Ο πόνος είναι συνέπεια του κακού. Συνδέεται με την κακή χρήση της ελευθερίας. Ειδικότερα προκύπτει από την αναζήτηση της ηδονής των αισθήσεων. Η αναζήτηση αυτή ως παρά φύση κίνηση οδηγεί στον πόνο και καταλήγει στον θάνατο. Αλλά και το καλό δεν κατορθώνεται χωρίς πόνο.
Για να θεραπευτεί ο άνθρωπος από την παρά φύση κατάσταση της αμαρτίας και να προκόψει στην πνευματική ζωή, πρέπει να πονέσει. Η οδύνη όμως στην περίπτωση αυτή οδηγεί στην πνευματική ηδονή. Η προσπάθεια αποφυγής ή παραμερισμού της οδύνης με την ηδονή των αισθήσεων καταλήγει σε τραγικό αδιέξοδο. ( Μάξιμος Ομολογητής).

Η Εκκλησία αποδέχεται τον πόνο σε όλο το βάθος και την έκταση του, γιατί σέβεται την ανθρώπινη ελευθερία. Ταυτόχρονα όμως προσφέρει στον άνθρωπο τη δύναμη να τον αντιμετωπίζει και να τον χρησιμοποιεί για την τελείωση του εντασσόμενος στην οδό του Χριστού.