12 Ιουνίου 1969. Στή μικρή σκήτη του Αγίου Πνεύματος, κοντά στις Βερσαλλίες, πεθαίνει ένας από τους σημαντικότερους αγιογράφους της ρωσικής διασποράς στη Γαλλία πού με το έργο του συντέλεσε στην αναγέννηση της εικονογραφικής παράδοσης της ρωσικής Εκκλησίας τον 20ό αιώνα, Ό π. Γρηγόριος Κρούγκ. προσωπικός φίλος του άλλου μεγάλου ρώσου θεολόγου-εικονογράφου της διασποράς, του Λεωνίδα Ούσπένσκυ, παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του γνωστός σ’ ένα στενό κύκλο ανθρώπων, ακόμη και στην ίδια τη Γαλλία.
ΊΙ προσωπικότητα και το σπάνιο εκκλησιαστικό ήθος του π. Γρηγορίου ανιχνεύεται και αποκαλύπτεται σήμερα μέσα από το ζωγραφικό του έργο, το όποιο αριθμεί περί τϊς 550 εικόνες και τοιχογραφίες. Ειπώθηκε πώς στο έργο του συνυπάρχουν ή αυστηρότητα και ό δυναμισμός των μορφών του Θεοφάνη του “Έλληνα με την ευαισθησία, τη χάρη και το εσωτερικό φως των μορφών του Άντρέι Ρουμπλιέφ. Για τον μοναχό Γρηγόριο Κρούγκ ή εικόνα είναι άσκηση, είναι προσευχή αλλά κυρίως είναι αναζήτηση και φανέρωση της εν Χριστώ ανακαινισμένης κτίσεως. ΊΙ άρτια θεολογική κατάρτιση, ή ασκητική ζωή και ή πίστη συναντούν στο πρόσωπο του Κρούγκ τη δύναμη του πηγαίου ταλέντου πού καταξιώνει τον πραγματικό δημιουργό.

Στήν εικόνα του αγίου Σεραφειμ του Σαρώφ άνιχνεύουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μιας τέχνης πού πηγάζει από την παράδοση της εκκλησιαστικής ζωγραφικής και συγχρόνως την ανανεώνει, εντάσσεται σ’ αυτήν χωρϊς να στερείται δημιουργικής πνοής- την διατηρεί εν τέλει ζωντανή και παρούσα στο σήμερα. Οι αυστηρές φόρμες, ή απλότητα της γραμμής, τα ξεκάθαρα χρώματα, ή συγκρατημένη κίνηση και ή εικαστική απόδοση της σωτηριολογικής δύναμης της προσευχής τόσο στην έκφραση του σώματος και του προσώπου, άλλα κυρίως των χεριών του αγίου, αποκαλύπτουν στο πλήρωμα της Εκκλησίας την ίδια Αλήθεια πού υπηρετεί ό θεολογικός λόγος. Από την άποψη αυτή ό π. Γρηγόριος Κρούγκ αποδεικνύεται αυθεντικός θεολόγος. “Ετσι το λευκό πού κυριαρχεί στο ένδυμα και τη μορφή του αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ δεν ανταποκρίνεται μόνο στην Ιστορική πραγματικότητα, αλλά, από κοινού με το ύπόλευκο του βάθους της εικόνας, αποκαλύπτει τη ζώσα πίστη του αγίου πού βίωσε τη χαρά, το φως και τη λάμψη της Αναστάσεως. Κι αν το βλέμμα μας δεν έχει ακόμη αλλοιωθεί άπ’ αυτά πού συνήθως βλέπουμε γύρω μας, ίσως μπορέσουμε ν’ αφουγκραστούμε το μυστικό μήνυμα της εικόνας πού συνοψίζεται στον συνήθη χαιρετισμό του αγίου: Χριστός Ανέστη, χαρά μου!
ΜΑΡΙΑ ΝΑΝΟΥ-”Σύναξη”