ΑΣΤΕΡΑΚΙ ΜΟΥ ΛΑΜΠΡΟ…

 Όταν νύχτωνε και οι πατέρες ησύχαζαν στα κελιά τους, ο Γέρονταςάνοιγε το πίσω πορτάκι της Μονής και μέσα στη νύχτα ξεκινούσε για τοασκητήριο-σπηλιά του Οσίου Δαβίδ. Από το πυκνό σκοτάδι όμως δενέβλεπε καθόλου να προχωρήσει ανάμεσα στους γκρεμούς, τα βράχια και την πυκνή βλάστηση, οπότε παρακαλούσε τον Όσιο να τον βοηθήσει:-Εσύ, Άγιε μου, προστάτη μου βοήθησέ με να φτάσω στο ασκητήριό σου.Και τότε, ω του θαύματος, ένα αστεράκι κατέβαινε από τον ουρανό και φώτιζε το μονοπάτι μπροστά του!!! Έτσι έβλεπε και έφτανε στη σπηλιά του Αγίου, όπου πολλές φορές τονπερίμενε ο ίδιος ο Άγιος Δαβίδ!

ΒΑΡΙΑ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ

Κάποτε ο Γέροντας, αρρώστησε από βαριά οσφυαλγία, η οποία τονακινητοποίησε στο κρεβάτι. Έκανε τότε 80 ενέσεις χωρίς αποτέλεσμα και βλέποντας πως ήταν αδύνατο να θεραπευτεί, παρακάλεσε τον Όσιο Δαβίδλέγοντας:-Άγιε μου, έλα σε παρακαλώ να με βοηθήσεις, να με θεραπεύσεις. Αλλάμην έρθεις με τη δική σου μορφή, γιατί εγώ είμαι άνθρωπος δειλός και δεθ΄ αντέξω να σε δω. Έλα με τη μορφή ενός από τους πατέρες της Μονής(εκείνη την εποχή φιλοξενούνταν ο Αγιορείτης μοναχός π. Σπυρίδωνας).Μόλις τέλειωσε η προσευχή, μπαίνει μέσα ο Άγιος με τη μορφή του π.Σπυρίδωνα και τον θεραπεύει τελείως!