“Οι νεοημερολογίται δεν ηρνήθησαν τον Χριστόν. Όσοι λέγουν ότι τον ηρνήθησαν διότι δεν ακολουθούν το παλαιόν ημερολόγιον είναι ψεύδος, συκοφαντία.
Ωσαύτως δεν συμφωνώ και με το φρόνημα εκείνων των παλαιοημερολογιτών, οίτινες φρονούν και κηρύττουν, ότι τα μυστήρια των νεοημερολογιτών είναι άκυρα, διότι λείπει το παλαιόν ημερολόγιον. Τα μυστήρια των νεοημερολογιτών τότε θα ήσαν άκυρα όταν επικαλούντο το νέον ή το παλαιόν ημερολόγιον να κατέλθη Ουρανόθεν να αγιάση τον άρτον και τον οίνον και μεταποιήση εις σώμα και αίμα Χριστού. Οι νεοημερολογήται όμως οι πιστοί και ευλαβείς επικαλούνται μετά πίστεως το Πνεύμα το Άγιον και κατέρχεται και οι πιστοί μεταλαμβάνουν Σώμα και Αίμα Χριστού.
Όχι ως φρονούν τινές άφρονες παλαιοημερολογίται ότι μεταλαμβάνουν άχυρα, χόρτα, ψωμί ή κρασί….
Μεγάλη πλάνη και αίρεσις το να φρονούν ότι χωρίς το παλαιόν ημερολόγιον δεν τελείται μυστήριον. Ας προσέξουν να μην λέγουν και να μην φρονούν τοιαύτα αιρετικά φρονήματα, ας προσέξουν οι τοιούτοι μήπως τα δικά των μυστήρια είναι άκυρα, διότι πως είναι δυνατόν να επιφοιτήση το Άγιον Πνεύμα εις εκείνους που τελούν μυστήρια και εκστομίζουν τοιαύτας βλασφημίας, έχουν έχθρας, μίση, αλληλοσυκοφαντούνται ως αιρετικοί και το χείριστον πάντων και εντός Ιερού Ναού αλληλοδέρονται μετά ύβρεων, θυμού, μνησικακίας και κατόπιν τοιούτων σατανικών έργων τοιούτον να προσφέρουν θυσίαν;
Όχι, τοιάυτας θυσίας δεν δέχεται ο Θεός, τας αποστρέφεται.
Των νεοημερολογιτών και ο αγιασμός ο μέγας και ο μικρός διατηρούνται καθαροί όλον το έτος και ευωδιάζουν. Εάν και από τους νεοημερολογίτας υπάρχουν τινές ανάξιοι τα μυστήρια λέγει ο θείος Χρυσόστομος τελούνται και δι’ αναξίων, τα τελεί το Πνεύμα το Άγιον δια τον αγιασμόν των πιστών. Αλλοίμονον εις τους αναξίους Ιερείς είτε νεοημερολογίται είτε παλαιοημερολογήται είναι και περισσότερον εις εκείνους που έχουν έχθραν αναμεταξύ των και διαπληκτίζονται εντός του Ναού του Θεού.
Οι Άγιοι άγγελοι μετά φόβου και τρόμου παρίστανται κατά τας ώρας των Ιερών λειτουργιών και ακολουθιών και ημείς οι άνθρωποι, οι αμαρτωλοί, παριστάμεθα ως θηρία και κατόπιν καυχόμεθα, ότι είμεθα γνήσιοι Ορθόδοξοι, διότι κρατώμεν σφικτά το παλαιόν ημερολόγιον, πιστεύοντες ότι τούτο και μόνον αρκεί προς σωτηρίαν.
Αφίνω συμβουλήν εις τα πνευματικά μου τέκνα, όπως ακολουθούν την Εκκλησίαν, έως ότου αποφασίση η Εκκλησία και επαναφέρει το παλαιόν ημερολόγιον, εάν δεν το επαναφέρει και προβούν τινές εις ένωσιν μετά των παπικών, τότε να προχωρήσουν και να ακολουθήσουν Επισκόπους φυλάσσοντας την Ορθόδοξον πίστιν και Παράδοσιν.”
Αρχιμανδρίτης Φιλόθεος Ζερβάκος

Ο πατήρ Φιλόθεος λέει να ακολουθούμε την Εκκλησία, η οποία αυτή είναι αρμόδια να αποφασίζει για τα θέματα πίστεως ή ημερολογίου, όχι ο κάθε ένας. Εάν γίνει ένωση, τότε να ακολουθηθούν επίσκοποι εκ της Εκκλησίας όμως, επίσκοποι που έως τώρα “ακολουθούν την Εκκλησίαν”.

Καιροίς δε και ώραις το πάντων επιτρέψουσι κράτος, την κτίσιν επιτιθέντες επάνω του Ποιητού, και των μεν καλλίστων αποστερούντες τον, ω πάσα χρεωστείται τιμή και δόξα και προσκύνησις, τα δε υπέρ την κτίσιν τη κτίσει δωρούμενοι, και τοις ποιήμασιν απονέμοντες οίσπερ εχρήν καταστέφειν τον Δημιουργόν. Και ου μέχρι τούτων αυτοίς στήσεται τα εγκλήματα, προβήσεται δε και επί τι τούτων το χαλεπώτερον διαλοιδωρήσεται αναφανδόν τω φιλαγάθω Θεώ, και των φαύλων εργάτην ερεί τον απάσης αμαρτίας εχθρών.
Εί γαρ παρ’ αυτού πεποίηται χρόνος, ώρα τε και ημέρα και ενιαυτός, άγει δε ταύτα τινάς ως εξ ανάγκης και πλεονεξίας εις αβούλητον έσθ’ ότε φαυλότητα, προς το και ταις εντεύθεν περιπίπτειν συμφοραίς, πως ουκ αληθής υμίν περί τούτο αναλάμψει λόγος;
Όπη δε ημίν και βαδιείται λοιπόν το δια του πανσόφφου Μωυσέως; “Καὶ εἶδεν γαρ, φησί, ὁ Θεὸς τὰ πάντα, ὅσα ἐποίησε, καὶ ἰδοὺ καλὰ λίαν”. Εν δε των πάντων ο χρόνος, εν δε τω χρόνω και ώρα και ημέρα και ενιαυτός. MPG 73,721 κ.ε.
Ο Θεός όσα έπλασε τα χαρακτήρισε εξαιρετικά, και είδε ο Θεός όσα εποίησε όλα καλά λίαν τότε θα έπρεπε και ο χρόνος με τις ώρες και τις ημέρες να είναι καλός λίαν εάν όμως είναι καλός τότε δεν θα υφίστανται οι άνθρωποι εξαιτίας κακής στιγμής και κακής ώρας βάσανα και κακοτυχίες αυτό όμως δεν συμβαίνει άρα ο λόγος της Γραφής δεν αποδεικνύεται αληθινός άρα ο Θεός ψεύδεται. Βλέπετε σε τι αλλόκοτο συμπέρασμα καταλήγουμε;
Τα λόγια αυτά του σοφού Κυρίλλου κεντρίζουν ιδιαίτερα τους ακροατές οι οποίοι ελαφρά τη καρδία κάνουν τον Χριστιανό αλλά υιοθετούν και αυτές τις πλάνες.
Τώρα θυμήθηκα μια περίπτωση.
Κάποιος καλός κατά τα άλλα Χριστιανός, με προσευχή, με μελέτη των Γραφών, μυστηριακή ζωή και λοιπά, προέβη σε μια πράξη που με ανάγκασε να τον επιπλήξω αυστηρά. Σε ένα εξοχικό του σπίτι η γυναίκα του μεταξύ άλλων είχε φυτέψει και μια καρυδιά, με την πάροδο αρκετών ετών μεγάλωνε, αυτός από ένα χρόνο και έπειτα μετρούσε την περιφέρεια του κορμού συγχρόνως μετρούσε και τον λαιμό της γυναίκας του. Είχε ακούσει ότι όταν κάποιος φυτέψει καρυδιά και τα ψηλότερα της κλαδιά δούνε θάλασσα και η περιφέρεια του κορμού της φτάσει στο ίδιο μέγεθος με την περιφέρεια του λαιμού του τότε πεθαίνει και μιαν ωραία πρωία την έκοψε την καρυδιά.
Μετά από καιρό τον μάλωσα αρκετά. Εκείνος έλεγε ότι την έκοψε για να ησυχάσει από τον λογισμό ότι θα πεθάνει η γυναίκα του, εγώ του έλεγα έκανες αμαρτία μεγάλη και μάλιστα ούτε την εξομολογήθηκες, αμάρτησες απέναντι στην πίστη. Εμείς οι Χριστιανοί πιστεύουμε ότι τον λόγο για την ζωή μας και τον θάνατό μας τον έχει αποκλειστικά ο Θεός αυτός είναι Κύριος της ζωής και του θανάτου.
Συνεχίζουμε με τον Άγιο Κύριλλο, διότι πες μου τι όφελος πια προκύπτει από αυτό;
Ποια σπουδαία ωφέλεια προκύπτει από την λογική μου εάν εγώ πειστώ πλέον και χωρίς την θέληση μου προχωρώ σε εκείνο που η ώρα το καλέσει και ο καιρός θελήσει να το ακολουθήσω αναγκαστικά;
Το πράγμα ομοιάζει ως εξής οι τιμονιέρηδες των φορτηγών πλοίων εάν χάσουν κάθε ελπίδα διασώσεως του πλοίου όταν συμβεί να αντιμετωπίσουν κίνδυνο από κακοκαιρία τότε λύνουν όλα τα σχοινιά αφήνουν ελεύθερο και το ίδιο το τιμόνι χωρίς καθόλου πλέον να ασκούν την τέχνη της διακυβερνήσεως και το παραδίδουν στις ορμές των κυμάτων και το ρίχνουν και το διασκορπίζουν στη θάλασσα.
Σχόλιο, ο άνθρωπος κατά την Χριστιανική αντίληψη αποτελεί εικόνα του Θεού έτσι έχει μεταξύ άλλων και το προνόμιο της λογικής, είναι λογικό ων.
Στον άνθρωπο κατά την Κυρίλλειο διατύπωση υπάρχει ο διιθύνων λογισμός.
Το ρήμα διιθήνω σημαίνει διευθύνω. Αυτός ο διιθύνων λογισμός η λογική μας δηλαδή που μας κυβερνά, οι λογικές μας σκέψεις ρυθμίζουν την ζωή μας, μας αποτρέπουν από κάθε κακό, μας ωθούν στο καλό, ο κυβερνήτης λογισμός μας συμβουλεύει: των μεν φαύλων εξίστασθαι συμβουλέυων επιτρέχειν δε μάλλον τοις επαινουμένοις διακελευόμενος.
Δηλαδή να απομακρυνόμαστε τα κακά και τα φαύλα και να προχωρούμε στα καλά και επαινετά. Εάν επικρατήσει η πίστη ότι τα ανθρώπινα διακυβερνώνται βάση συγκυρίας ωρών και καιρών, βάση διαφόρων καταναγκαστικών μηχανισμών και διαδικασιών, τότε πάει περίπατο ο διιθύνων λογισμός, τότε καθίσταται άχρηστη η λογική μας, τότε περιπέμπει το πηδάλιο στο πλοίο και δεν έχει θέση σε αυτό ο τιμονιέρης.
Με αυτά τα λόγια ο σοφός πατριάρχης Αλεξανδρείας καταδεικνύει την ατοπίαν που υπάρχει μέσα σε αυτό το δόγμα.
Τι ωραία που τα λέγει….
Τι δε το εκ λογισμών ωφέλημα χρηστόν, ει πείσομαι πάντως και βαδιούμαι και ούχ εκών εφ’ όπερ αν η ώρα καλή και ο καιρός επαναγκάζειν βούληται;
Η ώρα και ο καιρός….
Αντί να προσέχουμε την λογική μας, θα δίνουμε σημασία σε τι καλεί η ώρα και σε τι σπρώχνει ο καιρός, αυτά χαρακτηρίζονται από τον Άγιο Κύριλλο “Ελληνικαί αβουλίαι” δηλαδή παράλογα πράγματα που επικρατούσαν στο Δωδεκάθεο. Να δοξάζουμε τον Θεό που έφερε έτσι τα πράγματα ώστε το Ελληνικό έθνος να απαλλαγεί από την αρχαία θρησκεία και να δεχθεί το φως που ήλθε από την Βηθλεέμ.
Τώρα ο συνειρμός των σκέψεων μου έφερε στον νου ένα σώφρονα Αθηναίο πολιτικό και στρατηγό του πέμπτου προ Χριστού αιώνος τον Νικία.
Ο Νικίας σαν στρατηγός έλαβε μέρος και στην περίφημη εκστρατεία στην Σικελία.
Εκεί οι Αθηναίοι πολιορκούσαν τις Συρακούσες, έκτιζαν τείχη γύρω από την πόλη για να την αποκλείσουν. Όλα έδειχναν ότι οι Αθηναίοι θα νικούσαν οι Συρακούσες ήταν έτοιμες να παραδοθούν αλλά τότε οι Σπαρτιάτες έστειλαν στρατιωτική βοήθεια στους πολιορκημένους, αυτοί αναθάρρησαν, ετοιμαζόταν επίθεση κατά των Αθηναίων.
Το συμφέρον των Αθηναίων ήταν να αποχωρήσουν από το μέρος οπού είχαν στρατοπεδεύσει τους χρειαζόταν ανοιχτός χώρος, επίσης χρειαζόταν και ανοιχτή θάλασσα για τα πλοία τους εκεί που βρίσκονταν υπήρχε στενότητα χώρου που ευνοούσε τους εχθρούς. Όλα έδειχναν ότι η παραμονή στρατού και στόλου στις Συρακούσες ήταν ασύμφορη. Ιδίως οι στρατηγοί πίεζαν τον Νικία για αναχώρηση τελικά την αποφάσισαν και ενώ ο απόπλους ήταν έτοιμος συνέβη έκλειψις σελήνης, 27 Αυγούστου του 413πΧ. Εκείνη την νύχτα είχε πανσέληνο, ο Νικίας πάντοτε τριγυριζόταν από μάντεις, αυτοί λοιπόν υπό την έμπνευση του Απόλλωνος εξήγησαν ότι πριν περάσουν 27 ημέρες δεν έπρεπε να αναχωρήσουν.
“Τρὶς ἐννέα ἡμέρας μεῖναι” και έτσι συμμορφώθηκαν προς την υπόδειξη των μάντεων.
Ανάμεσα στις άλλες αιτίες της φοβερής σφαγής και καταστροφής των Αθηναίων από τους Συρακουσίους υπήρξαν και οι μάντεις, άλλα έλεγε η λογική και διαφορετικά μιλούσαν οι μάντεις. Μάλιστα οι μάντεις και πριν από την εκστρατεία των Αθηναίων της Σικελία προέλεγαν αίσια έκβαση των επιχειρήσεων, όταν τελικά συνέβη η πανωλεθρία, όταν χιλιάδες Αθηναίοι στρατιώτες έχασαν την ζωή τους στις συμπλοκές ή στην αιχμαλωσία τότε όλοι έβριζαν τους μάντεις, όπως το λέγει ο Θουκυδίδης, ὠργίζοντο δὲ καὶ τοῖς χρησμολόγοις τε καὶ μάντεσι καὶ ὁπόσοι τι τότε αὐτοὺς θειάσαντες ἐπήλπισαν ὡς λήψονται Σικελίαν.
Θειάσαντες, θειάζω, που σημαίνει δίνω Θεϊκά λόγια μαντείες χρησμοδοτώ με Θεϊκή έμπνευση και Θεϊκό ενθουσιασμό. Ευτυχώς που στην νεότερη Ελλάδα έλαμψε το φως του Χριστού και γλυτώσαμε από τον Απόλλωνα και τους μάντεις του.
Τώρα δεν μας θειάζουν χρησμολόγοι και μάντεις αλλά μας σκεπάζει η Παναγία μητέρα του Χριστού.
Μας προστατεύει ο Άγιος Νεκτάριος, ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, ο Άγιος Ραφαήλ, ο Άγιος Εφραίμ και οι τρεις μεγάλοι Άγιοι των Επτανήσων.
Τώρα μας ομιλούν προφητικά ο πατήρ Πορφύριος, ο πατήρ Παΐσιος, ο πατήρ Ιάκωβος και από λίγο μακρύτερα ο πατήρ Κλεόπας και ο πατήρ Σωφρόνιος.
Τώρα μελετούμε τα σοφά κείμενα των Αγίων Πατέρων όπως εν προκειμένω την ερμηνεία του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιον και μαθαίνουμε να εξαρτώμεθα όχι από συγκυρίες ωρών και καιρών και πλανητών και άστρων αλλά από την λογικήν, από τον διιθύνωντα λογισμόν, ο οποίος μας συμβουλεύει
“των μεν φαύλων εξίστασθαι και της επαινουμένοι συμβουλεύων, επιτρέχειν δε μάλλον τοις επαινουμένοις διακελευόμενος”.
Αν αρνηθούμε τον διιθύνοντα λογισμόν γινόμαστε σαν ακυβέρνητο πλοίο που το πηγαίνουν εδώ και εκεί τα ορμητικά κύματα.
Αρχιμανδρίτης Δανιήλ Γούβαλης

“Το θέμα του ημερολογίου δεν είναι θέμα πίστεως ή θέμα κανονικό είναι θέμα το οποίο αποτελεί αντικείμενο της επιστήμης της Αστρονομίας και έχει σχέση με το Ηλιακό έτος, έτσι η διόρθωση μας έφερε πλησιέστερα στην ακρίβεια του χρόνου και τίποτε περισσότερο.
Η Εκκλησία έχει μεταφέρει χρονολογικά τις ημέρες και τις εορτές αρκετές φορές, επί παραδείγματι η μεγάλη εορτή της γεννήσεως του Κυρίου, τα Χριστούγεννα, μέχρι το 336μΧ εορταζόταν μαζί με τα Θεοφάνεια στις 6 Ιανουαρίου. Το 336μΧ η εορτή των Χριστουγέννων μεταφέρθηκε στις 25 Δεκεμβρίου και ούτε ένας πιστός δεν άρχισε να λέει ότι η Εκκλησία έκανε λάθος, κανείς δεν είπε ότι αυθαιρέτησε ούτε κανείς αποσχίσθηκε.
Μήπως άλλωστε είναι βέβαιο ότι ο Χριστός γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου ;
Ούτε για τις 25 Δεκεμβρίου είμαστε βέβαιοι ούτε και για τα χρόνια είμαστε βέβαιοι, για εμάς όμως δεν έχει σημασία το ποια ακριβώς ημέρα και ποιο έτος γεννήθηκε ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός αλλά σημασία έχει το ότι γεννήθηκε δι ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν.
Για αυτό και οι Πατέρες της Εκκλησίας δεν συμπεριέλαβαν στο σύμβολο της Πίστεως την ημερομηνία γεννήσεως του Χριστού. Μήπως εορτές των Αγίων όπως παραδείγματος χάριν η εορτή του Αγίου του Ιωάννου του Χρυσοστόμου που σήμερα την γιορτάζουμε στις 11 Νοεμβρίου δεν έχει μετατεθεί από τις 14 Σεπτεμβρίου; Εξάλλου οι μεγάλες ακίνητες Δεσποτικές εορτές της Περιτομής των Θεοφανείων της Υπαπαντής του Ευαγγελισμού της Μεταμορφώσεως δεν καθορίστηκαν από την Εκκλησία συμβατικά χωρία να συμπίπτουν χρονολογικά με την δικές μας σημερινές χρονολογίες; Τρίτον το σχίσμα αδελφοί μου είναι βαριά αμαρτία γιατί διασπά διαιρεί πληγώνει τραυματίζει το ένα σώμα του Χριστού που είναι η Εκκλησία. Μπροστά στην ενότητα της Εκκλησίας στην ομολογούμενη ιδιότητά της ως μιας Αγίας και Καθολικής Εκκλησίας δεν χωρούν συζητήσεις για δεκατρείς ημέρες εμπρός ή πίσω. Δεν θα μας κρίνει ο Κύριος από το τι ημέρα η ώρα έδειχναν τα ημερολόγια και τα ρολόγια μας κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας αλλά από το άν κοινωνούσαμε από το κοινό ποτήριο της γνήσιας τελέσεως της Θείας Ευχαριστίας γύρω από τον ένα και κανονικό επίσκοπο.
Ας αφήσουμε λοιπόν αγαπητοί μου αδελφοί στην άκρη τις ανθρώπινες αδυναμίες μας τους φανατισμούς μας και τους εγωισμούς μας και ας βρεθούμε ενωμένοι όλοι οι Ορθόδοξοι μέσα στην κοινή τέλεση της Θείας Ευχαριστίας, μέσα στην μία Αγία Αληθινή Ορθόδοξη Εκκλησία μας γιατί οι καιροί ου μενετοί το πνεύμα το Άγιον που συνέχει και συγκροτεί την εκκλησία ενεργεί πάντοτε ενωτικά και όχι διασπαστικά όσοι λοιπόν το πιστεύουν το προσκυνούν και το επικαλούνται και θέλουν να ζούν αγιοπνευματικά οφείλουν να επιδιώκουν την ενότητα της Εκκλησίας και όχι να μένουν στο Σχίσμα και στην διαίρεση”.