Ο κατά κόσμον Εμμανουήλ του Ευστρατίου από την Τούσλα της Νικομήδειας ήλθε στην Καλύβη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου της σκήτης της Άγιας Άννης στην υπακοή του μακαρίου Γέροντος Μακαρίου, που ήταν από τη Χίο. Μαζί του είχε τον συμπατριώτη του Θεόκτιστο. Ήταν ιδιαίτερα εγκρατείς, ασκητικοί, αυστηροί και παραδοσιακοί πατέρες. Είχαν σαράντα χρόνια να φάνε ψάρια. Όταν ασθένησε βαριά και ήταν προς θάνατο, του είπε ο Πνευματικός να καταλύσει ψάρι. Πήγε τότε ο Θεόκτιστος στη θάλασσα και δίχως αγγίστρι έπιασε ένα μεγάλο ψάρι, με την ευχή του Γέροντος, το οποίο μαγείρευσε για εκείνον και παράτεινε κάπως τη ζωή του…
Σε αυτό το ασκητικό περιβάλλον ήλθε το 1866 και μεγάλωσε πνευματικά και ο νεώτερος Μακάριος. Μαζί του ειχε στις πνευματικές αναβάσεις και τον παραδελφό του Φιλόθεο (1828-1918), που ήταν και πρώτος εξάδελφός του. Ο Φιλόθεος ήταν απόφοιτος της Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης, λόγιος, δραστήριος και πολύ εργατικός.
Κοιμόταν για λίγο σε μία σπηλιά. Έφτιαξε τα περισσότερα πεζούλια της Καλύβης τους. Διετέλεσε για χρόνια γραμματέας της σκήτης τους.
Ο Μακάριος ανέλαβε Γέροντας από το 1889. Ήταν και καλός άγιογράφος και ειχε μαθητέψει στους αγιογράφους Ιωσαφαίους.
Το 1903 ήλθαν να μονάσουν πλησίον τους δύο εξαιρετικοί κατά σάρκα αδελφοί από την Κωνσταντινούπολη: ο ιερομόναχος Νεόφυτος († 1977), που ήταν καλλιγράφος και μουσικοδιδάσκαλος, και ο Αγαθάγγελος († 1970). Του Αγαθαγγέλου καλογέρι είναι ο νύν Γέροντας της φιλόξενης και ωραίας Καλύβης παπα-Μακάριος με την εκλεκτή συνοδεία του, που πολύ μας βοήθησαν στην εργασία αυτή. Καθήμενοι στο αρχονταρίκι, κάτω από την επιβλητική φωτογραφία του Γέροντος Μακαρίου, ένα μεσημέρι της 9.6.2009, μας διηγούνταν τα παραπάνω με κάποια δυσκολία, μη θέλοντας να προβάλουν τους Γέροντες τους, ούτε μετά τη μακαρία κοίμησή τους. Τον διαβεβαίωσα ότι εμείς δεν βάζουμε φωτοστέφανο σε κανένα, μόνο παρουσιάζουμε κάτι από τον αγώνα τους προς ωφέλεια, ενίσχυση και παρακίνηση δική μας και όσων αναζητούν τέτοια παραδείγματα. Ο Γέροντας Μακάριος αναπαύθηκε ειρηνικά στις 18.4.1918.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, «Μέγα Γεροντικό ενάρετων αγιορειτών του εικοστού αιώνος, τόμος Α΄ 1901-1955, σελ. 149
Αναρτήθηκε από Keliotis Giannis στις 7:19 π.μ.
