Στον ιερό ναό αγίου Αντωνίου Θεσσαλονίκης στις 16 Οκτωβρίου, Κυριακή μνήμης των αγίων Πατέρων της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης ανέλυσε το αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας. Μετά την ερμηνευτική ανάλυση του σχετικού αποσπάσματος της Προς Τίτον Επιστολής του αποστόλου Παύλου, ο π. Θεόδωρος προχώρησε σε αναγωγές στη σημερινή κατάσταση που ζει η Εκκλησία και ανέφερε χαρακτηριστικά:
«Έχουμε στην εποχή μας τις αιρέσεις του Παπισμού και του Προτεσταντισμού και για τις οποίες οι εκκλησιαστικοί μας ηγέτες σιωπούν. Πολύ μεγάλη αίρεση ο Παπισμός, 21 καινοτομίας έχει: filioque, αλάθητο, πρωτείο του Πάπα, άζυμα, καθαρτήριο πυρ, του κόσμου τις αιρέσεις και πολύ χειρότερη αίρεση ο Προτεσταντισμός. Και εμείς τι κάνουμε απέναντι αυτών των αιρέσεων;
Εμείς τον Πάπα τον ευλογούμε…

Τον δεχόμαστε στην Αθήνα, στο Βουκουρέστι, στην Τιφλίδα, στην Κύπρο, τώρα και στη Μόσχα ετοιμάζεται να πάει, στην Κωνσταντινούπολη – «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου», «άγιος αδελφός» ο αιρετικός Πάπας, τον οποίο ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός λέει «Τον Πάπα να καταράσθε». Οι Άγιοι καταρώνται, αναθεματίζουν τον Πάπα και οι δικοί μας ηγέτες σήμερα; Που είναι το αποστολικό και πατερικό τους φρόνημα, που λέει «επιτιμάν αποτόμως τους αιρετικούς».

Τους Προτεστάντες; Μετέχουμε μαζί τους στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών». Είμαστε και εμείς ένα μικρό κομμάτι αυτού του παγκοσμίου συμβουλίου. Εκκλησίες οι Προτεστάντες! Οι αιρέσεις έγιναν Εκκλησίες, οι αιρετικοί οι βδελυκτοί έγιναν Εκκλησίες και εμείς είμαστε μαζί με αυτούς και γινόμαστε και εμείς ένα μέρος αυτών των αιρέσεων.
Και τα λέω αυτά διότι παροξύνθηκα εις το πνεύμα διότι μου δόθηκε από το διαδίκτυο η εξής είδηση. Χρυσό μετάλλιο στον Πάπα από τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η Αγιοτόκος Θεσσαλονίκη, η Θεσσαλονίκη του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, η οποία ανέθρεψε τόσους αγίους αντιπαπικούς και η Θεολογική της Σχολή στην οποία υπηρέτησα επί τέσσερις σχεδόν δεκαετίες ως καθηγητής – και ίσως τότε εξαιτίας και της παρουσίας μερικών εξ ημών τους παραδοσιακούς καθηγητάς δεν τολμούσαν να κάνουν αυτά που κάνουν σήμερα – τώρα λοιπόν στην πόλη του Βατικανού αντιπροσωπεία του Τμήματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης έδωσαν χρυσό μετάλλιο στον Πάπα. Και ο Πάπας περιχαρής, απευθύνθηκε προς τους παρευρισκόμενους λέγοντας ότι αισθάνθηκε βαθιά τιμή. Πλέον τον εξήγνισαν τον Πάπα, τον παρουσιάζουν ως ορθόδοξο, άξιο τιμής και άξιο σεβασμού.

Εγώ επικρίνω και ελέγχω πολύ αυστηρά αυτή την ενέργεια της αντιπροσωπείας αυτής της Θεολογικής Σχολής και αντίθετα επαινώ όλους αυτούς οι οποίοι προ δύο-δυόμιση ετών υπογράψαμε την «Ομολογία Πίστεως» εναντίον του Οικουμενισμού και εναντίον του Παπισμού. Την οποία Ομολογία της Πίστεως πολλές φορές και αυτές τις μέρες ο Οικουμενικός Πατριάρχης στο Άγιον Όρος την αναθεμάτισε. Και επέκρινε ο Πατριάρχης τους παραδοσιακούς μοναχούς, τους ζηλωτάς μοναχούς της Αγίας Λαύρας οι οποίοι κρατούν τις αποστολικές και πατερικές παραδόσεις. Απέναντι λοιπόν σε αυτόν τον άδικο, αθεμελίωτο έλεγχο που έκανε ο Πατριάρχης στους μοναχούς της Αγίας Λαύρας και σ’ όλους εμάς οι οποίοι υπογράψαμε την «Ομολογία Πίστεως», εγώ εδώ ένας ταπεινός πρεσβύτερος της Εκκλησίας του Χριστού, επόμενος όμως τοις αγίοις Πατράσι, επαινώ αυτούς οι οποίοι ακολουθούν τις αποστολικές και τις πατερικές παραδόσεις και κατακρίνω δριμέως αυτούς τους φοιτητάς τους αντιπροσώπους οι οποίοι πήγαν και ετίμησαν τον αιρετικό Πάπα, αντίθετα προς αυτό που ακούσαμε σήμερα: «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος». Χίλια χρόνια ο Πάπας και παραπάνω ακούει την αλήθεια. Πόσες φορές δικοί μας Πατέρες, ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο Μέγας Φώτιος, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, πολλές φορές του είπαν ότι «κάνεις λάθος». Εντούτοις «ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος», έχει διαστραφεί ο Πάπας, είναι διεστραμμένη η παπική θεολογία, «καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος».
Και τιμή και έπαινος και ο Θεός να ευλογεί τους Αγιορείτας Πατέρας οι οποίοι κρατούν την πίστη τους παρότι δέχονται απειλές εκ μέρους των ισχυρών εκκλησιαστικών ηγετών. Ας προσευχόμαστε και για μας και για κείνους ο Θεός να μας ενισχύει. Αμήν».

—————————-
Σχόλιο: Σήμερα λοιπόν ανακαλύψαμε ότι εκτός του Μεσσηνίας ο οποίος ακολουθεί κατα πόδας το πατερικό πνεύμα, επόμενος τοις Αγίοις Πατράσι, είναι και ο Πατήρ Ζήσης.

Ο π.Ζήσης είναι ένα έξοχο παράδειγμα αυτοαναφοράς και αυτοδικαιώσεως. Θέλει και αυτός την αναγνώριση του. Ανθρώπινο. Γράφει όμως προκλητικά : και ίσως τότε εξαιτίας και της παρουσίας μερικών εξ ημών τους παραδοσιακούς καθηγητάς δεν τολμούσαν να κάνουν αυτά που κάνουν σήμερα. Και θα θέλαμε να ρωτήσουμε τον π.Ζήση: Όταν υπηρετούσατε αρχηγός της θεολογικής σχολής δέν ήταν ο Αγουρίδης; Ο γνωστός δαιμονισμένος οπαδός του Μεσσία Μούν, ο οποίος έγραψε και το ευαγγέλιο της νέας εποχής; Τί κάνατε; Γιατί δέν σας φοβήθηκε; Ας δούμε όμως αν όντως ακολουθεί τους Πατέρες ή το συμφέρον του. Στο βιβλίο του «Οι λαϊκοί στην Ορθόδοξη Εκκλησία» των εκδόσεων “Βρυέννιος”, όπως έχουμε ήδη καταγγείλλει βρίσκουμε τα εξής, γραμμένα απο τον π.Ζήση.
«Η Εκκλησία κατά το σύστημα διοικήσεως και οργανώσεως, έχει θεϊκή αρχή και δεν υπόκειται σε αλλαγές και ρυθμίσεις ανθρώπων νομοθετών. Η ιερωσύνη έχει την αρχή της όχι σε άνθρωπο νομοθέτη, αλλά στον Θεό, ο οποίος καθόρισε με ακρίβεια και τον τρόπο λειτουργίας του θεσμού ώστε να εξασφαλιστεί εις το διηνεκές στη ζωή της Εκκλησίας η μετάδοση και η οικείωση της σωτηρίας».
«Η ισότητα αυτή και ομοτιμία στην προσφερόμενη χάρη και στη σωτηρία δεν αποκλείει την διαφορότητα λειτουργιών και χαρισμάτων, την ιεραρχική δομή και οργάνωση της Εκκλησίας, την διασφάλιση της αρμονίας και της τάξεως στη λειτουργία του εκκλησιαστικού οργανισμού. Ακόμη και στον υπερβατικό χώρο της θεότητος, μεταξύ των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος, που αποτελούν και το αρχέτυπο κάθε αληθινής κοινωνίας, υπάρχουν η Αρχή του Πατρός και η σειρά στην αρίθμηση των Προσώπων, που δεν λυμαίνονται την ενότητα και ομοτιμία.
«Οι ιερείς είναι όργανα και λειτουργοί της Χάριτος, είναι οικονόμοι της Χάριτος. Δέν ενεργούν καν οι ίδιοι κατά την μεταβίβαση της Χάριτος στους πιστούς, ενεργεί δι’ αυτών ο ίδιος ο Θεός, (και η αποθέωση της λογικής λατρείας, του ορθολογισμού) ώστε να μήν εξαρτάται και παρεμποδίζεται η προσφορά της χάριτος από την αμαρτωλότητα και αναξιότητα του Ιερέως (υπάρχει εξήγηση. Όλα γίνονται γιά τόν ιερέα)”.
«Η Εκκλησία διεκρίθη εις δύο τομείς, τον κλήρον και τον λαόν, την ιεραρχίαν και το ποίμνιον» (Χρ, Ανδρούτσου), ότι «απετελέσθη ή επίγειος Εκκλησία εκ δύο τάξεων, ήτοι πρώτον μεν εκ του συνιστώντος την Εκκησιαστικήν Ιεραρχία ποιμαίνοντος κλήρου, δεύτερον δε εκ του ποιμενομένου λαού» (Ι.Καρμίρη). «Χειροτονία δεν είναι μόνον η μυστηριακή τελετή κατα την οποία δι’ ευχής και επιθέσεως των χειρών του επισκόπου κατέρχεται η Θ.Χάρις, αλλά συγχρόνως η πράξις δια της οποίας εισέρχεταί τις εις την Εκκλησιαστικήν Ιεραρχίαν, γιγνόμενος μέτοχος της Εκκλησιαστικής εξουσίας υπο την έννοιαν ότι αποκτά το διοικείν, το τελειτουργείν και το κηρύττειν» (Κ.Βαβούτσου), «Δια της Ιερωσύνης δίδεται, επιφοιτήσει του Αγίου Πνεύματος, η εσωτερική ικανότης πρός έγκυρον ενέργειαν της ιερατικής εξουσίας, ή εσωτερική εκείνη δύναμις δια της οποίας παρέχεται εις αυτόν ή δυνατότης να εκπληροί δεόντως το ανατεθειμένον αυτώ ιερατικόν έργον και καθήκον και το κανονικόν δικαίωμα του τελείν και ασκείν την κατα τον βαθμόν αυτού δοθείσαν Ιερατικήν εξουσίαν εν τη Εκκλησία» (Π.Παναγιωτάκου).
Ας δούμε λοιπόν επι τροχάδην πού και πώς συμφωνεί με τους Πατέρες. Εκτός και άν σαν Πατέρες της Εκκλησίας εννοεί τον Βαβούτσο, τον Ανδρούτσο ή τον Καρμίρη. Ο Μέγας Βασίλειος σχετικά με την αρίθμηση και την ιεράρχηση της Αγίας Τριάδος γράφει:
44. Για τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα διδάσκοντας ο Κύριος, δεν χρησιμοποίησε μαζί κι αρίθμηση. Δεν είπε δηλαδή: Στον πρώτο και δεύτερο και τρίτο. Ούτε: Σ’ ένα και δύο και τρία. Αλλά με άγια ονόματα, χάρισε τη γνώση της πίστης που άγει στη σωτηρία. Άρα, ό,τι μας σώζει, είναι η πίστη.
Και όσον αφορά τη φοβερή χειροτονία με την οποία όλος ο Κλήρος εξοπλίζεται με το Άγιο Πνεύμα και με το χάρισμα του δεσμείν και λυείν ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος μας γράφει:
«Ού γάρ αφ’εαυτού (λέγει) τις την τιμήν λαμβάνει αλλ’απο Κυρίου καλούμενος». Δέν είπεν εκείνος όπου λαμβάνει την ψήφον και χειροτονίαν απο ανθρώπους, αλλά εκείνος όπου επροωρίσθη, και επροχειρίσθη εις τούτο απο τον Θεόν, οτι εκείνοι όπου γίνονται απο ανθρώπους, και δια μεσιτείας ανθρώπων, είναι κλέπται, και λησταί, καθώς είπεν ο Κύριος. «Εγώ ειμί η Θύρα, πάντες όσοι ήλθον και έρχονται, ου δι εμού, αλλά αναβαίνουν αλλαχόθεν, κλέπται εισι και λησταί»
Όλα τα αποσπάσματα που παρουσιάσαμε υπάρχουν σε αντίστοιχες αναρτήσεις των οποίων δίνουμε και τα link. Όποιος θέλει την αλήθεια και αισθάνεται άσχημα στην δουλοπρέπεια που τον υποχρεώνουν οι αυτοαναφερόμενοι ταγοί της Ορθοδοξίας, μπορεί να προστρέξει.
Αμέθυστος
Αναρτήθηκε από amethystos στις 3:52:00 μ.μ.