Σήμερα η ανθρωπότητα βρίσκεται στην χειρότερη κατάστασή της από κτίσεως κόσμου.Λυπούμαι για την απώλεια τόσου πλήθους ψυχών. Ο φιλάνθρωπος Κύριος γι΄αυτό ήλθε στην γή, για να ανεβάσει το αμαρτωλό πλάσμα Του στον ουρανό. Μας έδωσε την χάρη και πήρε την αμαρτωλή σάρκα μας και την καθάρισε και την άγιασε και την θέωσε. Έβαλε τον άνθρωπο να καθήσει στα δεξιά του θρόνου της μεγαλωσύνης Του. Πως εμείς μπορούμε να απολογηθούμε για τη αχαριστία που δείχνουμε στην τόση Του ευσπλαχνία; Έχουμε φθάσει σήμερα στα πρόθυρα της Δεύτερης Παρουσίας του Κυρίου. Πότε θα γίνει; Ο Θεός μόνο ξέρει, κανείς άλλος! Το πρώτο σημείο που μας δίνει γι’ αυτήν ο άγιος Ιππόλυτος Ρώμης στα ερμηνευτικά του είναι το κράτος των Ιουδαίων. Ακούσατε τι λέγει: — «Καθώς ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού και Θεός, ένωσε σε μία πίστη πάντα τα έθνη, ούτω και ο αντίχριστος θα συνάξει το διασκορπισθέν γένος των Ιουδαίων». Αυτό άρχισε να πραγματοποιείται το 1948. Το δεύτερο σημείο έχει σχέση με το ναό του Σολομώντος. Καθώς ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος, «ήγειρε τον ναόν του σώματός Του» και ανεστήθη από τους νεκρούς, ούτω και ο Αντίχριστος θα ανεγείρει τον κατεδαφισθέντα ναό του Σολομώντος, μέσα στον οποίο κατά τον απόστολο Παύλο (Β’ Θεσ. β΄. 4) θα ανακηρύξει τον εαυτό του Θεό, θα υψώσει αυτόν υπέρ παν σέβασμα και θα καθίσει στον ναόν του Θεού με την αξίωση ότι αυτός είναι Θεός. Θα προηγηθεί, λοιπόν, το κτίσιμο του ναού του Σολομώντος και μετά θα ακολουθήσει η έλευση του Αντίχριστου, τον οποίον ο «Κύριος αναλώσει τω πνεύματι του στόματος Αυτού και καταργήσει τη επιφάνεια της παρουσίας Αυτού» (Β’ Θεσ. β΄. 8), δηλαδή θα καταστρέψει με την πνοή του στόματός Του και θα εκμηδενίσει με την εμφάνιση της ελεύσεώς Του. Ας αφήσουμε, όμως, αδελφοί μου, τον Θεό να αποφασίσει την ώρα της θριαμβευτικής ελεύσεώς Του στη γή, για να κρίνει ζώντες και νεκρούς. Εμείς ας προσπαθήσουμε να αποφύγουμε την αμαρτία, γιατί αυτή είναι πραγματικός θάνατος, αφού μας απομακρύνει, μας χωρίζει από τον Θεό, από την όντως Ζωή, από το Φως, από την ατελεύτητη χαρά, από όλα τα αγαθά. Είθε, ο καλός Θεός να φωτίσει τα πλάσματά Του και μάλιστα τους Έλληνες που «σοφίαν ζητούσι» (Α’ Κορ. α’, 23), αλλά τώρα αντί για σοφία πηγαίνουν στους φακίρηδες και στα μέντιουμ, να τους διδάξουν μωρία. Πηγή: Διμηνιαίο περιοδικό «Μοναχική Έκφραση», τ. 49, Ιερά Μονής Αγίου Νεκταρίου, Τρίκορφο Δωρίδος, Ιούνιος-Ιούλιος-Αύγουστος 2012.
