου έστειλες. Σε παρακαλώ στείλε μου κι άλλα αφού ένα ποιήμα μπορεί να μαλακώσει μια πετρωμένη καρδιά.

Σέργιε αδελφέ μου χαίρε. Πάντα να χαίρεις. Εγώ, ένα ξεραμένο δέντρο, σου λέω: ”Στηρίξου απάνω μου όταν είσαι κουρασμένος, ακούμπα το κουρασμένο κορμί σου σ΄αυτό το γέρικο και ροζιασμένο δέντρο. Εγώ, ο γέρος και αόμματος, σε πήρα στην πλάτη μου σιγά-σιγά και απαλά…

 Έτσι και αλλιώς φοράω το ράσο που μου έραψες

όχι με μάλλινη ή μεταξωτή κλωστή

αλλά με τη χρυσή κλωστή της αγάπης.

Γι αυτό σου είπα ότι είναι τόσο μα τόσο ακριβό.

Και όταν δεν θα μπορώ πάρω πια στην πλάτη μου, όταν δεν θα υπάρχω πια σ΄αυτόν τον κόσμο, πες και εσύ ”Αιωνία η μνήμη”.

 Με αγάπη

+Luca Voino-Iasenetski“.

——————————————————————

Μετάφραση: http://www.proskynitis.blogspot.com/