Kαθηγητής Αντ. Μάρκου

    Αυγούστου 29, 2013 at 8:41 πμ

        π. Δημήτριε, ευλογείτε. Σχετικά  με  το  άρθρο  σας, σας  δίδω   περισσότερα  στοιχεία  που  προέκυψαν  από  δική  μου  έρευνα  σχετικά   με  τον  οικιστή  του  ασκητηρίου  Ιερομόναχο  Ματθαίο, έπειτα  Επίσκοπο  Γ.Ο.Χ. Βρεσθένης (όπως  σωστά  σημειώνετε). Καταχωρῶ  στην  συνέχεια   απόσπασμα  του  Βίου  του  από  τον  ημέτερο βίο  του. (Μετά  τήν  λήξη  της  εξορίας  του  στην  Μονή  Ζερμπίτσας  Σπάρτης, “ὑποχρεώθηκε  νά   ἐπιστρέψει  στό  Ἅγιο  Ὄρος, τήν  20η  Φεβρουαρίου  1923.  Καί  στή   μονή  τῆς  μετανοίας  του  ὅμως, τήν  Σιμωνόπετρα, «μετ’ ἐκπλήξεως   διακρίνει  εἰς  τάς  μορφάς  ἐνίων  τῶν  ἀδελφῶν, ποίαν  τινα   δυσπιστίαν. Ἡ  κακόβουλος  πρόθεσις  τῶν  ἐν  Ἀθήναις  διωκτῶν  του,  εἶχε  φροντίσει  νά  διασπείρη  ψεύδη  φρικτά  εἰς  τάς  ἀκοάς  τῶν   Πατέρων. Παρέστησαν  τόν  Ὅσιον  Πατέρα  ὡς  ἐπιδιώξαντα, δῆθεν, νά   μετατρέψη  τόν  Ναόν  τῆς  Ἀναλήψεως  καί  τό  Μετόχιον  τοῦ   Παγκρατίου, εἰς  ἰδίαν  αὐτοῦ  μονήν!  Καί  τοῦτο  διά  νά  ἐπιτύχουν   τήν  ἀπομάκρυνσίν  του  καί  ἐκ  τῆς  μονῆς  τῆς  μετανοίας  του! Ἀτάραχος, πλήρης  αὐτεπιγνώσεως  καί  ἡρεμίας  ὁ  Ματθαῖος, δέν  δίδει   σημασίαν  εἰς  τήν  τεχνηέντως  ἐξυφανθεῖσαν  σκευωρίαν. Γνωρίζει  τήν   ἀνθρωπίνην  ἀτέλειαν  καί  τάς  μεθοδείας  τοῦ  Ἀντιχρίστου. Τήν  πίστιν  του  ἄπασαν  στηρίζει  εἰς  τόν ἐνσθενοῦντα  αὐτόν  Χριστόν καί  εἰς   τήν  Ὑπεραγίαν  Αὐτοῦ  Μητέρα. Παρελθόντος  τοῦ  Πάσχα  σπεύδει  καί   ἐρευνᾶ.  Ἀνευρίσκει  μέρος  ἡσύχιον  καί  ἐρημικόν, κατάλληλον  διά  νά  ἐπιδοθῆ  μέ  μεγαλυτέραν  ἤδη  ἀφοσίωσιν  καί  ζέσιν  εἰς  τό  θεῖον   ἔργον  εἰς  ὅ , θείᾳ  βουλήσει, ἐτάχθη  διακονητής  καί  τελεσιουργός»  (Πρωθ. Εὐγενίου, «Ματθαῖος…», σελ. 35). Ὁ  τόπος  τόν  ὁποῖο  ἐπέλεξε  ὁ  Ἅγιος  Πατήρ  ἦταν  ἡ  Βίγλα, στήν   περιφέρεια  τῆς  Μεγίστης  Λαύρας.  Ἐκεῖ  μέ  τόν  ὑποτακτικό  του  Συμεών (ἔπειτα Νεκτάριο, πρός  τιμήν  τοῦ  ἁγ. Νεκταρίου Πενταπόλεως,  τοῦ  ὁποίου  πρῶτος  κήρυξε  τήν  ἁγιότητα, κατόπιν  θείας  αποκαλύψεως  τό  1920,  ἀπό  τό  1952  Ἐπίσκοπο  Βρεσθένης  Ματθαῖο  Β’, + 1963),  κτίζει  ἕνα  κελλί – ἡσυχαστήριο  ἀφιερωμένο  στόν  προστάτη  του  ἅγ.  Μηνᾶ  (ναό  δέν  πρόλαβε  νά  οἰκοδομήσει, τό  ἔκανε  ἀργότερα  ἡ   συνοδεία  του). Κάτω  ἀπό  τό  κελλί  ὑπῆρχε  ἕνα  σπήλαιο. Ἐκεῖ   συνήθιζε  νά   καταφεύγει  ὁ  μακάριος γιά  περισσότερη  ἡσυχία  καί  μόνωση.  Προσηύχετο  ἀδιαλείπτως,  δεμένος  μέ  ἁλυσίδα  ἀπό  ἕνα  δοκάρι  πού   εἶχε  τοποθετήσει  στήν  ὀροφή, σέ  μία  προσπάθεια  νά  ὑπερνικήσει   τήν  ἀνάγκη  τοῦ  ὕπνου!  Στό  σπήλαιο  αὐτό  ἀγωνιζόμενος  ἔγινε   δέκτης  πολλῶν  ὑπεφυῶν  ἀποκαλύψεων  καί  Ἁγιοπνευματικῶν  ἐμπειριῶν. Τό  σπήλαιο   εἶχε  νοτιοδυτική  κατεύθυνση  καί  τό  καλοκαίρι  ὁ   ἥλιος  τό  κατέκαιε  μέ  σφοδρότητα. Ἔτσι  ὁ  Ἅγιος  Πατήρ  ἐκτός  ἀπό   τίς  προσβολές  τῶν  δαιμόνων, ὑπέφερε  καί  τόν  καύσωνα.  Ὅσο  γιά   τήν  συντήρησή  του, μέ  καλαθάκι  ὁ  ὑποτακτικός  του  Συμεών, τοῦ   κατέβαζε  καθημερινά  λίγο  παξιμάδι  καί νερό! Ὁ  Ἅγιος  Πατήρ  ἀνέβαινε  ἀπό  τό  σπήλαιο  στό Ἡσυχαστήριο  τίς   Κυριακές  καί  τίς  ἑορτές  γιά  νά  λειτουργήσει   καί  πάλι  κατέβαινε  στήν παλαίστρα  τῆς  ἀσκήσεώς  του,  μέ  μοναδικό  ὑλικό ἐφόδιο  ἕνα   πρόσφορο  τῶν  250  γραμμαρίων (!), ἀλλά  ἐνισχυμένος  μέ  τήν  κοινωνία  τῶν  Ἀχράντων  Μυστηρίων  (μαρτυρία  τοῦ Ἁγιορείτη  ὑποτακτικοῦ  του   Μοναχοῦ  Μηνᾶ). Ὅμως  στό  ἡσυχαστήριο  δέν  ὑπῆρχε  ναός  καί  ἔτσι   ἦταν  ὑποχρεωμένος  νά  πηγαίνει  στό  Ἡσυχαστήριο  τῶν  Εἰσοδείων  τῆς  Θεοτόκου, στήν  ἔρημο  τοῦ  ἁγ. Βασιλείου. Ἀγωνιζόμενος  μ’ αὐτό  τόν  αὐστηρό  καί  ἀπαρνητικό  τρόπο  ὁ  Ἅγιος   Πατήρ  Ματθαῖος, ἀξιώθηκε  Ἁγιοπνευματικῶν  ἐμπειριῶν  καί  ἀποκαλύψεων.  Ἕνα  βράδυ, δεμένος  ἀπό  τό  δοκάρι, ἄρχισε  νά  λέει τούς   Χαιρετισμούς  τῆς  Παναγίας, ἡ  ἀϋπνία  ὅμως  τόν  κατέβαλε. Πολλές   φορές  τούς  ἄρχισε  μέ  τό  «Ἄγγελος  πρωτοστάτης», ἀλλά  κατέλειξε  νά  τό ἐπαναλαμβάνει  πάλι  καί  πάλι, χωρίς  νά  μπορεῖ  νά  συνεχίσει.  Τελικά, μετά  ἀπό  πολλές  προσπάθειες, μία  ὑπερκόσμια  φωνή  ἀκούστηκε  νά  λέγει  τήν  κατάληξη  τῶν  Χαιρετισμῶν, τό  «Ὦ  Πανύμνητε  Μήτερ»!   Ὁ  Ἄγγελός  του  τόν  εἶχε  πληροφορήσει  ὅτι  τούς  εἶχε  τελειώσει! Στό  ἀσκητήριο  τοῦ  ἁγ. Μηνᾶ  ὁ  μακάριος  καί  οὐρανοπολίτης   Ματθαῖος, ἐκτός  τῆς  ἀδιαλείπτου  προσευχῆς, ἀσκοῦσε  καί  τήν  ἱερά   τέχνη  τῆς  ἁγιογραφίας.  Στήν  Ἱ. Μ. Παναγίας  Κερατέας  βρίσκεται   ἀποθησαυρισμένη  εἰκόνα  τῆς  ἁγ. Θεοπρομήτορος  Ἄννης, στήν  ὁποία  ὁ   Ἅγιος  Πατήρ  ἔχει  σημειώσει: «Ἱερόν  Ἡσυχαστήριον Ἅγιος  Μηνᾶς  Βίγλας  Μεγίστης  Λαύρας, Ματθαῖος  Ἱερομόναχος, ἔτει  1924».  Ὁμοίως, στό   Δεσποτικό  τῆς  Ἱ. Μ. Παναγίας, βρίσκεται  ὡραιότατη  εἰκόνα  τοῦ  Ἁγίου  Μανδηλίου, στήν  ὁποία  ὁ  μακάριος  ἔχει  γράψει: «Ἱερόν   Ἡσυχαστήριον  Εἰσόδεια  τῆς  Θεοτόκου  Μεγίστης  Λαύρας, Ματθαῖος   Ἱερομόναχος, ἔτει  1926». Πιστεύω  νά  σᾶς  εἶναι  χρήσιμες  αύτές  οἱ  πληροφορίες.  Συμπληρωματικῶς  ἀναφέρω, ὅτι  ὁ  ματθαῖος  ηὐλαβεῖτο  τόσο  πολύ  τόν   ἅγ. Μηνᾶ, ὥστε  τό  πρῶτο  παρεκκλήσιο  τῆς  Μονῆς  του  στήν  Κερατέα,  τό  ἀφιέρωσε  στήν  μνήμη  μου  (1927). Σέ  ὅτι  ἀφορᾶ  τόν  σήμερα   ἀσκούμενο  ἐκεῖ   ἐρημήτη, κατά  τίς  πληροφορίες  πού  ἔχω  εἶναι   ἀξιόλογο  πρόσωπο,  ὁ  Κύριος  διά  πρεσβειῶν  τοῦ  ἁγ. Μηνᾶ  νά  τόν   στηρίζει. Τήν  εύχή  σας  καί  καλή  συνέχεια  στήν  ἐξαιρετική  δουλειά  σας.