Το αποχαιρετιστήριο γράμμα του Αγίου Ιωάννη του Μαξίμοβιτς,Αρχιεπισκόπου Σαγγάης και Σαν Φραντσίσκο,προς τους μαθητές του.

᾿Αγαπητοί μου μαθηταί,

Πρὸς μεγάλη μου ἀπαγοήτευσι, δὲν εἶμαι πλέον διδάσκαλός σας Θρησκευτικῶν καὶ μπορῶ νὰ ἀπευθυνθῶ σὲ σᾶς μόνον γραπτῶς. Πέρασα μαζί σας δύο σχολικὰ ἔτη, διδάσκοντάς σας τὶς ἀλήθειες τῆς ῾Αγίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας καὶ κηρύσσοντάς σας τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. ῾Ο καιρὸς ποὺ πέρασα μαζί σας ποτὲ δὲν θὰ ἐξαληφθῆ ἀπὸ τὴν μνήμη μου. ῞Οπως πάντοτε, ἔτσι καὶ τώρα σᾶς ἐνθυμοῦμαι συχνὰ ὅλους σας, κάθε ἕναν χωριστά, καὶ ῾Ο ῞Αγιος ᾿Ιωάννης σᾶς εὔχομαι τὰ βέλτιστα. Θὰ σᾶς σκέπτωμαι πάντοτε, ὡς ῾Ιερομόναχος, 1927. ἀγαπητοί μου μαθητὲς καὶ θὰ εἶναι καλὸ νὰ μὴ μὲ ξεχνᾶτε καὶ σεῖς· ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν μπορεῖτε νὰ μοῦ γράφετε. Λαμβάνω πάντοτε καὶ διαβάζω ὅλα τὰ γράμματά σας μὲ μεγάλη ἱκανοποίησι.᾿Αλλὰ ἐκτὸς αὐτοῦ, θὰ χαίρωμαι πάντοτε ὅταν θὰ μαθαίνω ὅτι ἡ ἐργασία μου μαζί σας δὲν ἔγινε εἰς μάτην, ὅτι σεῖς ἐνθυμεῖσθε καὶ πράττετε σύμφωνα μὲ ὅσα ἐμάθατε ἀπὸ ἐμένα. Νὰ ἀγαπᾶτε τὸν Θεὸ καὶ νὰ εἶσθε ἀφωσιωμένοι στὴν ᾿Ορθόδοξη Πίστι. Νὰ ἐνθυμῆσθε ὅτι δίχως τὸν Θεὸ δὲν ὑπάρχει καλό, δὲν ὑπάρχει χαρά, καὶ ὅτι «πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ Πατρὸς τῶν φώτων» (᾿Ιακ. α´ 17). ῾Ο κάθε ἕνας ἀπὸ σᾶς νὰ ἔχη τὴν ῾Αγία Γραφὴ καὶ νὰ τὴν μελετᾶ, ἐφ᾿ ὅσον εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ μᾶς διδάσκει πῶς νὰ ζοῦμε καὶ νὰ προετοιμαζώμεθα γιὰ τὴν μέλλουσα ζωή. Νὰ προσεύχεσθε στὸ σπίτι καθημερινῶς, τὶς δὲ Κυριακὲς καὶ τὶς ῾Εορτὲς νὰ πηγαίνετε στὴν ᾿Εκκλησία, στὸν ἅγιο αὐτὸ χῶρο, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀφιερωμένος στὴν λατρεία τοῦ Θεοῦ, ὅπου οἱ ῞Αγγελοι τοῦ Θεοῦ κατοικοῦν καὶ προσεύχονται μαζί σας.Νὰ μὴ σκέπτεσθε ὅτι τώρα πλέον δὲν χρειάζεται νὰ πηγαίνετε στὴν ᾿Εκκλησία, ἐφ᾿ ὅσον δὲν θὰ εἶμαι ἐκεῖ μαζί σας γιὰ νὰ σᾶς παρακολουθῶ. Πρέπει νὰ πηγαίνετε στὴν ᾿Εκκλησία ὄχι γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ γιὰ τὸν Θεό, ὁ ῾Οποῖος βλέπει τὶς καρδιὲς τῶν προσερχομένων. Νὰ προσέχετε σὲ ὅποιον θὰ σᾶς διδάξη θρησκευτικά, καὶ νὰ μαθαίνετε τὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ ὄχι γιὰ τὴν βαθμολογία, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀνακαλύπτετε τὸ θέλημα τοῦ Οὐρανίου Πατρός μας. Νὰ εἶσθε ὑπάκουοι στοὺς γονεῖς σας, ὅπως ὁ Χριστὸς ἦταν ὑπάκουος στὴν Παναγία Παρθένο Μαρία. Νὰ εἶσθε ὑπάκουοι στοὺς διδασκάλους σας καὶ σὲ ὅλους τοὺς μεγαλυτέρους, ποὺ σᾶς διδάσκουν τὸ ἀγαθό. Νὰ ἐργάζεσθε καὶ νὰ προφυλάσσεσθε ἀπὸ τὴν ραθυμία, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μητέρα ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν. Πλέον τῶν ἄλλων, προφυλαχθῆτε ἀπὸ τὸ μάλωμα καὶ συγχωρῆτε ὅσους σᾶς πταίουν. Νὰ ἐνθυμῆσθε: αὐτὸς ποὺ μαλώνει παρηγορεῖ τὸν διάβολο· καὶ αὐτὸς ποὺ κάνει εἰρήνη χαροποιεῖ τὸν Χριστό· αὐτὸς ποὺ εἰρηνεύει μὲ τοὺς ἄλλους βοηθᾶ τὸν Χριστὸ καὶ θὰ γίνη δεκτὸς στὴν Οὐράνια Βασιλεία ὡς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ (Ματθ. ε´ 9).Μὴ ἔχοντας τρόπο νὰ στείλω στὸ κάθε ἕνα ἀπὸ σᾶς τὸ γράμμα αὐτό, τὸ ἀποστέλλω σὲ ὅλους ἐκείνους ποὺ ἔχω τὴν διεύθυνσι, καὶ μέσῳ αὐτῶν ἀπευθύνομαι σὲ κάθε ἕναν ἀπὸ σᾶς, καὶ ἐλπίζω ὅτι, εἰ δυνατόν, ὅλοι οἱ μαθητές μου, ἀγόρια καὶ κορίτσια, θὰ τὸ ἀναγνώσουν καὶ ὅτι τὰ λόγια μου θὰ πέσουν μέσα στὶς καρδιές σας καὶ θὰ ἀφήσουν τὴν σφραγῖδα τους πάνω στὶς ψυχές σας. ᾿Αποχαιρετῶ κάθε ἕναν ἀπὸ σᾶς καὶ ἐπικαλοῦμαι τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ σὲ σᾶς. ῾Ο Θεὸς εἶναι Παντοδύναμος καὶ ᾿Ελεήμων καὶ εἴθε νὰ σᾶς εὐλογῆ, νὰ σᾶς διαφυλάσση καὶ νὰ σᾶς ὁδηγῆ σὲ ὅλα τὰ καλά! Αὐτῷ πρέπει δόξα εἰς αἰῶνα αἰῶνος.

                                                                                                              † ῾Ιερομόναχος ᾿Ιωάννης

῾Η γηραιὰ Μοναχὴ Αὐγούστα, ἀπὸ τὸ ῾Ησυχαστήριο τῆς Γεροντίσσης ᾿Αριάδνης τοῦ Σὰν Φραντσίσκο, διηγεῖται:«῾Υπέφερα πάρα πολύ… Τὸ 1939 ἔστειλα τὴν θυγατέρα μου στὴν ᾿Ιταλία, στὸν σύζυγό της. ῾Ο σύζυγός της τὴν συνάντησε στὸ πλοῖο, τὴν πῆρε στοὺς γονεῖς του, ἔζησε μαζί της 11 ἡμέρες καὶ κατόπιν αὐτὸς μετατέθηκε στὴν ᾿Αφρική. ῞Οταν ἀνεχώρησε, οἱ συγγενεῖς του εἶπαν στὴν κόρη μου, ὅτι ἔπρεπε νὰ φύγη ἀπὸ τὸ σπίτι τους. Μιὰ καὶ δὲν γνώριζε τὴν γλῶσσα καὶ ἦταν μόνον 17 ἐτῶν, μοῦ ἔγραφε ἀπελπιστικὰ γράμματα. Προσευχήθηκα ἀρκετά. Πέρασαν δυὸ μῆνες…Πήγαινα καθημερινῶς στὸν Καθεδρικὸ Ναὸ τῆς Σαγγάης, ἀλλὰ ἡ πίστις μου ἄρχισε νὰ κλονίζεται. ῎Ετσι, ἀποφάσισα νὰ μὴ πηγαίνω στὴν ᾿Εκκλησία, ἀλλὰ νὰ ἐπισκέπτωμαι γνωστούς γιὰ τὸν λόγο αὐτό, δὲν βιαζόμουν πλέον νὰ ἐγείρωμαι ἐνωρὶς τὸ πρωΐ.Ο δρόμος μου περνοῦσε ἀπὸ τὸν Ναό, καὶ ἐκεῖ ἄκουσα ψαλμωδία ἐντὸς αὐτοῦ. Εἰσῆλθα μέσα. ῾Ο Δέσποτας ᾿Ιωάννης λειτουργοῦσε. Τὰ Βημόθυρα ἦσαν ἀνοικτά. ῾Ο Δέσποτας ἐκφωνοῦσε: «Λάβετε, φάγετε, τοῦτο ἐστὶ τὸ Σῶμά μου…», καὶ «… τοῦτό ἐστι τὸ Αἷμα μου… εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν», καὶ ἐν συνεχείᾳ γονάτισε καὶ ἔκανε μία στρωτὴ μετάνοια.Εκείνη τὴν στιγμὴ εἶδα τὸ Δισκοπότηρο μὲ τὰ ῞Αγια Δῶρα ἀκάλυπτα καὶ τότε ἀκριβῶς, μετὰ τοὺς λόγους τοῦ Δέσποτα [καὶ τὴν εὐλόγησι γιὰ τὸν καθαγιασμό],μία φλόγα κατῆλθε ἀπὸ ψηλὰ καὶ εἰσῆλθε στὰ ῞Αγια! Τὸ σχῆμα της ἦταν σὰν τουλίπας, ἀλλὰ μεγαλύτερο. Οὐδέποτε στὴν ζωή μου διενοήθηκα ὅτι θὰ ἔβλεπα τὸν πραγματικὸ καθαγιασμὸ τῶν Δώρων σὰν φλόγα!…Η πίστις μου ἀναζωπυρώθηκε. ῾Ο Κύριος μοῦ φανέρωσε τὴν πίστι τοῦ Δέσποτα καὶ αἰσθάνθηκα ἐντροπὴ γιὰ τὴν δική μου ἀπιστία…

*  Πηγή,περιοδικό,΄΄Άγιος Κυπριανός.΄΄ agiokiprianitis