Ψυχή μου, κλαύσον, πόνεσον και στέναξον εκ βάθους, ν’ απαλλαχθής, να λυτρωθής του ολεθρίου πάθους.

του πάθους, πού ‘χει δύναμιν ψυχάς να καταστρέφη, του πάθους του οδυνηρού, που καταντά σαν μέθη.

Μεθύει ο ταλαίπωρος άνθρωπος και πλανάται, και πράττει α ουκ έξεστιν, ούτε Θεόν φοβάται.

Για ‘σένα, τέκνον, έκλαψα κι ουδέποτε θα πάψω, ίσως μπορέσω μια φορά τον λύχνον σου ν’ ανάψω.

λύχνον της διανοίας σου. να φωτισθής, να βλέψης, να βλέψης που σε οδηγούν των ηδονών αι τέρψεις.

Απόλαυσις των ηδονών, τον τάφον σου θα σκάψουν, μιαν ώραν, που ‘σ’ αμέριμνος, αμέσως θα σε θάψουν.

Απόλαυσις των ηδονών, των σαρκικών προ πάντων, ποτέ της δεν πληρώνεται, ποτέ μετά ταλάντων.

Απόλαυσις των ηδονών θα πληρωθή με θλίψεις, θα είναι πάντα δια σε του συνειδότος τύψεις.

Απόλαυσις των ηδονών πληρώνεται μ’ οδύνη, συν δάκρυσι και στεναγμοίς, ακόμη συν τη πείνη.

Ταπείνωσις κι ονειδισμοί βοήθειαν παρέχουν, κι αρχίζουσι τα δάκρυα, σαν τας πηγάς, να τρέχουν.

Δάκρυα κατανύξεως, δάκρυα μετανοίας, που είναι αποτέλεσμα της θείας ευσπλαγχνίας.

Όταν σου έλθουν δάκρυα, θάρσει και μη φοβάσαι, είναι το δώρον του Θεού. φαίνεται, αγαπά σε.

Θέλει την σωτηρίαν σου, φροντίζει να σε σώση, μη παύσης όμως να ζητάς δάκρυα να σου δώση.

Να ξεπλυθής, να καθαρθής, να γίνης σαν το κρίνον, και η ψυχή σου άξια να νυμφευθή Εκείνον,

που τρέμουσι τα σύμπαντα κι άγγελοι ανυμνούσι, τα Χερουβίμ, τα Σεραφείμ όλον δοξολογούσι.

“ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΠΑΤΡΙΚΩΝ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΩΝ” Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2009