Σε Ηλικία ογδόντα τέσσερα χρονων, χαιρει τον σεβασμό της Ρουμανίας ο γέροντας, Fr. Πρόκλος (Niceu) είναι ένας ερημίτης που ζει στα περίχωρα ενος απομακρυσμένου χωριου των Καρπαθίων, όπου τα κινητά τηλέφωνα δεν λειτουργούν. Παίρνει τους ανθρώπους σε ένα μικρό υπόστεγο, στην οποία υπάρχουν δύο μεγάλα παγκάκια, ένα τραπέζι για να τους ταιριάζει, μια βαριά barrel περιέχει κεράσματα για τους επισκέπτες, και ένας τοίχος καλύπτεται πλήρως με εικόνες. Εμφανίζονται πιο συχνά μεταξύ των εικονων η εικόνα του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ, και εκείνων που γνωρίζουν και αγαπούν το γέροντα τον συγκρινουν συχνά με αυτόν τον άγιο. Είναι πράγματι τόσο χαρούμενος και γεμάτος αγάπη, και το σκουφακι που κράτησε γλιστρώντας πάνω στο μέτωπό του είναι πολύ παρόμοιο με αυτό που θα δείτε στο Diveyevo ανάμεσα στα προσωπικά αντικείμενα ενός αγίου τόσο αγαπητου σε κάθε Ορθόδοξο Χριστιανό. Ο Fr. Πρόκλος νοιώθει χαρά να βλεπει κάθε ψυχή που έρχεται να τον επισκεφθει. Αυτός μπορεί να μιλα μαζί τους για ώρες, και η αγάπη που πηγάζει σας κάνει να ξεχάσετε μέσα σε δέκα λεπτά για το μείον 12 Θερμοκρασία βαθμό Κελσίου στο κελί (ήταν εξίσου κρύο έξω).