Στην ανατολή του νέου έτους, όλοι αναζητούμε μια αλλαγή στην ζωή μας· όλοι ποθούμε την βελτίωση μέσα μας και γύρω μας, στον εαυτό μας και στην πατρίδα μας, και κάνουμε τις καλύτερες και αισιόδοξες ευχές για την ευημερία και την πρόοδο, για την ειρήνη και την ευτυχία. Όμως, πως θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε την ποθητή αυτή ευημερία; πως μπορεί να μεταμορφωθεί η ζωή μας;

Πριν λίγες ημέρες, ακούσαμε στην Εκκλησία τον δοξολογικό θρίαμβο που πρωτοέψαλλαν άγιοι Άγγελοι στην Γέννηση του Σωτήρος μας Χριστού:

Όμως, στον κόσμο εμείς βλέπουμε ταραχές και πολέμους, ακαταστασία και κρίσεις ποικίλες. Που είναι λοιπόν αυτή η ποθητή ειρήνη και η χαρά, που μας υπόσχεται η Εκκλησία;

Με το προπατορικό αμάρτημα, ο άνθρωπος είχε απομακρυνθεί από τον δημιουργό Του Θεό και το θέλημά Του, ακολούθησε τους δικούς του δρόμους της αμαρτίας, της ειδωλολατρίας, της αποστασίας, και η δυστυχία γέμισε την ψυχή του και τις ανθρώπινες κοινωνίες. Γιατί ο άνθρωπος, που έχει πλασθεί κατ᾿ εικόνα και καθ᾿ ομοίωσι Θεού, μακριά από τον Θεό δεν μπορεί να αποδώσει και να σταθεί με υγιείς τις ψυχικές και σωματικές δυνάμεις του.

Ήλθε λοιπόν ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός με την γέννησή Του και επαγγέλθηκε στους ανθρώπους την ειρήνη και την ευδοκία, την ευαρέστηση του Θεού Πατρός. Ο Λόγος του Θεού έλαβε την ανθρώπινη φύση, και στο πρόσωπό Του συμφιλίωσε τον άνθρωπο με τον Θεό· αποκατέστησε την ειρήνη στις σχέσεις του ανθρώπου με τον Θεό.

«Ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν» είπε ο Κύριός μας στους Μαθητές και Αποστόλους Του. «Ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν. Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία μηδέ δειλιάτω» (Ιω. ιδ΄ 27). Δεν είναι δηλ. η ειρήνη που μας χαρίζει ο Χριστός, μία εγκόσμια, ανθρώπινη ειρήνη, αλλά υπερκόσμια, πνευματική, θεϊκή. Όταν πορευόμαστε κατά το θέλημά Του, κατά το Ευαγγέλιό Του, αισθανόμαστε μέσα στην ψυχή μας την θεϊκή Του χάρη και γαλήνη, που δεν περιγράφεται με ανθρώπινα λόγια αλλά βιώνεται ως ψυχική εσωτερική κατάσταση και αγαλλίαση.

Η πίστη και η ελπίδα μας στον Λυτρωτή του γένους των ανθρώπων Χριστό είναι το μεγάλο και στερεό θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορούμε να στηρίξουμε την πολυτάραχη ζωή μας και να διαπεράσουμε επιτυχώς τα δυσχερή και απρόβλεπτα γεγονότα που σαν αδιαπέραστα τείχη μας περιβάλλουν. Η πίστι και η ελπίδα είναι τα δύο κουπιά που οδηγούν την λέμβο της ζωής μας σε λιμένα εύδιο της Βασιλείας του Θεού. Με την πίστη στον Χριστό, κατορθώνει ο άνθρωπος να υπομένει «πάσαν θλίψιν και στενοχωρίαν» της ζωής αυτής, και η υπομονή χαλυβδώνει τον χαρακτήρα μας. Με την ελπίδα στον Θεό, που δεν είναι αμέτοχος στην ζωή μας αλλά συμπορεύεται μαζί μας και ευλογεί τον καθημερινό αγώνα μας, αισθανόμαστε θεία παρηγορία και ανδρεία.

Άλλωστε όλοι μας μαρτυρούμε, εφ᾿ όσον πιστεύουμε και ομολογούμε την αγάπη του Θεού, την πολύτιμη μέριμνά Του και την θεία Του πρόνοια που επιδεικνύει σε όλους μας, εργαζόμενος πρωτίστως για την σωτηρία μας αλλά και ανταποκρινόμενος στα αιτήματά μας, εφ᾿ όσον είναι για το συμφέρον της ψυχής μας που έχει την πρώτη προτεραιότητα.

Αυτή η πίστη στον Χριστό μας ξεχειλίζει τις καρδιές με τον Παράκλητο, ο Οποίος μας γεμίζει παρηγοριά, δύναμι και ελπίδα. Η πίστη μας ενδυναμώνει στο έργο του αγιασμού μας, προτρέποντάς μας να χαιρόμαστε ελπίζοντες στον Θεό, να προσκαρτερούμε στην προσευχή χωρίς να αμφιβάλλουμε ότι ο Θεός εισακούει αυτές και είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Θεός της ελπίδος, και θα μας γεμίζει με κάθε χαρά και ειρήνη, και θα έχουμε περίσσεια ελπίδος με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος.

Αυτό το θείο μεγαλείο το απολαμβάνουμε οι πιστοί, που ελπίζουμε και πιστεύουμε στις αιώνιες αλήθειες, που μας αποκάλυψε ο Κύριος ερχόμενος στον κόσμο και με την Εκκλησία Του, και από την παρούσα ζωή, λέγων «ο πιστεύων εις εμέ, έχει ζωήν αιώνιον» (Ιω. στ΄ 17). Από την παρούσα ζωή έχει και απολαμβάνει την αιώνια ζωή ο πιστός, παρά τις δοκιμασίες που διέρχεται. Δεν ζούμε μόνον με ελπίδες που κάποια στιγμή θα ικανοποιηθούν, αλλά προγευόμαστε από τώρα τις αιώνιες χαρές και χάριτες μέσα στην χαρμολύπη των παρόντων γεγονότων.

Ο νέος χρόνος που μας χαρίζει η αγαθότητα και η αγάπη του Θεού μας είναι μιά νέα σελίδα στο βιβλίο της ζωής μας, και καλούμαστε να πορευθούμε τον καλόν της πίστεως αγώνα, ατενίζοντας με εμπιστοσύνη, ελπίδα και αγάπη στον Αρχηγό της σωτηρίας μας Ιησού Χριστό.

Μαζί με την Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, ας ευχηθούμε εις εαυτούς και αλλήλους: «Γένοιτο, Κύριε, το έλεός σου εφ᾿ ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί Σε». Ας έλθει το έλεός Σου, Κύριε, στην ζωή μας, κατά το νέο έτος, διότι σε Σένα έχουμε αποθέσει όλες τις ελπίδες μας. Αμήν.