Ο κατά κόσμον Μιχαήλ Ιωάννου Καραγιάννης γεννήθηκε στο χωριό Ράφτι Αρκαδίας το έτος 1889. Το 1909 προσήλθε στο Ιβηρίτικο Κελλί της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Παλαιά ονομαζόταν «του Δεσπότη», γιατί το είχε κτίσει ο επίσκοπος Γαλακτίων, τον 17ο αιώνα.

Αυτός είχε κτίσει και τον πύργο της μονής Ιβήρων. Στα τελευταία έτη του 19ου αιώνος οι Μωραΐτες Γέροντες Γεράσιμος και Κοσμάς από το γειτονικό Ιβηρίτικο Κελλί των Τριών Ιεραρχών – Σαράβαρη ήλθαν και το ανήγειραν εκ βάθρων πετρόκτιστο και ωραίο και από τότε ονομάσθηκε «Μωραΐτικο». Στους Γέροντες αυτούς ήλθε και υποτάχθηκε και ο Μιχαήλ. Στην κουρά του, το 1912, από Μιχαήλ ονομάσθηκε Αρτέμιος.

Το 1927 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και κατεστάθη Πνευματικός. Απέκτησε φήμη ως διακριτικός Πνευματικός. Εξομολογούσε πολλούς μοναχούς και λαϊκούς. Πάντοτε προτιμούσε κι έλεγε το καλό.

Αγαπούσε πολύ και χαιρόταν να μονοιάζει τους ανθρώπους. Ειρηνικός ο ίδιος ήθελε να ειρηνεύει τους πάντες. Όταν όμως και πιστός τηρητής των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας μας. Όταν σε μία μονή ο ηγούμενος δεν τήρησε αυτά που του είπε για ένα μοναχό του, που τον εξομολογούσε ο ίδιος, προτίμησε να μην ξαναπάει στη μονή αυτή ποτέ άλλοτε.

Δεν δεχόταν δώρα από τις μονές που εξυπηρετούσε. Ήταν τρομερά εχέμυθος, πάντοτε συμβουλευτικός, γλυκομίλητος, προσηνής, απλός και καταδεκτικός. Έγραφε ωραία, παρότι δεν ήξερε πολλά γράμματα. Τον καλούσε και η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους για κάποια σοβαρά θέματα, για να καταθέσει τη γνώμη του. Όταν κάποτε τον ζήτησαν σ’ ένα γυναικείο μοναστήρι μόνιμο Πνευματικό, αρνήθηκε επίμονα. Όλοι οι μοναχοί τον εκτιμούσαν, ακόμη κι αν υπήρχαν και κάποιοι αμελείς.

Είχε κι ένα ωραίο και λεπτό χιούμορ, που τον έκανε ακόμη πιό ευχάριστο.

Υποτακτικούς είχε τους αυτάδελφους ιερομόναχο Ιωακείμ († 2003), που εκοιμήθη στη μονή Ιβήρων, και μοναχό Γεράσιμο († 1992), που ανεπαύθη στη σκήτη μας. Τους γνωρίσαμε και μας μίλησαν με πολύ σεβασμό για τον άγιο Πνευματικό, τον μακαριστό Γέροντά τους παπα-Αρτέμιο τον Μωραΐτη. Άφησε και φήμη μεγάλου ελεήμονος πατρός. Κάποτε επέστρεφε από τις Καρυές δίχως το ράσο του, γιατί το είχε δώσει σε φτωχούς.

Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 29.6.1957, εορτή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, στην Αθήνα, όπου είχε ασθενήσει…