Ἐὰν ὑπάρχει μιὰἀλήθεια στὴν ὁποία θὰ μποροῦσαν νὰ συνοψισθοῦν ὅλες οἱ εὐαγγελικὲς ἀλήθειες, ἡἀλήθεια αὐτὴ θὰἦταν ἡἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Καὶἀκόμη, ἐὰν ὑπάρχει μιὰ πραγματικότητα στὴν ὁποία θὰ μποροῦσαν νὰ συνοψισθοῦν ὅλες οἱ καινοδιαθηκικὲς πραγματικότητες, ἡ πραγματικότητα αὐτὴ θὰἦταν ἡἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Μόνο στὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦἐξηγοῦνται ὅλα τὰ θαύματά Του, ὅλες οἱἀλήθειές Του, ὅλα τὰ λόγια Του, ὅλα τὰ γεγονότα τῆς Καινῆς Διαθήκης.
ΜέχριτὴνἀνάστασήΤουὁΚύριοςδίδασκεγιὰτὴναἰώνιαζωή, ἀλλὰμὲτὴνἀνάστασήΤουἔδειξεὅτιὁἼδιοςὄντωςεἶναιἡαἰώνιαζωή. Μέχρι τὴν ἀνάστασή Του δίδασκε γιὰ τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, ἀλλὰ μὲ τὴν ἀνάστασή Του ἔδειξε ὅτι ὁἼδιος εἶναι πράγματι ἡἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Μέχρι τὴν ἀνάστασή Του δίδασκε ὅτι ἡ πίστη σ’ Αὐτὸν μεταφέρει ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν, ἀλλὰ μὲ τὴν ἀνάστασή Του ἔδειξε ὅτι ὁἼδιος νίκησε τὸ θάνατο καὶἔτσι ἐξασφάλισε στοὺς θανατωμένους ἀνθρώπους τὴ μετάβαση ἐκ τοῦ θανάτου στὴν ἀνάσταση.
Μὲτὴνἁμαρτίαὁἄνθρωποςἔγινεθνητὸςκαὶπεπερασμένος· μὲτὴνἀνάστασητοῦΘεανθρώπουγίνεταιἀθάνατοςκαὶαἰώνιος. Σ’ αὐτὸ δὲἀκριβῶς ἔγκειται ἡ δύναμη καὶ τὸ κράτος καὶἡ παντοδυναμία τῆς τοῦ Χριστοῦἀναστάσεως. Καὶ γιὰ αὐτὸ χωρὶς τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ δὲν θὰὑπῆρχε κἄν ὁ Χριστιανισμός.
Μεταξὺ τῶν θαυμάτων ἡἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι τὸ μεγαλύτερο θαῦμα. Ὅλα τὰἄλλα θαύματα πηγάζουν ἀπὸ αὐτὸ καὶ συνοψίζονται σ’ αὐτό. Ἀπ’ αὐτὸ πηγάζουν ἡ πίστη καὶἡἀγάπη καὶἡἐλπίδα καὶἡ προσευχὴ καὶἡ θεοσέβεια. Αὐτὸ εἶναι ἐκεῖνο τὸὁποῖο καμία ἄλλη θρησκεία δὲν ἔχει· αὐτὸ εἶναι ἐκεῖνο τὸὁποῖο ἀνυψώνει τὸν Κύριο ὑπεράνω ὅλων τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν θεῶν. Αὐτὸ εἶναι ἐκεῖνο τὸὁποῖο κατὰ τρόπο μοναδικὸ καὶἀναμφισβήτητο δείχνει καὶἀποδεικνύει ὅτι ὁἸησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεὸς καὶ Κύριος σὲὅλους τοὺς ὁρατοὺς καὶἀόρατους κόσμους.
ΤὸὅτιὁἄνθρωποςπιστεύειἀληθινὰστὸνἈναστάνταΚύριοτὸἀποδεικνύειμὲτὸνὰἀγωνίζεταικατὰτῆςἁμαρτίαςκαὶτῶνπαθῶνκαὶἐὰνμὲνἀγωνίζεται, πρέπεινὰγνωρίζειὅτιἀγωνίζεταιγιὰτὴνἀθανασίακαὶτὴναἰώνιαζωή. Ἐὰν ὅμως δὲν ἀγωνίζεται, τότε μάταιη ἡ πίστη του! Διότι, ἐὰν ἡ πίστη τοῦἀνθρώπου δὲν εἶναι ἀγώνας γιὰ τὴν ἀθανασία καὶ τὴν αἰωνιότητα, τότε τί εἶναι; Ἐὰν μὲ τὴν πίστη στὸ Χριστὸ δὲν φθάνει κανεὶς στὴν ἀθανασία καὶ τὴν ἐπὶ τοῦ θανάτου νίκη, τότε πρὸς τί ἡ πίστη μας; Ἐὰν ὁ Χριστὸς δὲν ἀναστήθηκε, τοῦτο σημαίνει ὅτι ἡἁμαρτία καὶὁ θάνατος δὲν ἔχουν νικηθεῖ. Ἐὰν δὲ δὲν ἔχουν αὐτὰ τὰ δύο νικηθεῖ, τότε γιατί νὰ πιστεύει κανεὶς στὸ Χριστό; Ἐκεῖνος ὅμως ὁὁποῖος μὲ τὴν πίστη στὸν Ἀναστάντα Χριστὸἀγωνίζεται ἐναντίον κάθε ἁμαρτίας του, αὐτὸς ἐνισχύει σιγὰ-σιγὰ μέσα του τὴν αἴσθηση ὅτι ὁ Κύριος πραγματικὰἀναστήθηκε, ἄμβλυνε τὸ κέντρο τοῦ θανάτου, νίκησε τὸ θάνατο σὲὅλα τὰ μέτωπα τῆς μάχης.
Χωρὶςτὴνἀνάστασηδὲνὑπάρχειοὔτεστὸνοὐρανὸοὔτεκάτωἀπὸτὸνοὐρανὸτίποτεπιὸπαράλογοἀπὸτὸνκόσμοαὐτὸοὔτεμεγαλύτερηἀπελπισίαἀπὸτὴζωὴαὐτή, δίχωςἀθανασία. Σ’ ὅλους τοὺς κόσμους δὲν ὑπάρχει περισσότερο δυστυχισμένη ὕπαρξη ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ποὺ δὲν πιστεύει στὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Γι’ αὐτό, γιὰ τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη, ὁἈναστημένος Κύριος εἶναι τὰ «πάντα ἐν πᾶσιν» σ’ ὅλους τοὺς κόσμους: ὅ,τι τὸὩραῖο, τὸ Καλό, τὸἈληθινό, τὸ Προσφιλές, τὸ Χαρμόσυνο, τὸ Θεῖο, τὸ Σοφό, τὸ Αἰώνιο. Αὐτὸς εἶναι ὅλη ἡἈγάπη μας, ὅλη ἡἈλήθειά μας, ὅλη ἡ Χαρά μας, ὅλο τὸἈγαθό μας, ὅλη ἡ Ζωή μας, ἡ Αἰωνία Ζωὴ σὲὅλες τὶς αἰωνιότητες καὶἀπεραντοσύνες.

πηγή:http://imverias.blogspot.gr/2014/04/blog-post_11.html