Το παρακάτω κείμενο είναι το τελευταίο που έγραψε ιδιοχείρως ο ησυχαστής παππούλης το 1994, λίγο μετά έχασε το φως του. Ας έχουμε την ευχή του.

«Μα πότε θα έλθη η ευλογημένη εκείνη ημέρα ;
Η μεγάλη και επιφανής , που όλοι μαζί , Αγγελοι και άνθρωποι θα ενωθούν εις δοξολογίαν Θεού;
Μέσα στο αιώνιον και γλυκύτατον και ανεκδιήγητον φώς;
Μέσα στην αιώνιον χαρά;
Ω ! Τι αιώνιος χαρά περιμένει τους χριστιανούς !
Ω ! έρωτας του γλυκυτάτου και ωραιοτάτου Ιησού !
Ω βασιλική ερωτική μέθη!
Ω! αθάνατος ψυχή ! Χριστιανική ψυχή
τι έχεις να κληρονομήσης ! Τι έχεις να απολαύσης!
Τι σού έχει ετοιμάσει ο γλυκύτατος Νυμφίος σου Ιησούς!
Ένα θα γίνης με Αυτόν.
«καί ο αγιαζων καv οι αγιαζόμενοι αξ ενός πάντες‡» (Εβρ.β,11)
που θα τον βλέπης πρόσωπον προς πρόσωπον αιωνίως .
Και θα Τον φιλής, θα Τον φιλής, θα Τον φιλής στα μάτια, στο στόμα, στα χέρια Του, στην πλευράν Του, στο στήθος Του, και όσο Τον φιλής τόσον περισσότερον θα καίγεσαι από ζέση πνευματική , από αγάπη να Τον φιλής.
Ω ! Ερωτικό ξεχείλισμα της ασματικής νύμφης , τής ορθοδόξου χριστιανικής ψυχής προς τον γλυκύτατο Νυμφίον της, τον Ιησούν.
Που στόμα και μάτια ενώθηκαν, έγιναν ένα στο ίδιο σώμα
Τα μεν μάτια να αναλύονται, να λιώνουν σε ερωτικά δάκρυα, σε δάκρυα χαράς, σε δάκρυα ειρήνης και γλυκύτητος
το δε στόμα σε ατέλειωτα ερωτικά άσματα σε ερωτικούς ύμνους δοξολογίας χωρίς τέλος
όπως Αυτός ο ίδιος ο Νυμφίος της την έχει μάθει την έχει διδάξει από πολλήν αγάπη προς αυτήν.
Επίλογος
«Έφη το σεπτόν και σεβάσμιον στόμα
νοσφισμός (=αποχωρισμός) υμίν ου γενήσεται φίλοις»
Αμήν.