Μονή Αγίας Αικατερίνης του Σινά
Μονή που ιδρύθηκε από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ιουστινιανό Α΄(527 -565 μ.Χ.) στους πρόποδες του όρους Σινά. Ο ναός  και οι γύρω απ΄αυτόν εγκαταστάσεις κτίστηκαν από τον αρχιτέκτονα Στέφανο στο χώρο, όπου βρισκόταν το φρέαρ του Ιοθόρ και όπου ο προφήτης Μωϋσής είδε την φλεγόμενη βάτο.
Ο ναός της Μονής τιμάται στο όνομα της Θεοτόκου, στο γεγονός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και μετά την μετακομιδή του λεοψάνου της Αγίας Αικατερίνης στο Ιερό… Βήμα του Καθολικού της μονής (9ος αι.) και στο όνοαμ της Αγίας Αικατερίνης, έκτοτε δε η μονή γνωρίζεται και αναφέρεται ως Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά.
Ο Ιουστινιανός οχύρωσε τη Μονή και εγκατέστησε κοντά της 200 οικογένειες Ελλήνων. Απόγονοι αυτών είναι τα μέλη της φυλής Γκεμπαλία ή Σουμπιάν των Βεδουϊνων φυλάκων της Μονής.
Η μεγάλη ακμή της τοποθετείται από την ίδρυσή της μέσα 6ου αι. μέχρι και τα μέσα του 7ου αι. Κατά τον 7ο αι. κατά την εξάπλωση των Αράβων οι Σιναϊτες μοναχοί έλαβαν από τον Μωάμεθ έγγραφη Διαθήκη που κατοχύρωνε την ελευθερία και την απρόσκοπτη λειτουργία της Μονής, που σεβάστηκαν οι μετέπειτα ηγεμόνες. Μετόχια της Μονής ιδρύθηκαν σε όλες τις ορθόδοξες χώρες.
Στη βιβλιοθήκη της βρίσκονται περί τους 3.500 σπουδαίους χειρόγραφους κώδικες, πολλά βιβλία και αρχέτυπα. Ως Βασιλική Μονή ο εκάστοτε ηγούμενός της φέρει τον τίτλο “Επίσκοπος του Σινά”, αλλά και αυτόν του “Αρχιεπισκόπου Σινά, Φαράν και Ραϊθώ”.