Εορτάζει 12η Μαρτίου (μετατίθεται στις 12 Οκτωβρίου)
«Συ βασιλεία ουρανών, συ γη, Χριστέ, πραέων, συ χλόης παράδεισος, συ ο νυμφών ο θείος».
Όπως σημειώνει ο μαθητής του Νικήτας Στηθάτος, ο οποίος και συνέταξε βιογραφία για τον άγιο Συμεών, όταν ο Συμεών βρισκόταν στην ηλικία των 20 ετών, δέχθηκε μια ιδιαίτερη ευλογία από τον Θεό. Μια νύχτα, και κατά την ώρα που με δάκρυα ήταν δοσμένος στο ιερό έργο της προσευχής, είδε ξαφνικά να λάμπει άπλετο φως από τους ουρανούς και να κατεβαίνει προς αυτόν. Φώτισε τα πάντα και τα μετέβαλε σε μία ολοκάθαρη ημέρα. Καθώς ήταν και ο ίδιος τυλιγμένος από αυτό το φως, του φαινόταν σαν να εξαφανίσθηκε ολόκληρη η οικία μαζί με το δωμάτιό του, ενώ ο ίδιος είχε αρπαγεί στον αέρα, νιώθοντας σαν να μην είχε καθόλου σώμα. Κατάπληκτος από το μέγα τούτο μυστήριο κραύγαζε με μεγάλη φωνή το «Κύριε, ελέησον».Έμεινε σε αυτή την εκστατική κατάσταση για πολύ, χωρίς να αισθάνεται, καθώς βεβαίωνε αργότερα, εάν ήταν μέσα στο σώμα η εκτός του σώματος.
Επιδιδόμενος στην ησυχία, ελευθερωνόταν από την ύλη, η γλώσσα του γινόταν γλώσσα πυρός, συνέθετε και θεολογούσε θείους ύμνους, γινόταν ολόκληρος πυρ, ολόκληρος φως και θεωνόταν κατά χάριν. Άλλοτε, μαρτυρείται ότι βρισκόταν επάνω στη γη και έχοντας τα χέρια υψωμένα και προσευχόμενος, ήταν «όλος φωτός και όλος λαμπρότητος».
Ο Όσιος Συμεών εδίδασκε ότι η προς Θεόν ειλικρινής αγάπη και η μετάνοια ήσαν ασφαλείς οδοί προς τη θέωση.Η θέωση είναι μια κατάσταση ολοκληρωτικής μεταμορφώσεως του ανθρώπου, πού συντελείται δια του Αγίου Πνεύματος. Η σάρκωση του θείου Λόγου είναι το θεμέλιο της θεώσεως· αυτή είναι άλλωστε και ο σκοπός της. Ή θέωση έγινε δυνατή από τότε πού ο Λόγος σαρξ εγένετο, ανέλαβε την ανθρωπότητα μας και μας έδωσε την Θεότητα Του. Έτσι ο άνθρωπος κατά την βάπτιση του ενδύεται τον Χριστό. Η θέωση γίνεται πριν άπ’ όλα με την κοινωνία του θεωμένου Σώματος και Αίματος του Χριστού.
Αρχιεπ. Βασιλείου Κριβοσέϊν, Μέσα στο φως του Χριστού. Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος – Archevêque Basile Krivochéine, Dans la lumière du Christ. Saint Syméon le Nouveau Théologien.
«Οίδα, Σώτερ, ότι άλλος ως εγώ ουκ έπταισέ σοι,ουδέ έπραξε τας πράξεις ας εγώ κατειργασάμην.Αλλά, τούτο πάλιν οίδα, ως ου μέγεθος πταισμάτων, ουχ αμαρτημάτων πλήθος,υπερβαίνει του Θεού μου την πολλήν μακροθυμίαν και φιλανθρωπίαν άκραν.
Ου λανθάνει σε, Θεέ μου, ποιητά μου, λυτρωτά μου,ουδέ σταλαγμός δακρύων, ουδέ σταλαγμού τι μέρος.Το μεν ακατέργαστόν μου έγνωσαν οι οφθαλμοί σου,επί το βιβλίον δε σου και τα μήπω πεπραγμένα γραμμένα σοι τυγχάνει.
Ίδε την ταπείνωσίν μου, ίδε μου τον κόπον, όσος!Και τας αμαρτίας πάσας άφες μοι, Θεέ των όλων…»
«(τον καιρό της βαρειάς ασθένειας) …Αυτήν την προσευχή επαναλάμβανα συνεχώς με λαχτάρα, για να φύγω μ’ αυτούς τους λογισμούς. Όσο την επαναλάμβανα, τόσο από κει πάνω εμφανιζόταν η παρηγοριά μου… Δεν φοβόμουνα το θάνατο. Στον Χριστό θα πήγαινα. Όπως σας είπα, έλεγα συνεχώς αυτή την προσευχή του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, αλλά όχι με ιδιοτέλεια, όχι για να μου δώσει την υγεία μου. Την αισθανόμουνα μία μία λέξη.»
(Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, «Βίος και Λόγοι»).
Θείαν έλλαμψιν, Συμεών Πάτερ, εισδεξάμενος, εν τη ψυχή σου, φωστήρ εν κόσμω εδείχθης λαμπρότατος, διασκεδάζων αυτού την σκοτόμαιναν, και πάντας πείθων ζητείν, ην απώλεσαν, χάριν Πνεύματος. Αυτό εκτενώς ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
