Ο πατήρ Ιερόθεος Κουρούνης γεννήθηκε στην Κάλυμνο το 1855.

Δεν τελείωσε το σχολείο, γιατί σε ηλικία 9 ετών έφυγε για το  Άγιον Όρος. Εκεί παρέμεινε έξι περίπου χρόνια ως υποτακτικός σε Γέροντα. Ή υπακοή και η προσευχή του έδωσαν την δύναμη να μπορέσει να ακολουθήσει σταθερά τον δρόμο του μοναχισμού και να αναδεχθεί στο μέλλον ένας άξιος λειτουργός του Κυρίου. Κατά την παραμονή του στο Άγιον Όρος συνέβη κάτι πού του προξένησε θαυμασμό και μίμηση ενός θεάρεστου έργου του Γέροντά του. Παρατήρησε ότι ό Γέροντάς του έφευγε κάθε πρωί από το κελί και γύριζε πολύ αργά. Τού κίνησε την περιέργεια και κάποια ημέρα πήρε την απόφαση να τον ακολουθήσει, για να δει πού πάει και τί κάνει. Έμεινε κατάπληκτος, όταν τον είδε να περιποιείται ένα λεπρό μοναχό. Τόσο τον θαύμασε, πού ζήτησε την ευλογία του για να το κάνει και αυτός. Έτσι ο μικρός δόκιμος έπλεε σε πελάγη ευτυχίας! Το διακόνημά του κράτησε όσο έμεινε στο Άγιον Όρος. Εκεί πήρε το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα και χειροτονήθηκε Ιερέας.

 Μετά από αρκετά χρόνια πήρε την απόφαση να επιστρέψει στην πατρίδα του την Κάλυμνο. Στο νησί του εγκαταστάθηκε σε ένα δικό του κτήμα στην περιοχή Καμάρι στον Πάνορμο. Μέ προσευχή και ακούραστη θέληση τακτοποίησε το μικρό αγρόκτημα του, φυτεύοντας διάφορα δένδρα και ότι άλλο τού ήταν χρήσιμο. Εκτός της γεωργίας, ασχολούνταν και μέ την ζωγραφική. Στην αρχή φιλοτέχνησε τον Ταξιάρχη, μία μεγάλη εικόνα πού την χάρισε στον ‘Ιερό Ναό Ταξιάρχου στο Καμάρι, όπου εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι σήμερα. Επίσης αγιογράφησε και μία ωραία εικόνα της Παναγίας, πού βρίσκεται ακόμη στο εκκλησάκι της Παναγίας «Ψιλιανης» κοντά στο Γυμνάσιο της Ενορίας Αναστάσεως.

 Ο διάβολος όμως φθόνησε τις πνευματικές του προσπάθειες και του δημιούργησε ένα θλιβερό περιστατικό. Μία γυναίκα υπό την επήρεια του διαβόλου τον συκοφάντησε ότι είχε πέσει σε σαρκικά αμαρτήματα μέ κάποια άλλη γυναίκα. Όταν το έμαθε, λυπήθηκε πάρα πολύ, την συγχώρησε, αλλά και της είπε: «Πήγαινε, κυρά μου, και ας σε ελεήσει η Παναγία». Όμως ο δικαιοκρίτης Κύριος την τιμώρησε μέ πολύ παράδοξο τρόπο, για να παραδειγματιστούν στο μέλλον και όσοι άλλοι υποφέρουν από το πάθος της φιλοκατηγορίας και ιεροκατηγορίας. Ξαφνικά μόλις πήγε να μιλήσει, η φωνή της έβγαινε σαν τού κόρακα, ενώ το σώμα της γέμισε φτερά…

 Κουρασμένος ψυχικά αποφάσισε να φύγει από το κτήμα του και να πάει επάνω στον λόφο, όπου σήμερα βρίσκονται οι Άγιοι Πάντες. Χάρισε το κτήμα σε συγγενικά πρόσωπα και ξεκίνησε για νέους αγώνες. Εκεί αναπαύτηκε το πνεύμα του και έμεινε για πάντα. Άρχισε να κτίζει κελλάκια και την εκκλησία των Αγίων Πάντων. Αγιογράφησε πολλές εικόνες τις όποιες τοποθέτησε στην εκκλησία του. Οι προσευχές, οι νηστείες και όλη εν γένει η αγία ζωή του συντέλεσαν, ώστε πολύς κόσμος να πηγαίνει να προσκυνά στην Μονή και να αναπαύεται μέ την ιερά εξομολόγηση. Απέκτησε συνοδεία εβδομήντα γυναικών, από τις όποιες οι δέκα μόνασαν. Όλος ο κόσμος τον αγαπούσε. Τον είχε επισκιάσει η Θεία Χάρις και τον εκτιμούσαν όλοι. Συχνά τού έκαναν την ερώτηση: «Γέροντα, γιατί σε αγαπά τόσο πολύ ο κόσμος; Υπάρχει κανένα μυστικό;». Μετά από πολλές πιέσεις τούς διηγήθηκε την Αγάπη πού χάρισε στον λεπρό μοναχό…

 

Ως Ηγουμένη είχε την Μακαρία μοναχή. Υποτακτική του ήταν η αδελφή Θέκλα, η οποία τού ήταν πολύ αφοσιωμένη ως το τέλος της ζωής του και η οποία έγινε αργότερα Ηγουμένη. Όταν πλησίαζε το τέλος του, η αδελφή Θέκλα έκλαιγε συνεχώς πού θα έχανε τον Γέροντά της. Εκείνος πράος και ταπεινός της έλεγε: «Μην λυπάσαι αδελφή μου. Μετά από μένα θα έλθει άλλος πολύ καλύτερος μου», και κοιτούσε στον ορίζοντα σαν να υποδέχεται κάποιον! Και πράγματι. Δυο χρόνια μετά την κοίμησή του ήλθε και μόνασε εκεί ο Άγιος Σάββας…

Ο πατήρ Ιερόθεος βοηθούσε πολύ τούς θλιμμένους και δυστυχισμένους. Κάποια γυναίκα είχε πάρα πολύ καιρό να πάρει γράμμα από τον γιό της.

Πήγε και παρακάλεσε τον Γέροντα να την βοηθήσει να λυθεί το πρόβλημά της. Την κράτησε κοντά του όλη την ημέρα, έψαλαν παράκληση και έκαναν πολλή προσευχή. ’Ώ τού θαύματος! Όταν γύρισε στο σπίτι της βρήκε να την περιμένει ένα γράμμα από το παιδί της…

Και ζωντανός και πεθαμένος έκαμε πολλά θαύματα. Την εκταφή του την έκαμε η αδελφή Θέκλα με μυστικότητα. Κάποιο συγγενικό πρόσωπο έσκυψε να φιλήσει το λείψανό του και η άκρη τού τσεμπεριού της πού ακούμπησε στο σώμα του για αρκετό καιρό ευωδίαζε σύμφωνα με την ομολογία της. Όταν έγινε η εκταφή του ολόσωμου Αγίου Σάββα, η αδελφή Θέκλα φώναξε δυνατά και είπε: «Να, έτσι ήταν και ο Γέροντάς μου!

Μαρτύρησε την αγιοσύνη του!».

Ο Γέροντας Ιερόθεος κοιμήθηκε εν Κυρίω στις 7 Αύγουστου 1924.

Το 1956 κάλεσαν στο Μοναστήρι τον αείμνηστο Νικόλαο Μάγκο, τον εξαίρετο Καλύμνιο ζωγράφο, να συντηρήσει μία εικόνα της Παναγίας που είχε φθαρεί. Ο κ. Μάγκος μόλις άρχισε να την διορθώνει κατάλαβε ότι το πρόσωπο της Παναγίας εξαφανίστηκε. Άφησε μπογιές και πινέλα και κατατρομαγμένος πετάχτηκε έξω από την εκκλησία φωνάζοντας: «Αδελφές, αδελφές, τρέξτε να δείτε κάτι το φοβερό πού μου συνέβη». Και τους διηγήθηκε το τί είχε συμβεί. Αφού συνήλθαν όλοι ξαναπήγαν να δουν την εικόνα και είδαν ότι η Παναγία ήταν και πάλι στην θέση της. Ό κ. Μάγκος δεν θέλησε να συνεχίσει και την άφησαν όπως ήταν. Η εικόνα αυτή ήταν έργο τού πατέρα Ιεροθέου. Και ο Ν. Μάγκος συγκινημένος είπε: «Δεν είμαι τόσο αμαρτωλός, αφού γύρισε πίσω η Παναγία». Σήμερα τα κατακίτρινα και ευωδιάζοντας λείψανα του πατέρα Ιεροθέου βρίσκονται για προσκύνηση κοντά στην λάρνακα του Αγίου Σάββα.

 Στην πλάκα του τάφου του Γέροντα Ιεροθέου διαβάζουμε:

«Ενταύθα κοιμάται τον εν Θεώ ύπνον ο Ιερόθεος Ν. Κουρούνης. Ο ναός, τά εν τω ναω και τά εκτός τού ναού είναι έργα των χειρών του Ίερομονάχου τούτου, συνδρομή της αδελφότητος. Γεννήθηκε τω 1855 και απεβίωσε το 1924».

 Και τά εξής: «Ιερόθεος Κουρούνης. Απεβίωσε τή 7η Αυγούστου 1924».

Στο αρχείο του Δήμου Καλύμνου που ερευνήσαμε για περισσότερα στοιχεία της ζωής του Γέροντα μάς είπαν: «Δυστυχώς οι φάκελοι της Ίταλοκρατίας κάησαν»…

ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ. 2015